Αν κάποιος είναι αγρότης, το χειρότερο που θα μπορούσε να του συμβεί είναι ο συνδυασμός της χαμηλότερης τιμής διάθεσης του προϊόντος και του αυξημένου κόστους παραγωγής.
Η διαφαινόμενη σημαντική υποχώρηση, π.χ. της τιμής του ελαιολάδου, και η μεγάλη αύξηση της τιμής του λιπάσματος είναι ένα παράδειγμα.
Ως γνωστόν, το λίπασμα συμμετέχει στο κόστος παραγωγής. Φυσικά, όλα τα λιπάσματα δεν είναι ίδια και μερικά κοστίζουν πιο ακριβά.
Η αμμωνία, το κάλιο κι ο φώσφορος αποτελούν τη βάση τους και οι τιμές τους έχουν πάρει την ανιούσα, στον απόηχο της ανόδου της τιμής του πετρελαίου, δίνοντας ώθηση στην τιμή των λιπασμάτων. Οι ειδήμονες αναφέρουν ότι τα λιπάσματα είναι 30% πιο ακριβά φέτος κατά μέσο όρο σε σχέση με πέρυσι, συνεισφέροντας στην αύξηση του κόστους παραγωγής.
Σημειώνεται ότι η τιμή του 40κιλου σακιού κυμαίνεται μεταξύ 20 και 25 ευρώ από 17-20 ευρώ πέρυσι.
Η αντίδραση είναι εύλογη. Κάποιοι αγρότες έχουν αποφασίσει να βάλουν λιγότερο λίπασμα ενώ άλλοι, ζυγίζοντας κι άλλα δεδομένα, να καλλιεργήσουν λιγότερα στρέμματα, π.χ. για καρπούζι.
Πολλοί καλλιεργητές χρησιμοποιούν π.χ. θειώδη αμμωνία για τις ελιές ενώ άλλοι πιο εμπλουτισμένο λίπασμα για καλύτερο αποτέλεσμα.
Κάθε ελαιόδεντρο χρειάζεται περίπου 5 κιλά λίπασμα όπως λένε οι επαΐοντες.
Όπως κι αν είναι, η επιβάρυνση δεν είναι μικρή, από τη μεγάλη αύξηση της τιμής των λιπασμάτων, αν κάποιος έχει πολλά στρέμματα και χρειάζεται τόνους λίπασμα.