Μην πετάτε τις εισηγμένες στον Καιάδα!

Είναι στελέχη σπουδαγμένα στην Εσπερία και έχουν καταλάβει σημαντικές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό. Πιστεύουν ότι μπορούν να μεταφέρουν πλήρως στην ελληνική πραγματικότητα τα μοντέλα που γνώρισαν στο εξωτερικό. Αγνοούν την ελληνική πραγματικότητα και κυρίως το ότι θα είναι ανώφελο στο μέλλον να μιλάμε για εταιρείες, αν στο μεταξύ τις έχουμε εξοντώσει...

Δημοσιεύθηκε: 15 Σεπτεμβρίου 2004 - 08:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Είναι στελέχη σπουδαγμένα στην Εσπερία και έχουν καταλάβει σημαντικές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό. Πιστεύουν ότι μπορούν να μεταφέρουν πλήρως στην ελληνική πραγματικότητα τα μοντέλα που γνώρισαν στο εξωτερικό.

Αγνοούν την ελληνική πραγματικότητα και κυρίως το ότι θα είναι ανώφελο στο μέλλον να μιλάμε για εταιρείες, αν στο μεταξύ τις έχουμε εξοντώσει...

Συζητούμε για την αναγκαιότητα να υπάρξει πλήρης διαφάνεια στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά. Ποιος μπορεί άραγε να διαφωνήσει; Τα ερωτήματα αρχίζουν να προκύπτουν από την ώρα που προσπαθούμε να εισάγουμε μοντέλα που εφαρμόζονται στο εξωτερικό, σε αγορές πολύ μεγαλύτερες και σίγουρα διαφορετικές από την ελληνική.

Αλήθεια, τι έχει προσφέρει (εκτός από έξοδα) η γραφειοκρατία που έχει επιβληθεί στις εισηγμένες;

Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Θα θυμάστε εκείνα τα περίφημα ποιοτικά κριτήρια. Ανάμεσά τους υπήρχε και η υποχρέωση να ενημερώνουν οι εταιρείες τους επενδυτές με δημόσιες παρουσιάσεις ανά την ελληνική επικράτεια. Σήμερα ουδείς ασχολείται με το θέμα.

Πολύ απλά διότι δεν υπάρχουν επενδυτές να παρακολουθήσουν ανάλογες εκδηλώσεις. Σκεφτείτε, όμως, πόσες πολύτιμες ώρες έχουν ήδη ξοδευτεί σε μία τόσο αδιέξοδη πρόταση.

Το αποτέλεσμα απόλυτα αναμενόμενο από τη στιγμή που οι εμπνευστές της πρότασης δεν είχαν καν περάσει έξω από εταιρεία για να γνωρίζουν για τι πράγμα συζητούν...

Υπήρχαν και άλλοι τρόποι για να ενημερωθεί και να προστατευτεί το επενδυτικό κοινό. Ας πούμε ο ουσιαστικός έλεγχος των εισηγμένων εταιρειών για το αν είναι αληθή ή όχι τα στοιχεία που ανακοινώνουν.

Πολλές εισηγμένες εταιρείες αντιμετωπίζουν σήμερα με σκεπτικισμό τα υπερβολικά έξοδα που συνεπάγεται η παραμονή τους σε μία αγορά που έχει απαιτήσεις οργάνωσης πολυεθνικών εταιρειών. ”Να υποβιβαστούν σε μία άλλη κατηγορία οι εταιρείες που δηλώνουν την οποιαδήποτε αδυναμία”, είναι το συνηθισμένο επιχείρημα των γραφειοκρατών.

Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η αγορά είναι ένα σύνολο και όχι μόνο οι 20 μετοχές του FTSE-20. Πολύ περισσότερο αδυνατούν να καταλάβουν ότι το ζητούμενο σε μία χρηματιστηριακή αγορά είναι η ανάπτυξη των εταιρειών και όχι ο περιορισμός του πεδίου δράσης τους.

Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε την ανάγκη δημιουργίας μιας νέας χρηματιστηριακής αγοράς, περισσότερο ευέλικτης σε σχέση με τη σημερινή. Αλλά αυτό είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα από την κατηγοριοποίηση που έχουν ετούτοι στο κεφάλι τους...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.