Ας μιλήσουμε για το Χρηματιστήριο...

Οι τραπεζίτες αντιμετωπίζουν τη χρηματιστηριακή αγορά όπως στο παρελθόν ο φεουδάρχης τα κτήματά του. Έχοντας καταφέρει να εξοστρακίσουν τον ανταγωνισμό (με την αγαθή συμπαράσταση των χρηματιστηριακών αρχών), απολαμβάνουν την απόλυτη κυριαρχία τους.

Δημοσιεύθηκε: 15 Μαρτίου 2004 - 09:20

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Οι τραπεζίτες αντιμετωπίζουν τη χρηματιστηριακή αγορά όπως στο παρελθόν ο φεουδάρχης τα κτήματά του. Έχοντας καταφέρει να εξοστρακίσουν τον ανταγωνισμό (με την αγαθή συμπαράσταση των χρηματιστηριακών αρχών), απολαμβάνουν την απόλυτη κυριαρχία τους.

Ή καλύτερα, την απέραντη μοναξιά στην αφιλόξενη γη της Σοφοκλέους...

Οι μόνοι οργανισμοί που δεν έχουν πληγεί από την κρίση των τελευταίων ετών είναι οι τράπεζες. Ζουν και βασιλεύουν. Αυξάνουν σταθερά τα κέρδη τους και ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία.

Οι μέτοχοί τους είναι ευχαριστημένοι και αυτό είναι φυσικό. Εμείς δικαιούμαστε να μην είμαστε, βλέποντας τα πράγματα από την οπτική γωνία του επενδυτή. Διότι δεν εννοούμε ακόμη να εμπεδώσουμε το αξίωμα που προσπάθησαν βίαια να μας επιβάλουν τα τελευταία χρόνια, ότι το χρηματιστήριο αρχίζει και τελειώνει στις τραπεζικές μετοχές.

Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Τα χαμηλά επιτόκια κάνουν ασύμφορη την παραμονή των κεφαλαίων μας σ’ ένα οποιοδήποτε τραπεζικό ταμιευτήριο. Το χρηματιστήριο, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι ένας μεγάλος ανταγωνιστής του τραπεζικού συστήματος. Αλλά δεν είναι. Κι αυτό δεν έχει συμβεί τυχαία...

Ο μόνος που τόλμησε να πει την αλήθεια καθαρά και ξάστερα ήταν ο κ. Αντώνης Σαμαράς, με άρθρο του σε εβδομαδιαία εφημερίδα. Αυτό που μας εντυπωσίασε πολύ περισσότερο είναι το γεγονός ότι ένας ”δεξιός”, ο κ. Σαμαράς, πήρε θέσεις για την κεφαλαιαγορά που δεν τόλμησαν να πάρουν νωρίτερα οι ”σοσιαλιστές”.

Είναι να απορεί κανείς για το ποιος εκπροσώπησε τα τελευταία χρόνια πιο πιστά στην Ελλάδα το λεγόμενο ”μεγάλο κεφάλαιο”.

Για να είμαστε ειλικρινείς, όμως, δεν είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα στην Σοφοκλέους θα αλλάξει δραματικά. Αν το 1999 υπήρξε η μία όψη του νομίσματος, η τελευταία τετραετία είναι η άλλη. Από το ένα άκρο πήγαμε στο άλλο.

Η λύση για τη Σοφοκλέους υπάρχει. Τη γνωρίζουμε όλοι. Η προηγούμενη κυβέρνηση πήρε την πολιτική απόφαση να παραδώσει τη Σοφοκλέους στους τραπεζίτες. Η σημερινή κυβέρνηση, άραγε, ποιες σκέψεις έχει για το χρηματιστήριο και με δεδομένη την κατάσταση που έχει ήδη δημιουργηθεί;

Θα θελήσει να δημιουργήσει μία μεγάλη χρηματιστηριακή αγορά προς όφελος των επιχειρήσεων και των επενδυτών ή θα αφήσει τα πράγματα ως έχουν, δηλαδή μία μικρή αγορά να είναι υποχείριο ολίγων;

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.