Το μεγάλο παρασκήνιο του ΣΜΕΧΑ

Η απώλεια του ελέγχου του ΣΜΕΧΑ από τους ιδιώτες χρηματιστές σημαίνει την οριστική επικράτηση των τραπεζών στον χρηματιστηριακό χώρο. Οι μέχρι στιγμής ενδείξεις δείχνουν ότι οι τραπεζίτες κερδίζουν την παρτίδα...

Δημοσιεύθηκε: 27 Σεπτεμβρίου 2004 - 09:07

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η απώλεια του ελέγχου του ΣΜΕΧΑ από τους ιδιώτες χρηματιστές σημαίνει την οριστική επικράτηση των τραπεζών στον χρηματιστηριακό χώρο.

Οι μέχρι στιγμής ενδείξεις δείχνουν ότι οι τραπεζίτες κερδίζουν την παρτίδα. Ας ετοιμαστούμε να υποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα τις χρηματιστηριακές εταιρείες νέου τύπου με κεφάλαια άνω των 15 εκατομμυρίων ευρώ...

Το ρεπορτάζ μέχρι αργά χτες το βράδυ υποστήριζε ότι οι παλαιοί και οι νέοι χρηματιστές αδυνατούσαν να συγκροτήσουν ένα κοινό μπλοκ έναντι των τραπεζών.

Υπό αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να θεωρούμε κάτι περισσότερο από βέβαιο ότι η πλάστιγγα γέρνει πλέον υπέρ των τραπεζών. Ο έλεγχος του ΣΜΕΧΑ ή έστω η εξασφάλιση της ουδετερότητας των μελών του διοικητικού του συμβουλίου θα εξυπηρετήσει πλήρως την ολοκλήρωση του σχεδίου.

Αν ο πρώτος στόχος ήταν η εξαγορά και ο έλεγχος της ΕΧΑΕ, ο αμέσως επόμενος είναι ο διά της βίας περιορισμός του αριθμού των χρηματιστηριακών εταιρειών και η περαιτέρω συρρίκνωση του χώρου.

Η πρόταση έχει ήδη πέσει στο τραπέζι και βρίσκει αρκετούς ”υποστηρικτές”: Να ανέβει το ελάχιστο όριο των κεφαλαίων μιας χρηματιστηριακής εταιρείας στα 15 εκατομμύρια ευρώ.

Μία δραστηριότητα που είναι κατ’ εξοχήν εντάσεως εργασίας, μετατρέπεται σε εντάσεως κεφαλαίου!

Τι μας κόφτει εμάς αν οι χρηματιστές και οι τραπεζίτες βγάλουν τα μάτια τους; Μας νοιάζει και με το παραπάνω και το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει για όλους εκείνους που εμφανίζουν εαυτούς ως εκπροσώπους του ελεύθερου ανταγωνισμού και του αντιμονοπωλιακού χαρακτήρα της αγοράς.

Και δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς ιδιαίτερη φαντασία για να καταλάβει πώς θα διαμορφωθεί η Σοφοκλέους σε δύο ή τρία χρόνια, αν εξαφανιστούν από την αγορά οι ιδιωτικές χρηματιστηριακές εταιρείες.

Μία μικρή ομάδα ανθρώπων θα κανονίζει κατά το δοκούν τους κανόνες του παιγνιδιού, έτσι ώστε να μεγιστοποιεί τα κέρδη της.

Στο ”παιγνίδι” εκείνο θα χωρούν λίγοι, πολύ λίγοι. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στο δικαίωμα των επενδυτών να αναζητήσουν τον δρόμο των υπεραξιών, αλλά πιο πολύ στο δικαίωμα των επιχειρήσεων να αναζητήσουν ”φθηνά” κεφάλαια στη χρηματιστηριακή αγορά...

Η Σοφοκλέους θα βρει κάποια στιγμή και πάλι τον δρόμο της. Είναι νομοτέλεια και ας πασχίζουν κάποιοι να μας πείσουν ότι το σκοτάδι θα είναι αιώνιο.

