Το τελευταίο διάστημα, καθώς γίνονται ολοένα και περισσότερο ορατές οι συνέπειες του καταστρεπτικού σεισμού στην Τουρκία, απομακρύνοντας τους φόβους μιας μικρότερης ή μεγαλύτερης εμπλοκής μας με τη γείτονα στο άμεσο μέλλον, επιχειρείται από αρκετούς μια προσέγγιση της «επόμενης μέρας» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ο βασικός άξονας αυτών των αναλύσεων περιστρέφεται γύρω από τις εκλογές στην Τουρκία, που σήμερα είναι άγνωστο αν θα πραγματοποιηθούν στα μέσα Μαΐου ή θα υπάρξει αναβολή τους (όπως πολλοί, ίσως οι περισσότεροι, αναμένουν), λόγω των συνεπειών του σεισμού, το εύρος και η σφοδρότητα των οποίων σε ανθρώπινες και υλικές ζημιές προσομοιάζει πράγματι με αυτές ενός πολέμου.

Όσοι ανέμεναν ότι οι επιτυχημένες αντεπιθέσεις της Ουκρανίας στο δεύτερο μισό του 2022 θα έχουν γρήγορα συνέχεια, διαψεύστηκαν όπως κι εκείνοι που ανέμεναν μια γρήγορη νίκη της Ρωσίας, πριν από περίπου ένα χρόνο.

Το κακό με τους πολέμους είναι ότι συνήθως έχουν απρόβλεπτες εξελίξεις. Κι όπως οι επιτυχίες των Ουκρανών έφεραν τη μερική επιστράτευση στη Ρωσία και τις συστηματικές επιθέσεις σε ενεργειακές υποδομές της Ουκρανίας, κλιμακώνοντας την ένταση του πολέμου, έτσι οι τελευταίες επιτυχίες των στρατευμάτων εισβολής, στο Σολεντάρ, στο στρατηγικό Μπαχμούτ (που είναι στα πρόθυρα πλήρους περικύκλωσης) και στον Νότο, οδήγησαν στην απόφαση για αποστολή δυτικών αρμάτων μάχης και άνοιξαν το παράθυρο για την αποστολή δυτικών αεροσκαφών.

'Εγκαιρα, ήδη από τον Ιούνιο του 2022, είχαμε χτυπήσει πρώτη φορά το καμπανάκι για το ενδεχόμενο η Τουρκία να φύγει εντελώς εκτός τροχιάς της Δύσης, σημειώνοντας ότι σε αυτή την περίπτωση, ο κίνδυνος για την Ελλάδα μπορεί να αυξηθεί δραματικά. Θέμα επί του οποίου επανήλθαμε τόσο τον Αύγουστο με το σημείωμα «Ελληνοτουρκικά: Γιατί ο πόλεμος στην Ουκρανία «καίει» την Ελλάδα» όσο και τον περασμένο Οκτώβριο, γράφοντας «Τα ελληνοτουρκικά και ο κίνδυνος του «νέου Άξονα».

Υπoστηρίζαμε μάλιστα τότε ότι αν η Τουρκία (ή τουλάχιστον η Τουρκία του Ερντογάν, καθώς η αντιπολίτευση κρατά μεγάλες αποστάσεις στο συγκεκριμένο θέμα) θεωρήσει ότι το μέλλον της βρίσκεται εκτός Δύσης, το πρόβλημα για την Ελλάδα μεγαλώνει, καθώς θα είναι πολύ πιο εύκολο για εκείνη να εκμεταλλευτεί την ιδιότητά της ως μέλους του ΝΑΤΟ για να ρίξει άμμο στα γρανάζια της αντίδρασης, σε τυχόν επιθετικές κινήσεις της εναντίον της χώρας μας, χωρίς στην πραγματικότητα να νοιάζεται για την παραμονή της στην Ατλαντική Συμμαχία.

Όλοι φαίνεται να συμφωνούν πλέον ως προς την ύπαρξη «ρυπαρών δικτύων» στην ΕΥΠ, διαφωνώντας μόνο ως προς την προέλευση και την... πατρότητά τους. Εντούτοις, είναι απορίας άξιο το τι ακριβώς κάνει ο νέος διοικητής της ΕΥΠ Θεμιστοκλής Δεμίρης. Παρακολουθεί απλώς τα τεκταινόμενα, αναμένοντας και αυτός «τη δικαιοσύνη»; Σχεδόν έξι μήνες μετά την τοποθέτησή του στην ηγεσία της ελληνικής μυστικής υπηρεσίας κι ενώ οι δραστηριότητές της απασχολούν μόνιμα την πολιτική επικαιρότητα, εξακολουθεί να μην ξέρει τίποτα για τις «νομότυπες επισυνδέσεις» και για τα παράνομα λογισμικά;

Είναι ιδιαίτερα σπάνιο να απευθύνει ανοικτή επιστολή στον πρωθυπουργό σύσσωμος ο κόσμος της βιομηχανίας, τονίζοντας μάλιστα ότι προκύπτει υπαρξιακός κίνδυνος για το μέλλον της, όπως συνέβη την περασμένη Παρασκευή.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι την επιστολή συνυπογράφουν ακόμη και βιομηχανικές οργανώσεις που τα τελευταία χρόνια έχουν μάλλον ψυχρές σχέσεις μεταξύ τους, που ενίοτε έχουν φτάσει ακόμη και σε ανεπίσημες αλληλοκατηγορίες.

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Πρέπει δε να αποτελέσει σήμα αφύπνισης όχι μόνο για την κυβέρνηση αλλά και για το σύνολο του πολιτικού κόσμου, που ίσως δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος της απειλής που συνιστούν όχι μόνο για την ελληνική αλλά και για την ευρωπαϊκή βιομηχανία οι εξελίξεις που έχουν συντελεστεί τους τελευταίους 12-18 μήνες.