ΕΕ: Μονόδρομος η δημοσιονομική ένωση;

Η ευκολία με την οποία το EFSF άντλησε αυτήν την εβδομάδα κεφάλαια κατέδειξε ότι η επίλυση του προβλήματος χρέους της ευρωζώνης δεν είναι ζήτημα χρημάτων, αλλά βούλησης και αποφάσεων.

Δημοσιεύθηκε: 27 Ιανουαρίου 2011 - 08:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η ευκολία με την οποία το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (EFSF) άντλησε αυτήν την εβδομάδα κεφάλαια ύψους 5 δισ. ευρώ, με επιτόκιο υψηλότερο κατά μόνο 50 μονάδες βάσης εκείνου με το οποίο δανείζεται η Γερμανία, η πλουσιότερη χώρα της ευρωζώνης, κατέδειξε ότι η επίλυση του προβλήματος χρέους που αντιμετωπίζουν ορισμένα από τα μέλη της δεν είναι ζήτημα χρημάτων, αλλά βούλησης και αποφάσεων.

Αυτό που όλοι παραδέχονται κατ’ ιδίαν ή δημόσια καταδείχθηκε μέσω μιας άντλησης η οποία υπερκαλύφθηκε πάνω από 8 φορές (προσφέρθηκαν 43 δισ. ευρώ) από πρόθυμους επενδυτές, οι οποίοι εμφανίστηκαν να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια όλους τους μάντεις και γκουρού που προβλέπουν την κατάρρευση του ευρώ και της ευρωζώνης.

Μόνο δύο βιβλία προσφορών, αντίστοιχα εκείνου που είδαμε αυτήν την εβδομάδα, θα αρκούσαν για την κάλυψη σχεδόν του συνόλου των χρημάτων που χρειάζεται σήμερα η Ιρλανδία.

Τι αξία έχουν, άραγε, δημοσκοπήσεις που είδαν χθες το φως της δημοσιότητας μέσω διεθνών οικονομικών ειδησεογραφικών πρακτορείων, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα και η Ιρλανδία θα χρεοκοπήσουν και ότι μέσα στην επόμενη πενταετία μια χώρα θα εγκαταλείψει τη ζώνη του ευρώ, όταν η ευρωζώνη δείχνει ότι, εφόσον το επιθυμεί, έχει τα μέσα να λύσει τα προβλήματα χρέους οποιουδήποτε μέλους της;

Σύμφωνοι. Η ζώνη του ευρώ διέρχεται σήμερα τη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της.

Αυτή η κρίση, όμως, προέκυψε αφενός διότι πολλά από τα κράτη-μέλη της αποφάσισαν σταδιακά και "σιωπηρά" να παραβούν τους κανόνες που τα ίδια θέσπισαν μέσω του Συμφώνου Σταθερότητας και αφετέρου διότι δεν είχαν το πολιτικό θάρρος ή εν τέλει τη βούληση να αναπτύξουν έναν ικανό μηχανισμό οικονομικής διακυβέρνησης και χρηματοδότησης που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει φαινόμενα όπως, για παράδειγμα, η προ διετίας πιστωτική κρίση και η οικονομική ύφεση που την ακολούθησε.

Οι ιρλανδικές τράπεζες θα μπορούσαν να λοξοδρομήσουν τόσο πολύ εάν υπήρχε αυτός ο μηχανισμός; Θα χρειαζόταν η δημοσιονομικά νομοταγής Ιρλανδία να "μπει στο κόκκινο" για να τις σώσει;

Εάν οι κανόνες, που τόσο άκομψα επιχειρεί σήμερα το Βερολίνο να επιβάλει στα λοιπά κράτη-μέλη της ευρωζώνης, υπήρχαν ήδη, θα είχε αφεθεί η χώρα μας στον κατήφορο που ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια;

Οι απαντήσεις είναι προφανείς.

Όσο η ευρωζώνη δεν αποφασίζει να κάνει το απαραίτητο ποιοτικό άλμα, μετεξελισσόμενη από μια νομισματική σε μια πραγματική οικονομική και δημοσιονομική ένωση, κάτι το οποίο συναντά σήμερα σχεδόν καθολική άρνηση, θα δίνει τροφή σε όσους ποντάρουν κατά των κρατών-μελών της στις αγορές και σε όσους δεν επιθυμούν την ανάδειξη του ευρώ σε αποθεματικό νόμισμα.

Όμως, τόσο το διακύβευμα όσο και οι προβληματισμοί παραμένουν ίδια.
Όπως ίδιοι παραμένουν και οι λόγοι για τους οποίους το εγχείρημα έως τώρα "σκοντάφτει"…

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.