Για πολλούς, η φράση του τίτλου εμπεριέχει μεγάλη δόση υπερβολής. Ανάμεσά τους βρίσκονται όσοι θεωρούν ότι η ιστορία δεν γυρνά ποτέ προς τα πίσω, κι όσοι πιστεύουν ότι το «σύστημα» γενικώς είναι ανίκητο.

Ωστόσο, η ιστορία διδάσκει ότι κανένα σύστημα δεν είναι ανίκητο (αλλιώς ακόμη ο κόσμος θα κυριαρχείτο για παράδειγμα από τη… Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία), αλλά κι ότι η πορεία προς την πρόοδο δεν είναι διαρκής, όπως συνέβη για παράδειγμα σε μεγάλο μέρος του Μεσαίωνα.

Σήμερα, στα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα, μεγάλο μέρος της ισχύος -οικονομικής και όχι μόνον- ανήκει σε κράτη που είτε είναι απροκάλυπτα απολυταρχικά, σε ό,τι αφορά την πολιτική σκηνή και τη διακυβέρνησή τους, είτε σε κράτη για τα οποία η «Δημοκρατία», παρότι είναι επίσημο πολίτευμα, χρησιμεύει ως προκάλυψη των απολυταρχικών τάσεων που επικρατούν στην πράξη.

Αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα είναι τουλάχιστον εντυπωσιακά. Τούτη τη φορά δεν μιλάμε για την εκλογή Τραμπ, αλλά για την αλλόκοτη κατάσταση που φαίνεται να επικρατεί γύρω από την ελληνική πολιτική σκηνή.

Διότι την ίδια ώρα που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης ζητά μονότονα την παραίτηση της κυβέρνησης και τη διενέργεια εκλογών, ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του εισπράττουν… εύσημα, τόσο από τον απερχόμενο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Μπάρακ Ομπάμα, όσο και από τον επικεφαλής του Eurogoup και βασικό εκπρόσωπο των εταίρων-δανειστών μας Γερούν Ντάισελμπλουμ!

Η εκλογή του Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες έρχεται να επιβεβαιώσει, με τον πλέον ηχηρό τρόπο, όσα κατέδειξε η υπόθεση του Brexit αλλά και η άνοδος διάφορων αντισυστημικών και συχνά εντελώς λαϊκιστικών πολιτικών σχηματισμών ανά την Ευρώπη.

Το πολιτικό «κράμα» θέσεων και συμπεριφορών που οδήγησε τελικά τον Τραμπ, μέσα από μια πορεία διαδοχικών εκπλήξεων, στην καρέκλα του πλανητάρχη, μπορεί να μοιάζει αφύσικο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, αντικατοπτρίζει όμως τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες στις ΗΠΑ, με έναν τρόπο που είναι παράλληλος των πολιτικοκοινωνικών εξελίξεων που συντελούνται στην Ευρώπη.

Σε στενό κύκλο, μεταξύ των ανθρώπων που τον γνώριζαν, τον εκτιμούσαν και τον αγαπούσαν, πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι η κηδεία του Ανδρέα Βγενόπουλου. Μιας προσωπικότητας αναμφίβολα ξεχωριστής, που κατάφερε στη ζωή του να διακριθεί όχι μόνο ως δικηγόρος, επιχειρηματίας και αθλητής, αλλά και ως άνθρωπος μαχητικός, ανυποχώρητος σε σχέση με τα πιστεύω και την αξιοπρέπειά του, ως ηγέτης με όραμα, θάρρος κι ευαισθησίες, όπως πολύ καλά ξέρουν όσοι είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν.

Ήμουν κι εγώ ένας από εκείνους, καθώς μέσα από την 20ετή παρακολούθηση της επιχειρηματικής του πορείας και την προσωπική γνωριμία που προέκυψε, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω και να εκτιμήσω τα ξεχωριστά του χαρίσματα.

Εδώ και μήνες, η στήλη αναφέρεται συχνά στο θέμα της φοροδιαφυγής, εστιάζοντας σε δύο κατηγορίες που προφανώς κρατούν τα σκήπτρα: στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αγρότες. Εν τούτοις σχεδόν τίποτε δεν έχει αλλάξει, πέρα από κάποια σποραδικά δημοσιεύματα για «αδικαιολόγητες καταθέσεις» διαφόρων επαγγελματιών, που «διαπιστώθηκαν» από τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Ωστόσο με δημοσιεύματα που «αποκαλύπτουν» ότι κάποιοι έχουν συσσωρεύσει εντυπωσιακά ποσά, δηλώνοντας στην εφορία ότι είναι περίπου… άποροι, δεν πρόκειται να λυθεί το πραγματικό πρόβλημα.