Η ώρα των μηδενικών ελλειμμάτων

Κάποια στιγμή οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, έρχονται αντιμέτωποι με τα επίχειρα των επιλογών τους. Αυτή η ώρα, καλώς ή κακώς, έφθασε και για την Ελλάδα ή εν τέλει για όλους εμάς, όπως καλά πλέον γνωρίζουμε.

Δημοσιεύθηκε: 2 Φεβρουαρίου 2011 - 07:49

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Κάποια στιγμή οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, έρχονται αντιμέτωποι με τα επίχειρα των επιλογών τους.

Αυτή η ώρα, καλώς ή κακώς, έφθασε και για την Ελλάδα ή εν τέλει για όλους εμάς, όπως καλά πλέον γνωρίζουμε.

Μπορεί να μην πήραμε εμείς οι ίδιοι τις αποφάσεις που μας οδήγησαν έως εδώ, όμως οι περισσότεροι από εμάς οδηγήσαμε με την ψήφο μας στην εξουσία όσους έλαβαν αυτές τις αποφάσεις. Όσους έκαναν αυτές τις επιλογές.

Επιλογές που χαρακτήρισαν τον τρόπο ζωής στη χώρα μας για δεκαετίες.

Η φοροδιαφυγή δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Η διαφθορά στις εφορίες, στις πολεοδομίες, στα νοσοκομεία ή στις δημόσιες προμήθειες δεν είναι σημερινό φαινόμενο.

Όπως δεν είναι σημερινά φαινόμενα η δημιουργία ελλειμμάτων και η συσσώρευση χρεών από τις ΔΕΚΟ, η γραφειοκρατική και αναποτελεσματική λειτουργία του κράτους και η ύπαρξη πελατειακών σχέσεων, που είχαν ως αποτέλεσμα τουλάχιστον ο ένας στους πέντε εργαζομένους στην Ελλάδα να απασχολείται στο Δημόσιο.

Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι καινούργιο. Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι χθεσινό.

Τα συζητάμε και τα καταδικάζουμε χρόνια τώρα, υπομένοντας ή ανεχόμενοι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, τη διαιώνισή τους.

Ε, λοιπόν, φίλτατοι, ήρθε η ώρα του «λογαριασμού», όπως ήρθε και η ώρα των συνεπειών.

Το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που ακολουθεί η χώρα μας, όσο αναγκαίο και εάν είναι, όσο απαραίτητο και αν κρίνεται, δεν παύει να αποτελεί την κύρια αιτία για την οικονομική ύφεση που όλοι βιώνουμε.

Δεν παύει να αποτελεί την αιτία για τα χιλιάδες λουκέτα στις ελληνικές επιχειρήσεις και για την ολοένα αυξανόμενη ανεργία.

Σε μια κρατικοδίαιτη οικονομία, όμως, η δημοσιονομική προσαρμογή δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε αυτόν τον φαύλο κύκλο.

Την ίδια ώρα, αν και φέρουν προφανές μερίδιο ευθύνης, ας μην τα ρίχνουμε όλα στις τράπεζες.

Εάν το ελληνικό πιστωτικό σύστημα αδυνατεί σήμερα να δανειστεί, όπως δανειζόταν στο παρελθόν για να δανείσει όλους εμάς, ιδιώτες ή επιχειρήσεις, τούτο οφείλεται κυρίως στην υποβάθμιση της αξιοπιστίας του ελληνικού κράτους.

Οι φορολογούμενοι αυτής της χώρας όχι μόνον είδαν τα χρήματά τους να σπαταλώνται τόσα χρόνια για την εξυπηρέτηση στόχων και σκοπιμοτήτων που μόνον μικρή σχέση είχαν με τη δική τους ευημερία, αλλά σήμερα υφίστανται και τα δεινά που συνεπάγονται τόσο η συρρίκνωση των κρατικών δαπανών όσο και το κλείσιμο της πιστωτικής κάνουλας.

Κάποτε θα έφτανε η ώρα του τέλους, όμως, για τον άκρατο δανεισμό και τη συνεχή διόγκωση του χρέους.

Ακόμη και εάν η έλευση της ώρας αυτής σημαίνει ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε δίχως ελλείμματα. Δίχως, δηλαδή, την αιτία των δεινών που σήμερα υφιστάμεθα.

Η συνταγματική απαγόρευση των ελλειμμάτων, την οποία εμφανίζεται να προωθεί σήμερα η Γερμανία, πόσο άραγε απέχει από τη λογική της προσπάθειας που ήδη κάνουμε;

Γιατί θα έπρεπε να είμαστε αντίθετοι σε ένα μέτρο το οποίο υπαγορεύουν η κοινή λογική και η ανάγκη χρηστής διοίκησης;

Εν τέλει, για πόσο μπορούμε να ζούμε ξοδεύοντας περισσότερα από όσα κερδίζουμε, ώστε συντεχνίες και συνδικάτα να διατηρούν τα προνόμιά τους;

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.