Αναδιαρθρώσεις δανείων: «Κοινή γλώσσα» βρίσκουν τραπεζίτες και επενδυτές

«Νομίζω πως πρώτα πρέπει να υπάρξει συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Ευρωπαίων και μετά να περιμένουμε να δούμε για το κατά πόσον θα μπορούσαν να τρέξουν οι αναδιαρθρώσεις δανείων των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων» δηλώνει στο Euro2day.gr γνωστός παράγοντας της αγοράς, ο οποίος συμπληρώνει:

«Οι μέχρι τώρα αναδιαρθρώσεις που έχουν γίνει είναι πολύ περιορισμένες και σε αριθμό, αλλά κυρίως σε μέγεθος.

Δύο είναι τα κυριότερα προβλήματα.

Από την πλευρά των τραπεζών, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα σκανδαλολογίας αποτρέπει πολλές φορές τους υπευθύνους να βάλουν την υπογραφή τους, προκειμένου να... μην μπλέξουν.

Και από την πλευρά των επενδυτών που θα ήθελαν να ρίξουν φρέσκο χρήμα στις εταιρείες, η έντονη αβεβαιότητα για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, αλλά και οι πολύμηνες καθυστερήσεις που παρατηρούνται στις διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες, λειτουργούν αποτρεπτικά. Ακόμη μάλιστα και στις λίγες περιπτώσεις διαπραγματεύσεων μεταξύ νέων επενδυτών και τραπεζών που συνεχίζουν να βρίσκονται σε κάποια εξέλιξη, ουσιαστικά δεν πρόκειται να κλείσουν αν τελικά δεν μπουν σε μια σειρά οι σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη.

Το θετικό βέβαια είναι πως το τελευταίο χρονικό διάστημα αρχίζει να βρίσκεται μια κοινή γλώσσα συνεννόησης μεταξύ των δύο πλευρών.

Αφενός γιατί οι τράπεζες συζητούν πολύ πιο εύκολα σενάρια μεγάλων επιμηκύνσεων, μειώσεων επιτοκίων και ενδεχομένως κάποιων αξιοσημείωτων κουρεμάτων. Αφετέρου, γιατί οι υποψήφιοι επενδυτές έχουν πλέον μειώσει τις απαιτήσεις τους για μεγάλα ποσοστά κουρεμάτων και επιπλέον δέχονται: α) να καταβάλουν εδώ και τώρα ένα ποσό που θα μειώσει τις υποχρεώσεις της εταιρείας προς τις τράπεζες, β) να αποζημιώσουν με ένα επιπλέον ποσό τις τράπεζες, σε περίπτωση που η δική τους επένδυση ξεπεράσει ένα προκαθορισμένο ποσοστό αποδοτικότητας.

Για παράδειγμα, θα μπορούσε να συμφωνηθεί η καταβολή στις τράπεζες ενός ποσοστού των ενδεχόμενων κερδών που θα σημειώσει η εταιρεία στο μέλλον, ή και ένα ποσό της υπεραπόδοσης του νέου επενδυτή εφόσον ο τελευταίος ρευστοποιήσει τις μετοχές που θα αποκτήσει.

Το θετικό στοιχείο είναι πως οι τράπεζες έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκη ενεργότερης διαχείρισης του δανειακού τους χαρτοφυλακίου, όπως και τη χρησιμότητα είσπραξης μέρους των δανείων τους από τους νέους επενδυτές που θα τοποθετηθούν στις εταιρείες. Από την άλλη πλευρά όμως, δεν γνωρίζω να έχει μπει κάποιος αριθμητικός στόχος από τις διοικήσεις των τραπεζών προς τα στελέχη τους, με αποτέλεσμα τα πράγματα να προχωρούν με αργές διαδικασίες και χαμηλές ταχύτητες».

Σύμφωνα με άλλο παράγοντα της αγοράς που δραστηριοποιείται ενεργά στο μέτωπο των αναδιαρθρώσεων δανείων, «το μεγάλο ζητούμενο είναι να μπει φρέσκο χρήμα στις επιχειρήσεις και στην οικονομία γενικότερα. Απλή περίπτωση αναδιάρθρωσης δανεισμού που περιορίζεται σε επιμηκύνσεις λήξεων και κάπως χαμηλότερα επιτόκια, συνήθως λειτουργεί ως μετάθεση του προβλήματος στο μέλλον και τελικά περισσότερο βλάπτει, παρά ωφελεί την κατάσταση».

Σύμφωνα με τον ίδιο, «ένα δεύτερο ζητούμενο είναι η ανάγκη συγκέντρωσης επιχειρηματικών δυνάμεων σε λιγότερα εταιρικά σχήματα, προκειμένου να προκύψουν συνέργειες και οικονομίες κλίμακας. Η όλη αυτή διαδικασία δεν έχει ουσιαστικά ξεκινήσει -με εξαίρεση τις ιχθυοκαλλιέργειες- παρά το γεγονός ότι σε πολλούς κλάδους οι σχετικές συζητήσεις έχουν ξεκινήσει ακόμη και πριν από την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης.