Σε πάρα πολλές περιοχές του σύγχρονου κόσμου χύθηκε αίμα στους δρόμους, προκειμένου να κερδηθεί το δικαίωμα της δημοκρατικής ψήφου. Εντούτοις, σε πολλές κοινωνίες της Δύσης, ανάμεσά τους και η ελληνική, η σχέση του πολίτη με τη Δημοκρατία στην πράξη μοιάζει ολοένα και περισσότερο με «κουρασμένο» γάμο, στα πρόθυρα της διάλυσης.

Ένα γάμο στον οποίο η αμφίδρομη σχέση έχει παγώσει, η εκτίμηση έχει περιοριστεί και οι κινήσεις αβρότητας σπανίζουν καθώς o σύζυγος θυμάται τα δικαιώματά του αλλά ξεχνά τις υποχρεώσεις του. Κύριο χαρακτηριστικό του η αυξανόμενη… αποχή.

Καθώς οι πληροφορίες για τη διενέργεια πρόωρων εκλογών περί τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο πυκνώνουν, είναι σκόπιμο να δούμε τους παράγοντες που θα μπορούσαν να ανατρέψουν τέτοιου είδους σχεδιασμούς.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση, κατά κανόνα, δεν παίρνει πρωτοβουλία να ρισκάρει πρόωρα τη νομή της εξουσίας, προκηρύσσοντας εκλογές, παρά μόνον: α) αν είναι σίγουρο ότι θα τις κερδίσει, β) αν θέλει να παραδώσει τη σκυτάλη της διακυβέρνησης πριν σκάσει κάποια βόμβα στα χέρια του, όπως φαίνεται να συνέβη με την κυβέρνηση Καραμανλή, γ) αν εκτιμά ότι έχει σοβαρές πιθανότητες να κερδίσει, ενώ θα έχει πολύ λιγότερες στο υπόλοιπο διάστημα μέχρι το τέλος της θητείας της.

Οι αριθμοί κυριολεκτικά τρομάζουν. Ακόμη και για τα δεδομένα της Ευρώπης, που είναι πλέον κυριολεκτικά «Γηραιά Ήπειρος», με διάμεση ηλικία τα 42 έτη έναντι 35 της Βόρειας Αμερικής, 31 της Ασίας και… 18 της Αφρικής, ο πληθυσμός του έθνους μας απειλείται με ραγδαία συρρίκνωση τις επόμενες δεκαετίες.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις πρόσφατης έρευνας του ΙΟΒΕ, στο βασικό σενάριο των προβολών, η Ελλάδα θα υποστεί πληθυσμιακή μείωση κατά… 24% έως το 2100, σε σύγκριση με 5% κατά μέσο όρο για την Ευρωζώνη!

Πάντα κατά την ίδια μελέτη, «σε ένα βασικό σενάριο, όπου οι δημογραφικές τάσεις στην Ελλάδα συγκλίνουν μόνο ελαφρά με την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά η γήρανση και η πτωτική τάση του πληθυσμού παραμένουν, το 2100 αναμένεται το πραγματικό ΑΕΠ να έχει μειωθεί κατά €58 δισ. ή 31% σε σχέση με το 2019, η απασχόληση κατά 2,1 εκατομμύρια άτομα (ή 48%), τα δημοσιονομικά έσοδα κατά €14 δισ. (ή 19%) και το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ κατά περίπου €1.740 (ή 10%). Οι δημογραφικές εξελίξεις δημιουργούν πολύ σοβαρές προκλήσεις και για μια σειρά από τομείς κοινωνικής πολιτικής, όπως η υγεία, οι συντάξεις, η εκπαίδευση και η αγορά εργασίας».

Ο τίτλος του άρθρου ίσως ξαφνιάσει ορισμένους αναγνώστες, δεδομένης της κυριαρχίας που έχει η φιλο-ουκρανική δημοσιότητα σε όλα σχεδόν τα Μέσα Ενημέρωσης, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Ωστόσο, η ψύχραιμη και όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική προσέγγιση είναι, κατά την άποψη του υπογράφοντος, πολύ πιο χρήσιμη από εκείνη που επηρεάζεται από οποιουδήποτε είδους σκοπιμότητες, όσο θεμιτές κι αν είναι.

Πριν εξηγήσουμε όμως γιατί ο Πούτιν μάλλον θα νικήσει στο πεδίο της μάχης, θα πρέπει να προσδιορίσουμε με σαφήνεια τι συνιστά νίκη και τι ήττα για τις αντιμαχόμενες πλευρές, αλλά και τι συμβαίνει ως σήμερα «επί του πεδίου».

To «Τέλος της Ιστορίας» του Αμερικανού πολιτικού επιστήμονα Φράνσις Φουκουγιάμα κυκλοφόρησε ως εκτενές άρθρο το 1989, λίγoυς μήνες πριν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, με κεντρικό επιχείρημα ότι οι Δυτικές ιδέες και οικονομικές πρακτικές μαζί με τη Δυτικού τύπου Δημοκρατία θα επικρατήσουν σε παγκόσμιο επίπεδο, επιφέροντας σταδιακά το τέλος της πολυτάραχης συγκρουσιακής ιστορίας του κόσμου, σε έναν πλανήτη οικονομικά και ιδεολογικά διασυνδεδεμένο. Το περίπου ομότιτλο βιβλίο κυκλοφόρησε το 1992, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, με πολύ μεγάλη επιτυχία και σημαντική επιρροή στις δυτικές «ελίτ» της οικονομίας και της πολιτικής.