Τα ”ιταλικά πέτσινα” και οι ελληνικές εισηγμένες

Θύμα παλιού ”κόλπου” απατεώνων έπεσε ο υπογράφων. Νεαρός εμφανίστηκε ως Ιταλός υπήκοος και κατόρθωσε να του πουλήσει ”δερμάτινα” αξίας 100 ευρώ για 150. Το ”κόλπο” ήταν ότι ζητούσε 1.000! Η σχέση ιδίων κεφαλαίων και χρηματιστηριακής τιμής πολλών εταιριών μας κάνει να αναρωτιόμαστε: Μας την έχουνε ”στημένη” ή έχουμε πραγματικά να κάνουμε με επενδυτικές ευκαιρίες πρώτης γραμμής;

Δημοσιεύθηκε: 5 Οκτωβρίου 2004 - 08:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Τα ”ιταλικά πέτσινα” και οι ελληνικές εισηγμένες

Θύμα παλιού ”κόλπου” απατεώνων έπεσε ο υπογράφων. Νεαρός εμφανίστηκε ως Ιταλός υπήκοος και κατόρθωσε να του πουλήσει ”δερμάτινα” αξίας 100 ευρώ για 150. Το ”κόλπο” ήταν ότι ζητούσε 1.000!

Η σχέση ιδίων κεφαλαίων και χρηματιστηριακής τιμής πολλών εταιριών μας κάνει να αναρωτιόμαστε: Μας την έχουνε ”στημένη” ή έχουμε πραγματικά να κάνουμε με επενδυτικές ευκαιρίες πρώτης γραμμής;

Δικαίως αναρωτιόμαστε. Είναι δυνατόν πλήθος εισηγμένων εταιριών να διαπραγματεύονται στο 0,3 ή στο 0,5 των ιδίων κεφαλαίων τους; Και θα συμφωνήσουμε ότι οι σχετικοί δείκτες δεν είναι αποκλειστικό κριτήριο για την επιλογή μετοχικών τίτλων.

Θα συμφωνήσετε, όμως, κι εσείς ότι αν δεν έχουμε να κάνουμε με περιπτώσεις Parmalat, πρόκειται για τον Άι Βασίλη που αποφάσισε στις διακοπές του να κάνει ένα ταξίδι εξπρές από τη Σοφοκλέους.

Ερχόμαστε έτσι στο κεντρικό ερώτημα: Είναι τα στοιχεία των ισολογισμών αληθινά; Κι αν ναι, τι έχουν πάθει τόσοι και τόσοι επαΐοντες και αρνούνται να δουν το προφανές; Ότι τα 100 ευρώ αποτελούν μοναδική ευκαιρία στην τιμή των 50 ή των 30;

Ή έχουν όλοι τους πάθει ομαδική παράκρουση ή βλέπουν πιο πέρα απ’ όλους εμάς που μένουμε απλώς και μόνο στα δημοσιευθέντα στοιχεία.

Διότι το επόμενο ερώτημα που εγείρεται είναι το ακόλουθο: Ας πούμε ότι δεν μιλάμε για Parmalat και ότι τα δημοσιευθέντα οικονομικά στοιχεία είναι αληθινά πέρα για πέρα.

Γιατί, τότε, οι ίδιες οι εταιρίες δεν επενδύουν τα διαθέσιμά τους σε μετοχές και προτιμούν τα ομόλογα ή το ταμιευτήριο; Υπάρχουν άραγε καλύτερες αποδόσεις από το 100% ή το 300% που υπόσχεται η εξομάλυνση αυτής της χρηματιστηριακής αδικίας;

Η καχυποψία δεν εδράζεται τυχαία στη Σοφοκλέους. Θέλουμε να πιστέψουμε στις επενδυτικές ευκαιρίες που βγάζουν μάτι, αλλά από την άλλη φοβόμαστε μην τυχόν βγάλουμε και τα δύο μας μάτια με τα ίδια μας τα χέρια.

Μία λύση είναι να αποφύγουμε τέτοιες κραυγαλέες περιπτώσεις. Ακόμη κι αν πρόκειται για εταιρίες που έχουν πολύ καλή φήμη. Ας αρκεστούμε σε ευκαιρίες λιγότερο ελκυστικές και ας βγάλουμε λιγότερα... κέρδη!

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.