Η χθεσινή ήταν η τελευταία παρουσία του κ. Σόιμπλε ως υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας στη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης (Ecofin). Αξίζει λοιπόν να αναφερθούμε σε ένα ακόμη περιστατικό, που δείχνει τον χαρακτήρα αυτού του ανθρώπου.

Στα τέλη του πρώτου εξαμήνου το 2014, o τότε υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας ήθελε να αφήσει το στίγμα της ελληνικής προεδρίας, με την έγκριση της τραπεζικής ενοποίησης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Εχοντας προηγουμένως συνεννοηθεί με τον κ. Σόιμπλε, ο κ. Στουρνάρας με συνοδεία τον Γερούν Ντάισελμπλουμ, που ήταν πρόεδρος του Eurogroup, πήραν το αυτοκίνητο και οδήγησαν από τις Βρυξέλλες στο Στρασβούργο για να μιλήσουν με τους αρμόδιους του Ευρωκοινοβουλίου, ώστε να κλείσει το θέμα της ενοποίησης.

Αυτό έγινε αλλά οι συνομιλίες κρατούσαν επί 12 ώρες και πάνω και ενίοτε προέκυπταν διαφωνίες, με αποτέλεσμα να διακόπτονται για να επικοινωνήσουν με τη γερμανική πλευρά, ώστε οι κ.κ. Ντάισελμπλουμ, Στουρνάρας να είναι καλυμμένοι.

Οι συνομιλίες ξεκίνησαν σε κάποιο σημείο μεσημέρι και απόγευμα της μιας μέρας και ολοκληρώθηκαν στις 5 ώρα το πρωί την επομένη.

Οπως είχε δεσμευθεί, ο κ. Στουρνάρας πήρε στο κινητό τον κ. Σόιμπλε για να του πει τα νέα, δηλαδή ότι ολοκληρώθηκαν επιτυχώς οι συνομιλίες.

Δεν πρόλαβε να χτυπήσει το κινητό του Γερμανού υπουργού μια φορά και αμέσως το σήκωσε στις 5 το πρωί, εντυπωσιάζοντας τον σημερινό διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος.

Ο κ. Σόιμπλε είπε πως περίμενε το τηλεφώνημα και δεν είχε κοιμηθεί, για να ενημερώσει εν συνεχεία την κα Μέρκελ.

Το περιστατικό δείχνει μια πλευρά του χαρακτήρα του πιο παλιού πολιτικού και νέου προέδρου της γερμανικής Βουλής.

Η κυρίαρχη άποψη  μεταξύ των τραπεζιτών θέλει τις τιμές που δίνουν τα ξένα funds για την αγορά ξενοδοχειακών δανείων να είναι πολύ χαμηλότερες από εκείνες που μπορεί να πιάσουν πουλώντας απευθείας τα υποκείμενα  ξενοδοχεία.

Κοινώς, 30 με 45 λεπτά στο ευρώ, που φέρονται να δίνουν τα funds για τα προβληματικά δάνεια αυτού του είδους, είναι πολύ λίγα συγκρινόμενα με τα 70-80 λεπτά που ευελπιστούν να πιάσουν οι τράπεζες με την πώληση των μονάδων.

Η σχετικά πρόσφατη δικαστική απόφαση για τα ξενοδοχεία γνωστής αλυσίδας στη Ρόδο, που τέθηκε σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης εν λειτουργία, διευκολύνει τη διαδικασία όπως εκτιμούν.

Είναι γνωστό ότι εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας μετοίκησαν σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) κι αλλού τα χρόνια της κρίσης.

Πολλοί από αυτούς είναι νέοι άνθρωποι με καλές σπουδές και ενίοτε πολύχρονη εμπειρία, που εγκατέλειψαν τη χώρα προς αναζήτηση καλύτερης δουλειάς, με υψηλότερες αποδοχές.

Είναι αυτούς που έχουμε στο νου όταν μιλάμε για brain drain.

Μια από τις χώρες που μπορεί κανείς να γίνει μάρτυρας αυτής της τάσης είναι το Λουξεμβούργο.

Συμπατριώτες μας που ζουν και εργάζονται εκεί χρόνια διαπιστώνουν ότι έχει αυξηθεί ο αριθμός των Ελλήνων που πάνε εκεί και όπως λένε αυτοί που πάνε εκεί έχουν συνήθως δουλειά στην Ελλάδα.

Ολοι μιλάμε για την κρίση του 2007-2008 των ανεπτυγμένων αγορών. Όμως, το 1997, δηλαδή 20 χρόνια πριν, ο κόσμος έζησε τις επιπτώσεις μιας άλλης κρίσης. Της ασιατικής οικονομικής κρίσης, που συγκλόνισε την ευρύτερη περιοχή και τον κόσμο των αναδυόμενων αγορών.

Όλα ξεκίνησαν από την απόφαση της Ταϊλάνδης να αφήσει το νόμισμά της, το μπαχτ, να διακυμαίνεται ελεύθερα έναντι του δολαρίου, έχοντας εξαντλήσει τα συναλλαγματικά της αποθέματα μετά από μήνες προσπαθειών να υπερασπιστεί το εθνικό της νόμισμα.

Η δήλωση του επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ στην «Καθημερινή της Κυριακής» για τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών προξένησε εντύπωση.

«Κρατήστε τις εκλογές για το 2019» δήλωσε ο κ. Ντάισελμπλουμ.

Ο ίδιος πρόσθεσε πως «πρέπει να τελειώσουμε μαζί το πρόγραμμα, να φροντίσουμε την έξοδο από αυτό και να έχουμε έως τότε μια συμφωνία για το χρέος».

Όμως, ποια είναι η κυρίαρχη άποψη στους κόλπους των στελεχών των ευρωπαϊκών θεσμών; (οι του ΔΝΤ εμφανίζονται αδιάφοροι).

Μέχρι και πριν από ενάμιση μήνα περίπου, η εντύπωση που υπήρχε σ’ αυτούς τους κόλπους  ήταν πως η κυβέρνηση θα ευνοούσε την προκήρυξη εκλογών το φθινόπωρο του 2018.