Όπως και το 1999 – 2000 πάσχιζαν να πείσουν όλη την κοινωνία ότι η άνοδος θα διαρκούσε μέχρι Δευτέρας Παρουσίας. Ήταν το διάστημα εκείνο που εισήχθησαν στη Σοφοκλέους όλα τα ”περίπτερα”, τα οποία, όλως τυχαίως, είχαν μεγάλες οφειλές προς το τραπεζικό σύστημα…

Έχει, λοιπόν, σημασία ποιοι θα έχουν πάρει έγκαιρα θέσεις μάχης και θα μπορούν έτσι να επωφεληθούν από τις εξελίξεις. Η σημερινή διαμάχη στη Σοφοκλέους δεν είναι αθώα. Όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, το αντικείμενο της διαμάχης αντιπροσωπεύει μία ”πίτα” αρκετών δισεκατομμυρίων...

Είναι βλακώδες να παραγνωρίζει κανείς τον πρωταγωνιστικό ρόλο των τραπεζών στην ελληνική οικονομία, όσο βλακώδες είναι και να απαιτούν κάποιοι να ελέγχουν οι τράπεζες όλη την οικονομική δραστηριότητα της χώρας και κατ’ επέκταση και το χρηματιστήριο...

Ωστόσο, δεν έχουμε αυταπάτες. Πολύ δύσκολα θα συγκροτηθεί ένα μέτωπο μεταξύ των ιδιωτών χρηματιστών με στόχο την επικράτησή τους στις εκλογές του ΣΜΕΧΑ.

Κι είναι σημαντικό το ποιος θα ελέγχει το συνδικαλιστικό όργανο των χρηματιστών και ποιος θα εκπροσωπήσει τον κλάδο στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Αν θα υπάρχει, εν τέλει, μία φωνή ικανή να αντιδράσει σε όποιες ενέργειες θίγουν τον αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα της αγοράς.

Η προηγούμενη διοίκηση του ΣΜΕΧΑ έκανε τα ”στραβά μάτια” όταν ο κ. Χριστοδουλάκης αποφάσισε να πουλήσει την ΕΧΑΕ στις ελληνικές τράπεζες. Η εξέλιξη αυτή ήταν κεφαλαιώδους σημασίας για την ελληνική κεφαλαιαγορά.

Γιατί τα πράγματα εξελίχτηκαν έτσι και όχι κάπως αλλιώς; Όσοι θέλουν πραγματικά να ψάξουν περισσότερο, ας αναζητήσουν στοιχεία στους ισολογισμούς των χρηματιστηριακών εταιρειών και στις δανειακές τους υποχρεώσεις προς τις τράπεζες.

Αντίστοιχα, κεφαλαιώδους σημασίας είναι και οι αμέσως επόμενες επιλογές της κεντρικής εξουσίας για τον χαρακτήρα που θα έχει η Σοφοκλέους στο μέλλον.

Μη βιαστούν κάποιοι να πουν ότι υποστηρίζουμε τα συντεχνιακά συμφέροντα των ιδιωτών χρηματιστών. Η εξυγίανση θα πρέπει να προχωρήσει έτσι κι αλλιώς, όμως δεν είναι αυτό το θέμα της συζήτησης, αλλά, αν αύριο θα υπάρχει μία αγορά στην οποία θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής όλοι και όχι οι ολίγοι.

Θα έχει επίσης ενδιαφέρον το τι θα συμβεί στην περίπτωση εκείνη που οι ιδιώτες χρηματιστές ξεπεράσουν, τελικώς, τις σοβαρές αντιθέσεις τους και κατορθώσουν να συγκροτήσουν ένα κοινό μέτωπο. Θα μείνουν οι τραπεζικές ΑΧΕ στον ΣΜΕΧΑ ή θα θεωρήσουν ότι η ”αποστολή” του Συνδέσμου θα έχει... λήξει;

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.