Καλοί οι κανονισμοί αλλά όταν προστίθενται πολλοί νέοι κανονισμοί που μπαίνουν σε εφαρμογή μαζί σε σχετικά περιορισμένο χρονικό διάστημα, το αποτέλεσμα είναι αντιπαραγωγικό.
Αυτό ακριβώς βιώνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες. Κι αυτό γιατί υψηλόβαθμα και εξειδικευμένα στελέχη τους, π.χ. αναλογιστές, compliance κ.τ.λ., αφιερώνουν τo 30% του ημερήσιου χρόνου τους σε θέματα συμμόρφωσης με το κανονιστικό πλαίσιο αντί να τον διαθέτουν στην ανάπτυξη των εργασιών και στη νέα παραγωγή.
Αφού τους πήρε χρόνια να προσαρμοσθούν στη φερεγγυότητα-2 (Solveny-II) που ήταν να εφαρμοσθεί το 2012 και τελικά ξεκίνησε το 2016, οι ίδιοι βρίσκονται φέτος αντιμέτωποι με τον κανονισμό GDPR της ΕΕ για τα προσωπικά δεδομένα, που μπήκε σε εφαρμογή τον περασμένο Μάιο.
Eπιπλέον, κάποιες ασφαλιστικές έχουν αρχίσει προετοιμασίες για την προσαρμογή τους στα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα IFSR 17 και 9, που θα φέρουν τα πάνω κάτω καθώς δεν θα εμφανίζουν τα έσοδα από την παραγωγή ασφαλίστρων, αλλά τα κέρδη ή τις ζημίες από τα συμβόλαια.
Το τελευταίο θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο για μακροπρόθεσμα συμβόλαια, π.χ. στον κλάδο υγείας, και χρειάζεται μεγάλη προεργασία σε συστήματα, ανθρώπους κ.τ.λ. παρότι η εφαρμογή των ΔΛΠΧ 17 και 9 ξεκινά το 2021, με βάση τα σημερινά δεδομένα.
Αν υπάρχουν κάποιοι που βγαίνουν κερδισμένοι από αυτόν τον κανονιστικό κυκεώνα είναι οι κάθε λογής σύμβουλοι και φυσικά οι μεγάλες (Big 4) ελεγκτικές εταιρείες, όπως όλα δείχνουν...