Τελειώνουν τα ψέματα…

Όσο κι αν μοιάζει κυνικό, ο πόλεμος στο Ιράκ μπορεί να αποτελέσει μία καλή ευκαιρία για τον καπιταλισμό για να ξεπεράσει ή έστω να ξεχάσει τα προβλήματά του!

Δημοσιεύθηκε: 25 Φεβρουαρίου 2003 - 09:01

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Οι μέρες περνάνε και πολύ σύντομα θα ξέρουμε αν στον Περσικό κόλπο θα ηχήσουν οι σάλπιγγες του πολέμου ή αν οι αμερικανοί στρατιώτες θα χορεύουν χούλα χουπ παρέα με τους βεδουίνους.

Όσο κι αν μοιάζει κυνικό, ο πόλεμος αυτός μπορεί να αποτελέσει μία καλή ευκαιρία για τον καπιταλισμό για να ξεπεράσει ή έστω να ξεχάσει τα προβλήματά του!

Η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ έχει φουλάρει τις μηχανές της στο φουλ. Είναι πολύ δύσκολο να πιστέψουμε ότι η αμερικανική κυβέρνηση έστειλε τα παλικάρια της στην άλλη άκρη του κόσμου για τουρισμό. Όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στην ώρα που τα έκτακτα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών θα μας κρατούν ξάγρυπνους.

Είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε οικονομικές ”προβλέψεις” με βάση το πόσοι άνθρωποι θα πέσουν και πόσο γρήγορα στο πεδίο της μάχης. Θα συμφωνείται ότι αγοράζουμε μετοχές των καπνοβιομηχανιών, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουμε το πόσο βλαβερές είναι οι συνέπειες του καπνού. Ίσως τα θύματα του τσιγάρου να είναι περισσότερα από τα αναμενόμενα θύματα του πετρελαίου.

Κάθε Σαββατοκύριακο γεμίζουμε το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μας για τον οικογενειακό μας περίπατο, αγνοώντας προφανώς ότι με αυτόν τον τρόπο ενισχύουμε τα έσοδα του καρτέλ του πετρελαίου, του βασικού υπεύθυνου για την αναμενόμενη ανθρώπινη τραγωδία.

Με άλλα λόγια, διατηρούμε για τους εαυτούς μας το δικαίωμα της επιλεκτικής μνήμης. Ειδικά στην περίπτωση του Ιράκ. Ξεχνάμε, για παράδειγμα, τους αποικιοκρατικούς πολέμους των Γάλλων και σήμερα ταυτιζόμαστε απόλυτα με τα δικά τους συμφέροντα. Συμφέροντα της Ευρώπης τα ονομάζουμε και ίσως να είναι έτσι. Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε για τι πράγμα ακριβώς συζητάμε και αφού συμφωνούμε ότι το πορτοκάλι είναι πράγματι πορτοκάλι και όχι αβοκάντο, να παίρνουμε τις αποφάσεις μας και στην συνέχεια να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των επιλογών μας.

Καλό είναι πάντως να γνωρίζουμε ότι Γάλλοι, Γερμανοί και Ρώσοι έχουν στο παρελθόν κάνει τους δικούς τους πολέμους συμφερόντων και η σημερινή τους αντίδραση δεν έχει σχέση με την προάσπιση του υπέρτατου αγαθού της ειρήνης. Απλά, προασπίζονται τα δικά τους συμφέροντα, όπως και οι αμερικανοί τα δικά τους.

Ο πόλεμος δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός. Είναι πόλεμος. Εδώ ολόκληρες θρησκείες επιβλήθηκαν με φωτιά και σίδερο. Για το πετρέλαιο δεν θα γινότανε ό,τι ήδη γίνεται;

Το ερώτημα για έναν επενδυτή δεν βρίσκεται σ’ αυτό το επίπεδο, αλλά στο κατά πόσο ο πόλεμος αυτός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τον καπιταλισμό ως άλλοθι για να ξεπεράσει ή για να ξεχάσει – έστω- τα προβλήματά του. Αυτό πρέπει να απαντήσουν οι επενδυτές. Τα άλλα ερωτήματα, αν είναι καλός ή κακός άνθρωπος ο Σαντάμ Χουσεϊν, μπορούν να τα απαντήσουν όσοι ευρωπαίοι ”ειρηνιστές” σπεύδουν να γίνουν η ... ασπίδα του τυράννου έναντι των… κακών αμερικάνων.

Ο χρόνος για να απαντηθεί το ερώτημα αν ο πόλεμος μπορεί να αποτελέσει άλλοθι ή διέξοδος για το σύστημα, πλησιάζει. Τότε, λοιπόν, θα βγουν στον πάγκο τα μπακαλοτέφτερα και θα γίνουν οι ”σούμες”. Κι οι αγορές θα αποκτήσουν, θέλοντας και μη, μία κατεύθυνση. Ελπίζουμε ανοδική…

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.