Παρότι η παρομοίωση των όσων συμβαίνουν στην Ουκρανία, με την κρίση στην Κούβα, τον 20ό αιώνα, είναι από πολλές πλευρές παρακινδυνευμένη, δεν αποκλείεται καθόλου η πρώτη να αναδειχθεί περισσότερο σημαντική από τη δεύτερη, σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις που έθεσε σε κίνηση.

Η βασική ομοιότητα ανάμεσα στις δύο κρίσεις αφορά στο ότι η μία από τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές θεωρεί, για διαφορετικούς λόγους, «υπαρξιακό ζήτημα» την αποτροπή των κινήσεων της άλλης. Τότε ήταν οι ΗΠΑ, σήμερα η Ρωσία.

Κάπου εκεί όμως τελειώνουν οι ομοιότητες και αρχίζουν οι διαφορές.

Έντονα αναδύθηκε η οσμή… κυβερνητικής παρέμβασης στην αιφνίδια καθαίρεση του προέδρου της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας Γιάννη Χατζηθεοδοσίου, ο οποίος είχε εκλεγεί προ μηνών παμψηφεί, μετά την πρόωρη απώλεια του Κωνσταντίνου Μίχαλου.

Πέρα από το ότι δεν υπήρξε επαρκής αιτιολόγηση από την πλευρά όσων επεδίωξαν την καρατόμηση, παρά τις καταγγελίες του κ. Χατζηθεοδοσίου περί δακτύλου της κυβέρνησης, διότι ήταν «ενοχλητικός» στην κριτική του, αίσθηση προκάλεσε και το γεγονός ότι από τα 10 υπόλοιπα μέλη της διοικούσας επιτροπής, οι τρεις απέφυγαν έστω και να «νομιμοποιήσουν» τη διαδικασία καθαίρεσής του, δια μιας αρνητικής ψήφου ή έστω με λευκό, αποχωρώντας μαζί με τον ίδιο από τη συνεδρίαση.

Στα 111 δισ. ευρώ, διαβάζουμε σε σχετικό ρεπορτάζ, έφτασαν τα συνολικά ληξιπρόθεσμα χρέη των Ελλήνων προς την εφορία, έχοντας αυξηθεί κατά 5,8 δισ. ευρώ με νέα χρέη μέσα στο 2021, μετά και από μια αντίστοιχη ονομαστική αύξηση το 2020.

Θα μου συγχωρήσετε τον «προβοκατόρικο» τίτλο, αλλά αυτά τα νούμερα μου θύμισαν το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου, το 2009, το οποίο είχε στηριχθεί τότε, σε μεγάλο βαθμό, στα λεγόμενα συμβούλων του ότι υπήρχε «κρυμμένος θησαυρός» σε ανείσπρακτα χρέη προς την εφορία, που τότε ήταν κάποιες δεκάδες δισ. ευρώ, αν θυμάται καλά ο υπογράφων, περίπου 70 δισ. ευρώ, αντί των 111 δισ. σήμερα.

Μπορεί η πρόταση μομφής στη Βουλή να μην προσέφερε, όπως αναμενόταν άλλωστε, άμεσες πολιτικές εξελίξεις, ούτε νέα στοιχεία για το φιάσκο της κακοκαιρίας «Ελπίς» στην Αττική, ωστόσο η αίσθηση του μέσου πολίτη είναι ότι προστέθηκε μια ακόμη κυβερνητική -και ευρύτερα κρατική- αποτυχία στο «σερί» της «Μήδειας», των πυρκαγιών του καλοκαιριού και των πλημμυρών, που προηγήθηκαν.

Το βασικό σημείο που έχει μείνει αδιευκρίνιστο, μετά το πρωτοφανές φαινόμενο να διαψεύδει εταιρεία υπουργό, επικαλούμενη «μαγνητοσκοπημένο υλικό», αλλά το υλικό αυτό να μη δίνεται στη δημοσιότητα, είναι οι ευθύνες του αρμόδιου υπουργού Χρήστου Στυλιανίδη αλλά και της Τροχαίας, σε σχέση με το μη έγκαιρο κλείσιμο της κυκλοφορίας βαρέων οχημάτων στην Αττική Οδό.

Το πρώτο τρίμηνο της πανδημίας, την εποχή του ολοκληρωτικού λοκντάουν, η Ελλάδα κατάφερε να ξεφύγει από την εκατόμβη θανάτων, χάρη στην άμεση, έγκαιρη και πλήρη χρήση αυστηρών μέτρων απομόνωσης, που σε μεγάλο βαθμό είχαν ως αιτία την απλή παρατήρηση των τραγικών εξελίξεων σε γειτονικές χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία, τις οποίες χτύπησε νωρίτερα η Covid-19.

Είναι χαρακτηριστικό ότι την 1η Ιουνίου του 2020, η χώρα μας είχε μόλις 179 νεκρούς, όταν οι απώλειες στην Ιταλία πέρασαν τις 34.000 νεκρούς, στην Ισπανία τις 29.000 και στη Μεγάλη Βρετανία τις 37.000 νεκρούς!