Η κερδοσκοπία του μαϊντανού

Δημοσιεύθηκε: 14 Σεπτεμβρίου 2005 - 08:55

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ποιο είναι το ακριβότερο αγροτικό προϊόν; Η ντομάτα; Λάθος! Ο μαϊντανός είναι η σωστή απάντηση! Από τριάντα ως εξήντα ευρώ κοστίζει στον καταναλωτή ένα κιλό μαϊντανός!

Πριν από τέσσερα χρόνια το μικρό ματσάκι του μαϊντανού κόστιζε μόλις 50 δραχμές. Οι πενήντα δραχμές έχουν γίνει 0,5 ευρώ! Μια απλή μετατόπιση της υποδιαστολής και τα... μυαλά στα κάγκελα!

Η ακρίβεια είναι ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος για την ελληνική κοινωνία. Οι πάντες έχουν παραφρονήσει και ζητούν ό,τι θέλουν. Αντίθετα, οι μισθοί των εργαζομένων μένουν καθηλωμένοι, με το ”τρομερό επιχείρημα” ότι ο πληθωρισμός παραμένει σε χαμηλά επίπεδα.

Προφανώς, στο περίφημο καλάθι της νοικοκυράς δεν συμμετέχει ο μαϊντανός. Αντίθετα, διάφοροι ”μαϊντανοί” πασχίζουν καθημερινά να μας αποδείξουν ότι η ελληνική Οικονομία βαδίζει από τη μία επιτυχία στην άλλη και ότι η σύγκλιση με τις άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες είναι ένας στόχος απόλυτα εφικτός!

Ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη δεν έπεσε στην παγίδα της ακατάσχετης παροχολογίας. Είναι η πρώτη φορά που πρωθυπουργός επισκέπτεται τη συμπρωτεύουσα και δεν τάζει στους ιθαγενείς καθρεφτάκια! Κι αυτό είναι προς τιμήν του κ. Καραμανλή.

Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά. Οι μόνοι που δεν το αντιλαμβάνονται είναι οι κουστουμαρισμένοι κύριοι που πουλάνε κατ’ επάγγελμα ελπίδες στις χρηματιστηριακές αγορές.

Μία λογική εξήγηση είναι ότι οι χρηματιστηριακές αγορές απευθύνονται πλέον σε ένα κλειστό κλαμπ πλούσιων ανθρώπων, οι οποίοι στοιχηματίζουν μεταξύ τους σε μετοχές με την ίδια ευκολία που η άρχουσα τάξη της Ευρώπης του 18ου αιώνα στοιχημάτιζε στα άλογα.

Σ’ αυτή την περίπτωση, οι χρηματιστηριακές αγορές χάνουν την επαφή τους με την κοινωνία και απομακρύνονται από τον βασικό στόχο τους, που δεν είναι άλλος από την ανάπτυξη.

Μα, οι εταιρίες έχουν κέρδη! Γιατί, λοιπόν, να μην επενδύσουν σ’ αυτή την προοπτική οι έχοντες και κατέχοντες; Διότι, αγαπητοί μας φίλοι, ο πληθωρισμός παραμένει στα χαρτιά στο 2% και στο 3% και οι επιχειρήσεις βασίζουν την ανάπτυξη και τη λειτουργία τους στα χρήματα που εμπιστεύεται με μηδενική απόδοση ο κόσμος στους τραπεζικούς λογαριασμούς ταμιευτηρίου.

Είναι μια κατάσταση εικονικής πραγματικότητας και τίποτα περισσότερο! Αν ο πληθωρισμός ήταν στα χαρτιά ίδιος με εκείνον που είναι και στη ζώσα πραγματικότητα, τότε τα επιτόκια θα ήταν υψηλότερα και οι εταιρείες θα έψαχναν τα κέρδη όπως ο χρυσοθήρας το κοίτασμα χρυσού.

Η παγκόσμια συνωμοσία των χαμηλών επιτοκίων μπορεί να έχει αποτέλεσμα μόνο αν το σύστημα βγει σύντομα από την έξοδο και αρχίζει να παράγει και πάλι πλούτο για όλους και θέσεις εργασίας.

Σε διαφορετική περίπτωση, η ληστρική αυτή πολιτική, σε βάρος των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων, οδηγεί σε κοινωνική κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.