Στη χώρα του "περίπου" προκοπή δεν γίνεται

Πώς περιμένουμε να αλλάξει κάτι σε αυτήν τη χώρα εάν όσοι παραβιάζουν τον νόμο νιώθουν ότι θα είναι πάντα στο απυρόβλητο; Η ανεκτικότητα και το "περίπου" πόσο μας έχουν διαβρώσει;

Δημοσιεύθηκε: 3 Φεβρουαρίου 2011 - 07:52

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Στη χώρα του περίπου προκοπή δεν γίνεται

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σύμφωνοι. Στην Ελλάδα ίσως η τήρηση του νόμου να είναι μια έννοια σχετική.

Ίσως η κοινωνία μας να έχει μάθει να λειτουργεί και να ζει σε ένα καθεστώς "περίπου", όπου οι εκάστοτε κυβερνήσεις κάνουν τους νόμους "λάστιχο" ανάλογα με τις κοινωνικές, συνδικαλιστικές ή κομματικές πιέσεις που δέχονται κατά καιρούς και όπου οι πολίτες εφαρμόζουν μια ιδιότυπη και άκρως επιλεκτική μέθοδο τήρησης αυτών των νόμων.

Πολλοί από εμάς κτίζουμε όπου θέλουμε, παρκάρουμε όπου θέλουμε, πληρώνουμε φόρους όποτε θέλουμε, πληρώνουμε τα διόδια ή το κόμιστρο στις συγκοινωνίες αν θέλουμε και γενικά κάνουμε ό,τι θέλουμε ή, εν τέλει, περίπου ό,τι θέλουμε, γνωρίζοντας ότι επί της ουσίας, με μόνη την εξαίρεση κάποιας "στραβής", όπως μιας καταγγελίας, θα μείνουμε ατιμώρητοι ή θα τα "πατσίσουμε" κάποια στιγμή με το κράτος πληρώνοντας ένα "προστιμάκι".

Και γιατί να μην είναι έτσι τα πράγματα όταν το επίσημο κράτος δεν ήξερε έως πρόσφατα όχι μόνο πόσους έχει στη δούλεψή του, αλλά ούτε καν τι εισπράττει, τι χρωστάει και από πού να διεκδικήσει τα υπόλοιπα, αλλά δούλευε στο "περίπου" και ήταν ένας γνήσιος "εγκληματίας" στη διαχείριση των χρημάτων των φορολογουμένων, και μάλιστα με διασφαλισμένο το "ατιμώρητο";

Έτσι κάπως, στο "περίπου", είναι και η υπόθεση των φόρων.

Οι πολίτες, "περίπου" πληρώνουν τους φόρους τους, αν δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, και το κράτος "περίπου" το αποδέχεται, τραβώντας κατά καιρούς και μια περαιωσούλα για να μαζέψει κάποια υπόλοιπα από αυτά που... δικαιούται ή που νομίζει ότι δικαιούται, γιατί και το ίδιο στο "περίπου" υπολόγισε πόσα πρέπει να ζητήσει από τους φορολογουμένους.

Βέβαια, στην περίπτωση της περαίωσης την πατάνε οι έντιμοι, δηλαδή εκείνοι που έχουν ήδη πληρώσει, ενώ οι υπόλοιποι, που ενδεχομένως να μην κάνουν καν δήλωση εισοδήματος ή να μην αποδίδουν ΦΠΑ, σφυρίζουν αδιάφορα, επιβεβαιώνοντας ότι κανόνας στη χώρα μας είναι η ατιμωρησία, παρά η τήρηση του νόμου.

Όχι στο "περίπου", αλλά "ακριβώς".

Και όλα αυτά σε μια χώρα χρεοκοπημένη, η οποία μπορεί να υπερηφανεύεται για φοροδιαφυγή ύψους έως και 6% του ΑΕΠ της, ήτοι 14,4... δισ. ευρώ, μόνο από τη μη απόδοση του ΦΠΑ.

Πώς είναι δυνατόν, άραγε, σε μία τέτοια χώρα ένα από τα κυριότερα αιτήματα ορισμένων εκ των κοινωνικών εταίρων στον διάλογο για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο να είναι η ελάφρυνση των ποινών για το αδίκημα της φοροδιαφυγής;

Πώς είναι δυνατόν να ζητείται η διαιώνιση της πολιτικής του "περίπου";

Πώς περιμένουμε να αλλάξει κάτι σε αυτήν τη χώρα εάν όσοι παραβιάζουν τον νόμο νιώθουν ότι θα είναι πάντα στο απυρόβλητο;

Ίσως ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ, κ. Δ. Ασημακόπουλος, να έχει δίκιο και πράγματι "να είμαστε τόσο εθισμένοι στα by-pass που πάντοτε θα βρίσκουμε τρόπο".

Ίσως, όντως, "να είμαστε μια ιδιόμορφη χώρα", όπως τόνισε για το φαινόμενο της φοροδιαφυγής.

Ίσως, όμως, και να κάνει λάθος.

Ίσως κάποια στιγμή, ακόμη και τώρα, να τελειώσει το "περίπου"...

Αρκεί να τερματιστεί το αίσθημα της ατιμωρησίας, κάτι που πιθανότατα συνεπάγεται και την επιβολή ποινών σκληρότερων εκείνων που σήμερα υφίστανται.

Εν τέλει, αν για το αδίκημα της κλοπής ο νόμος προβλέπει βαριές ποινές, για το αδίκημα της φοροδιαφυγής, η οποία συνιστά κλοπή από το κοινωνικό σύνολο, γιατί να μην προβλέπει;

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.