Ο χρεοκοπημένος και το δίκιο του…

Στην Ελλάδα, όπου η φοροδιαφυγή έχει αναχθεί σε εθνικό άθλημα, πώς είναι δυνατόν να προσδιοριστεί με αντικειμενικούς όρους η χρεοκοπία ενός φυσικού προσώπου, ώστε να μην το κυνηγούν οι τράπεζες;

Δημοσιεύθηκε: 2 Νοεμβρίου 2009 - 08:00

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η φοροδιαφυγή έχει αναχθεί σε εθνικό άθλημα και το μέγεθος της παραοικονομίας εκτιμάται ως ιδιαίτερα σημαντικό ποσοστό του ΑΕΠ, πώς είναι δυνατόν να προσδιοριστεί, με αντικειμενικούς όρους, η χρεοκοπία ενός φυσικού προσώπου ώστε να μην το κυνηγούν οι τράπεζες;

Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να καλύψει το προφανές νομικό κενό που υπάρχει σε ό,τι αφορά το πτωχευτικό δίκαιο για τους ιδιώτες ευλόγως είναι ορθή και οφείλει να προωθηθεί μέχρι τέλους.

Αντίστοιχοι κανόνες δικαίου, εξάλλου, υπάρχουν τόσο στην Ευρώπη (Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία κ.λπ.) όσο και στις ΗΠΑ και έχουν αποδειχθεί σωτήριοι για εκατομμύρια νοικοκυριά, ιδίως υπό τις παρούσες συνθήκες οικονομικής κρίσης.

Στις χώρες αυτές ωστόσο, με μόνη ίσως εξαίρεση την Ιταλία, όπου το μεσογειακό ταμπεραμέντο επίσης ανθεί, ο προσδιορισμός των εισοδημάτων ενός φυσικού προσώπου και βεβαίως η φορολόγησή τους αποτελούν ένα πρόβλημα του παρελθόντος.

Ένα πρόβλημα που έχει λυθεί.

Στην Ελλάδα, όπως όλοι αντιλαμβανόμεθα, η επίλυσή του ακόμη… εκκρεμεί.

Ως προς αυτό συνηγορεί και το ίδιο το κράτος, που περίπου σε ετήσια βάση, ή ανά διετία, καλεί διάφορες τάξεις φορολογουμένων να… περαιώσουν τις φορολογικές τους υποθέσεις, καταβάλλοντας το σχετικό… "πρόστιμο".

"Είστε ψεύτες και κλέφτες", δηλώνει ευθαρσώς η Πολιτεία προς τους φορολογουμένους ελεύθερους επαγγελματίες και τους καλεί να της δώσουν το σχετικό "μπαχτσίσι", ώστε να αποφύγουν τον φορολογικό έλεγχο…

Με άλλα λόγια, ένας νομιμοποιημένος εκβιασμός… στον οποίο η πλειονότητα των συμπολιτών μας υποκύπτει, αφού το ενδεχόμενο ενός φορολογικού ελέγχου είναι ικανό να τρομοκρατήσει και τον πλέον νομοταγή των πολιτών, καθώς οι φορολογικοί κανόνες παραμένουν ανοιχτοί σε ερμηνεία αλλά και στις εκάστοτε διαθέσεις ή ανάγκες των ελεγκτών…

Ο μόνος που δεν μπορεί να φοροδιαφύγει, θεωρητικά τουλάχιστον, είναι ο μισθωτός ή ο συνταξιούχος, ήτοι οι τάξεις εκείνες των συμπολιτών μας που αφενός φέρουν το κύριο βάρος της χρηματοδότησης του προϋπολογισμού και αφετέρου, υπό μια δυσμενή οικονομική συγκυρία, μπορούν να μεταπηδήσουν με σχετική ευκολία στις τάξεις των αναξιοπαθούντων, ήτοι ακριβώς εκείνων που καλείται να προστατεύσει η Πολιτεία μέσω της θέσπισης πτωχευτικού δικαίου για ιδιώτες…

Όλοι οι υπόλοιποι έχουν εν δυνάμει τη δυνατότητα της φοροδιαφυγής ή της φοροαποφυγής, όπως ευσχήμως ονομάζει η Πολιτεία την ίδια δραστηριότητα, αλλά ταυτόχρονα προστατεύονται και από το υπάρχον εταιρικό πτωχευτικό δίκαιο…

Κατά συνέπεια, μήπως αυτή η προσπάθεια ακουμπά μόνο ένα τμήμα του προβλήματος και όχι την ουσία του;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.