Ηταν λίγο πριν τη ραγδαία άνοδο της μετοχής, όταν ανακοινώθηκε το μεγάλο ”deal” με τα Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών.

Στο κλίμα ευφορίας από τις προηγούμενες ”επιτυχίες”, το νέο ”deal” προωθείται ταχύτατα. Εν τω μεταξύ, η μετοχή της ”Αθηναία” κάνει ”τρελή κούρσα”, μια κούρσα που καθόλου δεν ταιριάζει χρονικά με την πορεία του μεγαλύτερου μέρους της αγοράς.

Από την 1η Ιανουαρίου του 1999, όταν η τιμή της ήταν στα 6 ευρώ, η ”Αθηναία” έχει ήδη εκτοξευθεί στα 84,23 ευρώ, πολύ πριν μπει στα σχέδια των συγκεκριμένων επιχειρηματιών. Η συγκεκριμένη τιμή σημειώθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου, ημέρα γνωστή στους παίκτες της Σοφοκλέους, διότι τότε σημειώθηκε το υψηλότερο σημείο όχι του Γενικού Δείκτη, αλλά της ”αγοράς” στο σύνολό της. Έκτοτε, για τη Σοφοκλέους άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.



Κι όμως, παρά την επιδείνωση του κλίματος και την ένταξή της σε καθεστώς επιτήρησης (!), στις 23 του ίδιου μήνα η ΑΘΗΝΑΙΑ επιδίδεται σε νέο καλπασμό.

Στις 26 Νοεμβρίου, ενώ η αγορά κινείται, πλέον, πτωτικά, σπάει για πρώτη φορά το φράγμα των 100 ευρώ και στις 7 Φεβρουαρίου καταγράφει το ιστορικό της υψηλό, στα 193,69 ευρώ! Στις 6 Μαρτίου του 2000, δύο ημέρες πριν από την επίσημη ανακοίνωση του ”deal”, η μετοχή κινείται στα 187,82 ευρώ. Έκτοτε αρχίζει και για τη συγκεκριμένη μετοχή η αντίστροφη πορεία. Σημειωτέον ότι τόσο στην άνοδο όσο και στην πτώση, η μετοχή παραμένει σφικτά συγκεντρωμένη. Οι συναλλαγές είναι πάντα μερικές χιλιάδες κομμάτια την ημέρα, σπανίως περισσότερα από 10.000 τεμάχια.

Στη διάρκεια του 2000, παρά την πτωτική πορεία της μετοχής, που ακολουθεί πλέον την υπόλοιπη αγορά, όλα δείχνουν να βαίνουν καλώς.

Οι πρωταγωνιστές της συμφωνίας εμπλέκουν σε αυτή (με καθοριστικό, λέγεται, ρόλο του υποδιοικητή της ΑΤΕ και εκείνη την περίοδο ”ισχυρού άνδρα” της εταιρείας ΚΑΕ, Χρήστου Καζαντζή) και τα Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών, με ποσοστό περίπου 5%.

Η συμφωνία έχει δύο άξονες. Αποτελεί όχι μόνον επενδυτική τοποθέτηση των ΚΑΕ σε μία, υποτίθεται, επικερδή δραστηριότητα, μαζί με άλλους μετόχους της, αλλά και μια πιθανή δίοδο για λιανική πέραν των σημείων εξόδου και εισόδου στη χώρα.

Με άλλα λόγια, μέσα στο σχέδιο μπαίνει και η αξιοποίηση του ακινήτου της ”Αθηναία”, στην Ερμού, όπου τα στελέχη των ΚΑΕ σκοπεύουν να δημιουργήσουν σημεία πώλησης με φόρους, καθώς λόγω όγκου πωλήσεων μπορούν να πετύχουν χαμηλότερες τιμές αγοράς (άρα και πώλησης) από τον ανταγωνισμό. Στην πράξη πρόκειται για ένα ακόμη σχέδιο που θα μείνει στα χαρτιά για νομικούς και άλλους λόγους.

Ήταν, άλλωστε, η εποχή των επιχειρηματικών ”μεγαλοστομιών” των σχεδίων που αναγγέλλονται αορίστως και απλά δεν πραγματοποιούνται.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ανακοίνωση που εκδόθηκε ”με την ευκαιρία” της αναγγελίας για τη συγχώνευση ”Αθηναία-Multirama, απόσπασμα της οποίας παρατίθεται αυτούσιο.

”Μετά την υλοποίηση της συμφωνίας, τα οικονομικά μεγέθη της ”Αθηναία” θα εξυγιανθούν από τη συμμετοχή της δραστηριότητας της αλυσίδας καταστημάτων Multirama. Παράλληλα, το μέγεθος της νέας εταιρείας αναμένεται ότι θα αποτελέσει πόλο έλξης Ελλήνων και ξένων επενδυτών, ενισχύοντας έτσι τη διασπορά και την εμπορευσιμότητα της μετοχής. Η εν λόγω συμφωνία αποτελεί ουσιαστικά διεύρυνση της συνεργασίας των Γρ. Σαράντης, Γερμανός και Singular, η οποία ξεκίνησε με τη συμμετοχή τους στον όμιλο επενδυτών που εξαγόρασε τα

Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών (ΚΑΕ) και ανέλαβε τη διοίκησή τους. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, η περαιτέρω συνεργασία των εταιρειών στο πλαίσιο επέκτασης των δραστηριοτήτων τους στην Ελλάδα, αλλά και στον ευρύτερο χώρο των Βαλκανίων, όπου εκτιμάται ότι υπάρχει μεγάλο περιθώριο ανάπτυξης. Λεπτομέρειες για τα μελλοντικά σχέδια της νέας εταιρείας θα ανακοινωθούν στον Τύπο σύντομα”.

Είναι ίσως περιττό να σημειωθεί ότι ούτε ξένοι επενδυτές ενδιαφέρθηκαν (για την ενίσχυση της ελλιπούς διασποράς, ανακοινώθηκε μεταγενέστερα η... διανομή υφισταμένων μετοχών από τη Singular και τη Γερμανός σε εργαζομένους της εταιρείας) ούτε περαιτέρω συνεργασία υπήρξε μέχρι σήμερα ούτε συστηματική επέκταση στα Βαλκάνια ή αλλού, αφού τα ”μελλοντικά σχέδια” έμειναν στα χαρτιά.