Ο Βέλτεκε και το πόρισμα Δαφέρμου

Ο πρόεδρος της Bundesbank βρίσκεται στα πρόθυρα της παραίτησης για 8.000 ευρώ. Κύριε Ερνστ Βέλτεκε, μπορείτε να έρθετε στην Ελλάδα, όπου, αποδεδειγμένα, δεν έχουμε τέτοια ταμπού...

Δημοσιεύθηκε: 8 Απριλίου 2004 - 09:00

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ο πρόεδρος της Bundesbank βρίσκεται στα πρόθυρα της παραίτησης για 8.000 ευρώ. Τόσο κόστισε η παραμονή του σε πολυτελές ξενοδοχείο του Βερολίνου.

Τα έξοδα τα πλήρωσε η Dresdner Bank, η οποία και τον είχε καλέσει σε εκδήλωσή της. Κύριε Ερνστ Βέλτεκε, μπορείτε να έρθετε στην Ελλάδα, όπου, αποδεδειγμένα, δεν έχουμε τέτοια ταμπού.

Εξάλλου, τις ετήσιες απολαβές σας, των μόλις 350.000 ευρώ, τις προσφέρουμε σε ουκ ολίγους προέδρους κρατικών εταιρειών...

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Σε ένα πολιτισμένο κράτος όπως η Γερμανία έγινε ”χαμός” επειδή ο καλύτερα αμειβόμενος κρατικός λειτουργός της χώρας, ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας, αποδέχτηκε να πληρώσει μία τράπεζα τα έξοδα παραμονής του σε ξενοδοχείο για τέσσερις μέρες, ενώ η εκδήλωση για την οποία είχε προσκληθεί είχε διάρκεια δύο ημερών.

Όλος ο καβγάς για δύο ημέρες παραπάνω παραμονής του στο ξενοδοχείο! Η ελληνική πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Άλλωστε, αυτή η αποπνικτική περιρρέουσα ατμόσφαιρα στη δημόσια ζωή ήταν που έφερε τη Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση.

Η κατάσταση είχε φτάσει (και εξακολουθεί φυσικά να βρίσκεται) σε τέτοιο σημείο που όλοι αναγνώριζαν (κι αναγνωρίζουν) ότι κάτι θα έπρεπε (και πρέπει) να γίνει. Κι ο ελληνικός λαός αποφάσισε ότι η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να καταπολεμήσει τη διαφθορά.

Η έρευνα του κ. Δαφέρμου, του επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, έδειξε ότι 3 από τους 1.500 δημοσίους υπαλλήλους που απασχολούνται στους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους εμφανίζουν ανεξήγητα υψηλή περιουσία στο ”πόθεν έσχες” τους.

Το αποτέλεσμα της έρευνας έχει δύο ”αναγνώσεις”: Η πρώτη είναι ότι υπάρχουν υπόνοιες διαφθοράς για μόλις τρεις δημόσιους λειτουργούς επί συνόλου 1.500.

Με βάση το μάθημα της Λογικής, η στατιστική προέκταση αυτού του ευρήματος θα μπορούσε να μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η διαφθορά αφορά έναν υπάλληλο ανά 500 ή αλλιώς το 0,20% των δημόσιων λειτουργών.

Η δεύτερη ανάγνωση είναι ότι μόλις 3 υπάλληλοι δεν μπόρεσαν να κρύψουν επαρκώς τα περιουσιακά στοιχεία τους. Δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν υπεράκτιες εταιρείες, να κρύψουν τα ίχνη τους...

Έστω κι έτσι, υπάρχει μία καταπληκτική αφορμή για να ξεκινήσει η κυβέρνηση μία έρευνα σε βάθος. Να ελέγξει ουσιαστικά και σε βάθος τα περιουσιακά στοιχεία όλων των υπαλλήλων που εργάζονται σε ελεγκτικούς μηχανισμούς και να τιμωρήσει παραδειγματικά τους επίορκους.

Μόνο αν σταλούν μερικοί στη φυλακή υπάρχουν ελπίδες να περιοριστεί το φαινόμενο της διαφθοράς στην Ελλάδα. Κι ίσως φτάσουμε κάποια στιγμή κι εμείς στο σημείο να κάνουμε θέμα πρώτης γραμμής ένα ζήτημα ανάλογο με εκείνο του προέδρου της Bundesbank.

Μέχρι τότε έχουμε να καλύψουμε πολύ δρόμο ακόμη...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.