Το σπίτι μας στο σφυρί για λίγα σεντς;

Όταν ήμασταν μικρά παιδιά μας βάζανε και γράφαμε εκθέσεις για τα καλά της αποταμίευσης. Κι έτσι μάθαμε ότι θα πρέπει να έχουμε δύο δεκάρες στην άκρη για ώρα ανάγκης. Μέχρι που ανακαλύφθηκαν οι ”αδρανοποιημένοι λογαριασμοί”! Διαβάστε πώς μπορείτε να βρεθείτε και χρεωμένος δίχως να το γνωρίζετε! Πώς μπορεί να φτάσει στο σπίτι σας ο δικαστικός κλητήρας για λίγα σεντς...

Δημοσιεύθηκε: 24 Μαρτίου 2006 - 08:39

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Όταν ήμασταν μικρά παιδιά μας βάζανε και γράφαμε εκθέσεις για τα καλά της αποταμίευσης. Κι έτσι μάθαμε ότι θα πρέπει να έχουμε δύο δεκάρες στην άκρη για ώρα ανάγκης.

Μέχρι που ανακαλύφθηκαν οι ”αδρανοποιημένοι λογαριασμοί”! Διαβάστε πώς μπορείτε να βρεθείτε και χρεωμένος δίχως να το γνωρίζετε! Πώς μπορεί να φτάσει στο σπίτι σας ο δικαστικός κλητήρας για λίγα σεντς...

Τα πράγματα έχουν ως εξής: Έχετε ανοίξει πριν από λίγα χρόνια έναν τραπεζικό λογαριασμό και έχετε ξεχάσει εκεί το ποσό των 300 ευρώ.

Στο παρελθόν έλεγαν ότι αυτή ήταν η χαρά του τραπεζίτη. Διότι 300 ευρώ εγώ, 300 εσείς, 300 και άλλοι χίλιοι σαν κι εμάς και στο τέλος μαζεύεται ένα αξιόλογο ποσό που η τράπεζα το εκμεταλλεύεται.

Όταν όμως οι τράπεζες άρχισαν να ψάχνουν τρόπους για να αυξήσουν τα κέρδη τους, κάποιοι σκέφτηκαν ότι οι ”αδρανοποιημένοι λογαριασμοί” θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι και για έναν επιπλέον λόγο.

Με το πρόσχημα της διαχείρισης να χρεώνεται ο πελάτης ένα ποσό της τάξης των 2,5 ευρώ τον μήνα! Δηλαδή των 30 ευρώ τον χρόνο. Για ποιον λόγο, βρε παιδιά; Τι κάνατε για να πάρετε αυτά τα λεφτά; Κουραστήκατε; Ιδρώσατε;

Προσέξτε τώρα. Τριάντα ευρώ από εμένα, τριάντα ευρώ από εσάς και από άλλους χίλιους, στο τέλος μαζεύονται υπερκέρδη! Πέρα από το γεγονός ότι οι τράπεζες κερδίζουν έτσι κι αλλιώς από τα ξεχασμένα μας λεφτά!

Θα καταλαβαίναμε αυτή την πρακτική αν η τράπεζα μας έστελνε κάθε μήνα statement. Τότε θα υπήρχαν πράγματι έξοδα και ένας ανενεργός λογαριασμός θα ήταν βάρος για την τράπεζα.

Αλλά μιλάμε για λογαριασμούς ταμιευτηρίου, για τους οποίους η τράπεζα δεν κάνει κάτι περισσότερο από αυτό που έκανε δεκαετίες τώρα.

Αλλά και πάλι θα μπορούσαμε να αποδεχτούμε αυτή την πολιτική, από τη στιγμή που η τράπεζα μας έστελνε μία επιστολή. ”Κύριε τάδε”, θα μας έλεγε, ”αυτή είναι η νέα μου πολιτική, θα την εφαρμόσω από τότε και αποφασίστε εσείς τι θα κάμετε”. Αλλά ούτε κι αυτό έγινε.

Μόνο τελευταία άρχισαν βαριεστημένα να στέλνουν επιστολές, ύστερα από την πίεση που έχουν ασκήσει πελάτες και καταναλωτικές οργανώσεις.

Ερώτηση προς τους έξυπνους αυτούς κυρίους που έχουν τόσο λαμπρές ιδέες: Αν τελειώσουν τα χρήματα στον λογαριασμό, τι θα κάνετε; Θα μας βγάλετε το σπίτι μας στον πλειστηριασμό για λίγα σεντς;

Ξέρετε για ποιον λόγο συμβαίνουν όλα αυτά; Το ξέρετε καλά, δεν χρειάζεται να σας το πούμε εμείς. Επειδή σ’ αυτή τη χώρα δεν υπάρχει εκείνος ο άνθρωπος ή ο φορέας που θα τους τραβήξει το αφτί και θα τους απειλήσει με εξοντωτικά πρόστιμα αν επιμείνουν σε τέτοιου είδους πρακτικές...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.