Το διαρκές σκάνδαλο των πολιτικών

Συγκάλυψη και συμψηφισμός. Οι πρώτες σκέψεις των περισσοτέρων πολιτών για τη στάση που επιφυλάσσουν οι Έλληνες πολιτικοί, ο ένας για τον άλλον, σε περιπτώσεις διερεύνησης σκανδάλων. Αδίκως;

Δημοσιεύθηκε: 24 Ιανουαρίου 2011 - 07:48

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Πρόσφατα, ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου φέρεται να αναρωτήθηκε, απευθυνόμενος σε μέλη της κυβέρνησής του, «γιατί δεν μπαίνει ποτέ κανείς (πολιτικός) στη φυλακή».

Απάντηση στο ερώτημά του, έστω και μερική, δίνει σήμερα η εξεταστική επιτροπή για το σκάνδαλο της Siemens.

Έπειτα από περίπου έναν χρόνο ερευνών, η επιτροπή αναμένεται να παρουσιάσει σήμερα στον ελληνικό λαό ένα πόρισμα παρωδία, δίχως νέες πληροφορίες ή αποκαλύψεις για τη ροή του μαύρου πολιτικού χρήματος και με τα περισσότερα από τα διερευνηθέντα αδικήματα να έχουν ήδη παραγραφεί από το 2007.

Ακόμη και ο κατάλογος των πολιτικών προσώπων που προτάσσεται για περαιτέρω διερεύνηση εμφανίζεται ως ένα συνονθύλευμα ονομάτων που προέκυψε ως αποτέλεσμα πολιτικών κινήσεων «παρασκηνίου», κατόπιν «συνεννοήσεων» μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων και σε πολλές περιπτώσεις, αν όχι στις περισσότερες, δίχως επαρκή στοιχειοθέτηση.

Και όλα αυτά για μια υπόθεση στην οποία υπάρχουν ομολογίες περί διακίνησης «μαύρου χρήματος», όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά διεθνώς, από στελέχη της ίδιας της εταιρίας.

Αναρωτιέται κανείς γιατί «κοπίασαν» επί έναν χρόνο τα μέλη της επιτροπής, αν όχι για να επαναβεβαιώσουν την κοινή πεποίθηση σχεδόν όλων σήμερα στην Ελλάδα ότι «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει»…

Μια πεποίθηση για την εμπέδωση της οποίας το ελληνικό πολιτικό σώμα εργάζεται σταθερά και μεθοδικά στη διάρκεια, τουλάχιστον, των τελευταίων 30 ετών.

Με μόνη την περίφημη πλέον εξαίρεση του πρώην υφυπουργού Οικονομικών κ. Ν. Αθανασόπουλου, ο οποίος καταδικάστηκε το 1990 σε ποινή φυλάκισης τριών ετών και έξι μηνών σχετικά με την υπόθεση του «γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού», για να λάβει στη συνέχεια από τη Βουλή «συγχωροχάρτι» με την άρση των εννόμων συνεπειών αυτής της καταδίκης στις 17.1.1994, ουδείς άλλος πολιτικός «πήγε μέσα».

Από την εποχή του «αμαρτωλού» 1989 έως σήμερα, παρά τη σωρεία παραπομπών πολιτικών προσώπων για σειρά σκανδάλων, μέχρι και το Ειδικό Δικαστήριο, ουδείς έχει δει το εσωτερικό των ελληνικών φυλακών, παρά μόνον ως επισκέπτης…

Γιατί λοιπόν σήμερα να περιμένει κανείς κάτι το αντίθετο;

Γιατί θα έπρεπε στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας να μην είναι πλήρως απαξιωμένο το πολιτικό σύστημα και οι πολιτικοί της χώρας αυτής;

Οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους από τα τηλεοπτικά παράθυρα των δελτίων ειδήσεων προεκλογικά, φροντίζουν για τον συμψηφισμό και τη συγκάλυψη μετεκλογικά.

Από το σκάνδαλο Κοσκωτά, ή εκείνων που «καταγγέλθηκαν» στη συνέχεια, όπως αυτό της ΑΓΕΤ Ηρακλής, των υποκλοπών τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, του Χρηματιστηρίου, των ομολόγων, του Βατοπεδίου ή ακόμη και της Siemens, για να αναφέρουμε μόνον ορισμένα, πόσοι πολιτικοί πήγαν μέσα;

Πρόκειται για ένα νοσηρό φαινόμενο, το οποίο ανέχεται ή υπομένει η ελληνική κοινωνία επί σειρά ετών, υπό το φως νοοτροπιών του τύπου «δεν βαριέσαι…» ή «τι μπορώ να κάνω εγώ…», ή ακόμη και του συστήματος «πελατειακών σχέσεων», που χαρακτήριζαν τμήμα της.

Σήμερα, με την ίδια την κοινωνία σε κρίση, η ανοχή και η υπομονή εμφανίζονται να φθάνουν στο τέλος τους.

Κάτι για το οποίο, κατά τα φαινόμενα, ο πολιτικός κόσμος της χώρας εξακολουθεί να αδιαφορεί, με την εξαίρεση, ίσως, ελαχίστων, που επαναλαμβάνουν μονότονα το μάλλον ρητορικό ερώτημα «γιατί δεν πάει κανείς μέσα».

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.