Δίμηνη παράταση παίρνει ο νόμος Κατσέλη

Σε δίμηνη παράταση του νόμου Κατσέλη (ν.3869/2010) προχωρά σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες η κυβέρνηση. Το θέμα συζητήθηκε στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο και η παράταση, λόγω του περιορισμένου χρόνου εργασιών της Βουλής («κλείνει» το βράδυ της Παρασκευής 21 Δεκεμβρίου), θα κατoχυρωθεί με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου.

Η παράταση του νόμου για δύο μήνες κρίνεται επιβεβλημένη, καθώς έως αυτή τη στιγμή δεν έχει συμφωνηθεί μεταξύ της κυβέρνησης, των θεσμών και των τραπεζών, το νέο πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας, το οποίο θα αντικαταστήσει τον ν.3869/2010 (νόμος Κατσέλη). Η πρόταση των συναρμόδιων υπουργείων Οικονομίας, Οικονομικών και Δικαιοσύνης για το νέο πλαίσιο εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί εντός τoυ Ιανουαρίου, ώστε να συζητηθεί εκ τους σύνεγγυς με τους εκπροσώπους των δανειστών στο τέλος Ιανουαρίου, κατά τη διάρκεια της καθόδου στην Αθήνα στο πλαίσιο της δεύτερης μεταμνημονιακής εποπτείας.

Την παράταση του νόμου «σκιαγράφησε» αμέσως μετά τη λήξη του υπουργικού συμβουλίου κυβερνητικός αξιωματούχος, αναφέροντας ότι στον προγραμματισμό του κυβερνητικού έργου προβλέπεται ο νέος νόμος για την προστασία της πρώτης κατοικίας με παράταση, αν χρειαστεί, του νόμου Κατσέλη - Σταθάκη. Πάντως κατά τις ίδιες πληροφορίες, η παράταση του νόμου θα ανακοινωθεί στην εκπνοή του, δηλαδή λίγο πριν την 31η/1/2018.

Το νέο πλαίσιο περιέγραψε σε γενικές γραμμές προχθές, σε παρέμβασή του σε ημερίδα με θέμα «Εθνική στρατηγική για τους αστέγους», ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Γιάννης Δραγασάκης, ο οποίος υποστήριξε πως ο νόμος Κατσέλη υπήρξε ανάχωμα στην κρίση, διότι προσέφερε δικαστική προστασία και λειτούργησε ως άμυνα στον κίνδυνο του πλειστηριασμού, τονίζοντας ωστόσο ότι δεν μπορεί να είναι εργαλείο κοινωνικής πολιτικής. Σύμφωνα με τον ίδιο, πέρα από τη συνέχιση της προστασίας αυτής και μάλιστα σε μόνιμη βάση, οφείλουμε να αναπτύξουμε μια ολοκληρωμένη πολιτική για τη στέγη, για να καλύψει το κενό στεγαστικής πολιτικής. Μία πολιτική που να απαντά στο πρόβλημα της στέγης ως δικαίωμα, σε ένα πλαίσιο μόνιμο, ανεξάρτητα από την κρίση και όσο γίνεται πιο καθολική και στοχευμένη για ειδικές ομάδες, όπως οι άστεγοι, οι φοιτητές, οι νέοι χωρίς ιδιόκτητη στέγη κ.ά.

Η επιδότηση και το «κούρεμα»

Για να σχεδιάσουμε λοιπόν μια ολοκληρωμένη στεγαστική πολιτική, πρέπει να αρχίσουμε ενώνοντας δύο άκρες, σημείωσε ο κ. Δραγασάκης. Η μία είναι το τμήμα της κοινωνίας που έχει σπίτι με δάνειο το οποίο δεν μπορεί να εξυπηρετήσει -άρα έχουμε χρέος να έχουμε μία πολιτική προς αυτό. Η άλλη είναι το τμήμα της κοινωνίας που δεν έχει σπίτι, δεν έχει δάνειο, αλλά έχει πρόβλημα στέγης.

Η ενοποίηση σε πρώτο επίπεδο μπορεί να γίνει με ένα επίδομα ενοικίου, που έχουμε εξαγγείλει, και επίδομα εξυπηρέτησης δανείου. Άρα, περνάμε σε ένα νέο στάδιο τριμερούς χρηματοδότησης. Αν κάποιος έχει ένα δάνειο, ο ίδιος υφίσταται ένα κόστος με την αποπληρωμή του, η τράπεζα πρέπει να υποστεί ένα κόστος «κουρεύοντας» ένα κομμάτι του δανείου και το κράτος να συμβάλει, επίσης, με ένα ποσοστό σε αυτούς που έχουν ανάγκη.