To επενδυτικό πρόγραμμα του ΔΕΣΦΑ

Η κατανάλωση φυσικού αερίου για το 2014 εκτιμάται στα 3,4 δισ. κυβικά έναντι 3,6 δισ. το 2013, ενώ ουσιαστική ανάκαμψη προβλέπεται μετά το 2016, όταν θα λειτουργεί με πλήρη δυναμικότητα η μονάδα της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη. Και πάλι όμως η κατανάλωση θα βρίσκεται πολύ κάτω από το ρεκόρ των 4,6 δισ. κυβικών μέτρων που καταγράφηκε το 2011, το οποίο θα ανακτηθεί περί το 2018.

Ειδικότερα, το πρόγραμμα της εταιρείας, η οποία, ας σημειωθεί, μετά την αναμενόμενη έγκριση της Επιτροπής θα ελέγχεται από την αζέρικη Socar, λαμβάνει υπόψη τις απαιτήσεις της κατασκευής διασυνοριακών αγωγών όπως ο ΤΑΡ και ο ελληνοβουλγαρικός (ΙGB), ενώ απεντάσσει πλέον το χερσαίο τμήμα του ελληνοϊταλικού αγωγού (ΙGI).

Συγκεκριμένα, για τον τελευταίο, το σχέδιο του ΔΕΣΦΑ αναφέρει ότι λόγω της επιλογής του αγωγού TAP από την κοινοπραξία του κοιτάσματος Shah Deniz II για την εξαγωγή φυσικού αερίου από την περιοχή της Κασπίας, της λήψης οριστικής επενδυτικής απόφασης για τον αγωγό αυτό, στις 17 Δεκεμβρίου, αλλά και της απουσίας οποιασδήποτε συμφωνίας για την τροφοδοσία με φυσικό αέριο του ελληνοϊταλικού αγωγού, ο ΔΕΣΦΑ απεντάσσει το έργο από τον προγραμματισμό του.

Έτσι έληξε και τυπικά κάθε προσπάθεια για προώθηση του σχεδίου, για την υλοποίηση του οποίου η ΔΕΠΑ και η ιταλική Edison είχαν συστήσει τη μικτή εταιρεία Poseidon. Η εταιρεία αυτή πλέον θα ρίξει όλο το βάρος της στην προώθηση του ελληνοβουλγαρικού αγωγού, ο οποίος θα λειτουργεί ως ανεξάρτητο σύστημα, ενώ πρόσφατα υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας και με τον ΤΑΡ.

Σε ό,τι αφορά τα έργα για διασύνδεση του τελευταίου με το εθνικό σύστημα αγωγών, το οποίο διαχειρίζεται ο ΔΕΣΦΑ, το πρόγραμμα προβλέπει ότι οι δύο αγωγοί θα συνδέονται στο ύψος της Νέας Μεσημβρίας Θεσσαλονίκης, ώστε ο νέος αγωγός να τροφοδοτεί με αέριο προέλευσης Αζεμπαϊτζάν το εθνικό δίκτυο. Το κόστος για την υλοποίηση της διασύνδεσης ο ΔΕΣΦΑ το εκτιμά σε 13 εκατομμύρια ευρώ, και το κρίνει εύλογο για τα οφέλη που θα υπάρξουν τόσο στην περαιτέρω απελευθέρωση της ελληνικής αγοράς φυσικού αερίου όσο και σε θέματα ασφάλειας εφοδιασμού.

Ας σημειωθεί ότι η συμφωνία του ΤΑΡ και της ελληνικής κυβέρνησης προβλέπει ότι ο ΤΑΡ θα μπορεί να τροφοδοτεί και τοπικά δίκτυα σε περιοχές από όπου θα διέλθει και όπου δεν υφίσταται εθνικό δίκτυο, αυτό όμως θα εξαρτηθεί από το επενδυτικό ενδιαφέρον που θα υπάρξει.

Οι καταναλώσεις

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα σενάρια για τις καταναλώσεις φυσικού αερίου τα επόμενα χρόνια, για την κατάρτιση των οποίων ο ΔΕΣΦΑ συνεργάστηκε με το ΑΠΘ.

Σύμφωνα με αυτά, για την επόμενη δεκαετία η ηλεκτροπαραγωγή θα συνεχίσει να αποτελεί τον μεγαλύτερο καταναλωτή ηλεκτρικής ενέργειας, με ποσότητες που κυμαίνονται από 1,95 δισ. κυβικά μέτρα το 2014, έως και 2,8 δισ. το 2023. Το μεγαλύτερο μέρος των επιπλέον ποσοτήτων φυσικού αερίου για ηλεκτροπαραγωγή μετά το 2013 θα προκύψει από τη λειτουργία της μονάδας Αλιβέρι 5 της ΔΕΗ και από τη νέα μονάδα στη Μεγαλόπολη ισχύος 800 μεγαβάτ.

Ωστόσο όπως επισημαίνεται στο πρόγραμμα του ΔΕΣΦΑ, η δεύτερη μέχρι το 2016 θα λειτουργεί με τη μισή ισχύ (περίπου 400 μεγαβάτ).

Συγκεκριμένα, τότε αναμένεται να ολοκληρωθούν τα έργα αναβάθμισης του δικτύου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας Πελοποννήσου, οπότε και θα μπορεί να απορροφά τη συνολική ισχύ της νέας μονάδας.

Συμπερασματικά, και σε ό,τι αφορά την ηλεκτροπαραγωγή, η κατανάλωση φυσικού αερίου θα είναι συγκριτικά μειωμένη έναντι των προηγούμενων χρόνων, εξαιτίας των αλλαγών που αποφασίστηκαν στην ημερήσια αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και ισχύουν από το περασμένο καλοκαίρι, και οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση των ωρών λειτουργίας των μονάδων φυσικού αερίου κυρίως των ανεξάρτητων παραγωγών.

Με βάση τα δεδομένα αυτά, η συνολική κατανάλωση φυσικού αερίου εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε 3,4 δισ. κυβικά μέτρα το 2014, έναντι 3,6 δισ. κ.μ. το 2013, ενώ μετά το 2016 θα κυμαίνεται στα 4,3 - 4,8 δισ. κυβικά μέτρα.

Αρκεί να σημειωθεί ότι η μέγιστη κατανάλωση φυσικού αερίου στην Ελλάδα καταγράφηκε το 2011 με 4,6 δισ. κυβικά μέτρα, λόγω της μεγάλης εισόδου μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, ενώ σταδιακά η κατανάλωση άρχισε να αποκλιμακώνεται λόγω μείωσης της βιομηχανικής δραστηριότητας και της διακοπής λειτουργίας γραμμών παραγωγής ενεργοβόρων βιομηχανιών (χαλυβουργίες, τσιμέντα κ.ά.), οι οποίες επλήγησαν από την οικονομική κρίση και την υπερφορολόγηση της ενέργειας.