Με το πιστόλι στον κρόταφο…

Εάν παίξουμε το «ενεργειακό παιχνίδι» σωστά, είναι σίγουρο ότι θα έχουμε οφέλη. Εάν όχι, όμως, βάζουμε ένα «οπλισμένο πιστόλι» στο κεφάλι μας. Θυμάστε για ποιους λόγους έγινε η επέλαση των Αμερικανών στο Ιράκ;

Δημοσιεύθηκε: 10 Απριλίου 2008 - 08:02

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τα περισσότερα πράγματα σε αυτή τη ζωή προφανώς αφορούν σε αποφάσεις. Σε επιλογές με τα επίχειρα των οποίων αργά ή γρήγορα θα βρεθούμε αντιμέτωποι. Θετικά ή αρνητικά.

Η κυβέρνηση επέλεξε να απεξαρτήσει την ελληνική οικονομία από το πετρέλαιο.
Για τον λόγο αυτό επένδυσε στην οδό του φυσικού αερίου.

Το έδαφος είχε προετοιμαστεί -έως έναν βαθμό-, η αλήθεια όμως είναι πως πρέπει να θεωρείται προσωπική επιτυχία του πρώην υπουργού Ανάπτυξης και νυν προέδρου της Βουλής κ. Δ. Σιούφα και ασφαλώς του πρωθυπουργού κ. Κ. Καραμανλή η επιτυχής προώθηση των συμφωνιών για τη διέλευση τριών αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου από τη χώρα μας.

Το γεγονός αυτό και μόνο μας καθιστά «ενεργειακό κέντρο της ΝΑ. Ευρώπης», όπως προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση;

Εκμεταλλευόμαστε τη διάταξη αυτών των αγωγών προς όφελος της βιομηχανίας και της ευρύτερης οικονομίας; Όσοι γνωρίζουν το αντικείμενο αυτό περίμεναν να δουν…

Η μεταστροφή κάποιας οικονομίας από τη μία μορφή ενέργειας στην άλλη δεν αποτελεί ζήτημα μηνών ή λίγων ετών. Πραγματοποιείται σε διάστημα αρκετών ετών ή και δεκαετιών. Για να υλοποιηθεί όμως κάτι πρέπει να γίνει.

Κάπως να εκμεταλλευτείς τον χρόνο που κυλά…

Αντίστοιχα, εφόσον η χώρα έχει κάνει τις επιλογές της, γιατί δεν «ανοίγει την ομπρέλα»;

Οι ενεργοβόρες βιομηχανίες της Δ. Ευρώπης, που θα επιθυμούσαν ιδιαίτερα τη μείωση των λειτουργικών τους δαπανών με την υιοθέτηση του φυσικού αερίου και την εγκατάστασή τους σε μία χώρα πλησιέστερα των κρατών παραγωγής, έχουν «προσκληθεί» να συμμετάσχουν στο «πείραμα» που επέλεξε να πραγματοποιήσει η κυβέρνηση;

Τι προσαρμογές πρέπει να κάνουμε για να μεταλλαχθούμε από κοινωνία πετρελαίου σε κοινωνία γκαζιού; Τα έχει σκεφτεί κανείς αυτά -συνολικά- στην κυβέρνηση; Και εάν ναι, τι κάνει γι' αυτό;

Η απόφαση να «πάμε γκάζι» ήταν καθαρά πολιτική. Θα μπορούσαμε να «πάμε πυρηνική ενέργεια», όπως έκανε η Τουρκία. Δεν το κάναμε όμως. Τις πήραμε τις αποφάσεις μας.

Πήραμε την απόφαση δηλαδή να εξαρτώμαστε από τις οικονομίες των κρατών που μας προμηθεύουν φυσικό αέριο.

Με τις χώρες που παράγουν πετρέλαιο είχαμε και έχουμε σχέσεις. Με το Ιράν έχουμε άμεση επικοινωνία, όπως και με τη Λιβύη αλλά και τη Σαουδική Αραβία (μέσω των Αμερικανών).

Με τη Ρωσία, πέραν της επαφής Πούτιν - Καραμανλή, τι έχουμε;

Με το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο εσχάτως επισκέφτηκε ο κ. Χ. Φώλιας, πού στεκόμαστε; Γνωρίζουμε τι γίνεται στη χώρα αυτή; Πόσους ανθρώπους έχει η πρεσβεία μας εκεί; Το γνωρίζουμε;

Εάν παίξουμε το «παιχνίδι» σωστά, είναι σίγουρο ότι θα έχουμε οφέλη. Εάν όχι, όμως, βάζουμε ένα «οπλισμένο πιστόλι» στο κεφάλι μας.

Γινόμαστε στόχος γεωπολιτικών και οικονομικών δυνάμεων, με τις οποίες δεν είναι βέβαιο ότι μπορούμε να αντιπαρατεθούμε.

Θυμάστε για ποιους λόγους έγινε η επέλαση των Αμερικανών στο Ιράκ. Το βέβαιο είναι ότι δεν αφορούσε σε «όπλα μαζικής καταστροφής»…

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.