Γιώργος Παπανικολάου

Διευθυντής του Euro2day.gr και της Media2day, σκοπευτής, σύζυγος και πατέρας. Στο χρόνο που περισσεύει, σκέφτομαι, συζητάω και διαβάζω, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά.

Αποποίηση ευθυνών

Όσοι υποστηρίζουν εδώ και χρόνια ότι η διαπραγμάτευση με τους δανειστές στηρίζεται σε αριθμούς και οικονομική λογική, μάλλον θα πρέπει επιτέλους να αναθεωρήσουν. Αυτό δεν ισχύει ούτε για την κυβέρνηση, αλλά ούτε και για τους δανειστές.

Εάν ίσχυαν, ήδη θα είχαμε φτάσει σε μια συμφωνία, έστω για τη δεύτερη αξιολόγηση, και δεν θα είχε αφεθεί να ανοίξει και πάλι η φιλολογία περί Grexit.

Δυστυχώς, όμως, όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές δρουν με τρόπο ακραιφνώς πολιτικό, περιλαμβανομένου και του δήθεν «τεχνοκρατικού» ΔΝΤ. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο υποτιμούν, Έλληνες και ξένοι πολιτικοί, τις επιπτώσεις που έχει για την οικονομική κατάσταση της χώρας η νέα καθυστέρηση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε αυτή τη «διαπραγμάτευση» συμβαίνουν φαινόμενα που δεν έχουν ξανασυμβεί. Οι δανειστές έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, τόσο μεγάλες που να βλέπουμε επιφανή στελέχη, είτε των ευρωπαϊκών μηχανισμών είτε του ΔΝΤ, να ξιφουλκούν ο ένας ενάντια στον άλλο, μέσα από άρθρα και δηλώσεις σε μεγαθήρια του διεθνούς Τύπου.

Το ποιος έχει δίκιο, πέραν του ότι είναι σχετικό και όχι απόλυτο, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα, που βρίσκεται αντιμέτωπη με αυτή την κατάσταση. Άλλωστε οι πολιτικές και οικονομικές διαπραγματεύσεις σπανίως (για να μην πούμε τη βαριά λέξη ποτέ) γίνονται στον πραγματικό κόσμο με όρους γνήσιας αλληλεγγύης και δικαιοσύνης.

Η πρόσφατη έκθεση της Endeavor Greece, σύμφωνα με την οποία η ελληνική επιχειρηματικότητα παραμένει εστιασμένη σε μη παραγωγικούς και εσωστρεφείς τομείς, με ιδιαίτερη προτίμηση στα φαγάδικα και τα καφέ-μπαρ, δημιούργησε αίσθηση, καθώς υποδηλώνει ότι δεν υπάρχει επαρκής στροφή προς ένα «νέο», εξωστρεφές παραγωγικό μοντέλο, μετά από 7 χρόνια κρίσης!

Ωστόσο, σε όσους βρίσκονται κοντά στην αγορά, η πραγματικότητα αυτή ήταν γνωστή από πριν. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι νέοι επιχειρηματίες εστιάζονται σε «παραδοσιακές δραστηριότητες» δεν είναι δυσεξήγητο.

Πριν από περίπου 20 ημέρες, στο σχόλιο με τίτλο «Η χρονιά της αβεβαιότητας», είχαμε επισημάνει τη σχεδόν πρωτοφανή συγκυρία του 2017, αναφερόμενοι ειδικότερα στην προεδρία Τραμπ αλλά και στο θέμα της ελληνικής διαπραγμάτευσης, σε μια χρονιά πολυάριθμων εκλογικών αναμετρήσεων εντός της Ευρώπης.

Οι μέχρι τώρα εξελίξεις δικαιώνουν απολύτως αυτή την άποψη. Ο νέος Αμερικανός πρόεδρος, μέσα στις πρώτες ημέρες της θητείας του, κατάφερε να ταράξει τα νερά διεθνώς, με τις δηλώσεις αλλά και τις ενέργειές του.

Όσοι ξαφνιάστηκαν από το άρθρο του καθηγητή Νίκου Φίλιππα με αντικείμενο την έρευνα του ΟΟΣΑ για τον «οικονομικό αναλφαβητισμό» και τα αποτελέσματά του στην Ελλάδα, όπου μόλις το 58% των πολιτών μπορούσε να υπολογίσει τον απλό τόκο των αποταμιεύσεών του, ενώ μόλις το 42% μπορούσε να καταλάβει το όφελος του ανατοκισμού(!), σίγουρα θα έμειναν εμβρόντητοι από την πρόσφατη εκπομπή του ΣΚΑΪ, στη διάρκεια της οποίας ρωτήθηκαν on camera δεκάδες Αθηναίοι, πόσα εκατομμύρια έχει ένα δισεκατομμύριο και πόσα δισεκατομμύρια έχει ένα τρισεκατομμύριο.

v