Παγκόσμια οικονομία: "Σοφό το απλό"

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα και καλή εβδομάδα!

Εάν κάτι δεν εμφανίζεται ευθέως ως "λογικό" και συνεπώς κατανοητό ως προς τα αίτια ύπαρξής του, δεν είναι απαραίτητα και σαθρό.

Συχνά όμως είναι….

Η παρούσα κρίση, που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια στις ΗΠΑ με την κατάρρευση της αγοράς δανείων χαμηλής εξασφάλισης "subprime" και οδήγησε στην κατακρήμνιση του αμερικανικού και διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και κατά προέκταση στην παρούσα οικονομική ύφεση, αποτελεί ένα κορυφαίο παράδειγμα του φαινομένου αυτού.

Ολόκληρο το οικοδόμημα απείχε της έως τότε τραπεζικής λογικής και πολύ απλά κατέρρευσε.

Η απομάκρυνση του τραπεζικού συστήματος από τις παραδοσιακές του αρχές οδήγησε ανθρώπους που δεν έπρεπε ποτέ να είναι σε θέση να χορηγούν δάνεια (ατζέντηδες) να τα δίνουν σε άλλους οι οποίοι δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να τα αποπληρώσουν.

Αυτά τα χαμηλής αξιοπιστίας δάνεια στη συνέχεια τιτλοποιούνταν και μάλιστα σε τέτοιον βαθμό ώστε σήμερα οι αμερικανικές τράπεζες να έχουν ήδη διαγράψει "τοξικά" δάνεια ύψους 800 δισ. δολ. και να βρίσκονται ακόμη αντιμέτωπες με περαιτέρω επισφάλειες…

Σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα στηρίχτηκαν στις τιτλοποιήσεις αυτές, η "τοξικότητα" των οποίων μόλυνε σχεδόν το σύνολο του χρηματοπιστωτικού συστήματος παγκοσμίως, οδηγώντας σε δραματικό περιορισμό της πιστωτικής επέκτασης και σε ύφεση τις ΗΠΑ και ακολούθως την Ευρώπη και την Ιαπωνία.

Και όλα αυτά επειδή το... σύστημα επέλεξε να αγνοήσει την παραδοσιακή τραπεζική λογική αλλά και τις βασικές του αξίες, που καλούσαν για αυστηρότερες αξιολογήσεις των τίτλων αυτών εκ μέρους των αρμόδιων διεθνών οίκων.

Έλλειμμα αρχών, εποπτείας και τελικά λογικής.

Σήμερα η κυβέρνηση Ομπάμα προσπαθεί να αποκαταστήσει και τις τρεις αυτές παραμέτρους καθιστώντας πιο αυστηρό το πλαίσιο λειτουργίας του συστήματος και καλώντας τις τράπεζες να αποκαταστήσουν τη ροή χρήματος και την πιστωτική επέκταση προς τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.

Στην Ελλάδα, όπου βιώνουμε (μέχρι στιγμής) ηπιότερης μορφής οικονομική επιβράδυνση, αφενός επειδή δεν παράγουμε (και άρα δεν εξάγουμε) και αφετέρου διότι το τραπεζικό σύστημα υπήρξε "συντηρητικότερο" στις επιλογές του (πλην της αν. Ευρώπης…), οδηγούμαστε σε ένα αντίστροφο φαινόμενο.

Τουρισμός και κατασκευές, δύο πυλώνες του ΑΕΠ της χώρας πλήττονται άνευ προηγουμένου από τη χρηματοδοτική ασφυξία στην οποία τους υποβάλλει το τραπεζικό σύστημα, που πλέον εμφανίζεται... βασιλικότερον του βασιλέως ως προς τον αυστηρό χαρακτήρα του τρόπου λειτουργίας του.

Η υπερβολή προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε επιπτώσεις και εντέλει εάν μετά τις κατασκευές και το εμπόριο οδηγηθούμε και στην κατάρρευση του τουρισμού οι τράπεζες από πού πιστεύουν ότι θα μπορέσουν να αντλήσουν έσοδα;

[email protected]