Η ανάσα του Δράκου!

Η καυτή ανάσα του πολέμου μας πλησιάζει. Ως άνθρωποι αισθανόμαστε πολύ άσχημα για τα γεγονότα που μπορούν να οδηγήσουν στον θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπων μας. Δεν ξέρουμε, όμως, πόσο πιο άσχημα θα νιώθουμε αν τα μεσαιωνικού τύπου καθεστώτα του αραβικού κόσμου μας αποκόψουν από την πηγή του πολιτισμού μας…

Δημοσιεύθηκε: 18 Φεβρουαρίου 2003 - 09:00

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Η καυτή ανάσα του πολέμου μας πλησιάζει. Ως άνθρωποι αισθανόμαστε πολύ άσχημα για τα γεγονότα που μπορούν να οδηγήσουν στον θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπων μας. Δεν ξέρουμε, όμως, πόσο πιο άσχημα θα νιώθουμε αν τα μεσαιωνικού τύπου καθεστώτα του αραβικού κόσμου μας αποκόψουν από την πηγή του πολιτισμού μας…

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πόλεμος αυτός θα γίνει για το πετρέλαιο. Όπως έγιναν τόσοι και τόσοι πόλεμοι, ανεξάρτητα αν αυτοί κηρύχτηκαν στο όνομα του Θεού ή της Δημοκρατίας. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι η ιστορία γράφεται πάντοτε από τους νικητές.

Όλα αυτά είναι γνωστά. Το άγνωστο για τις αγορές είναι πόσο θα διαρκέσει, τελικά, αυτός ο πόλεμος. Όσο κυνικό κι αν μοιάζει αυτό, πρόκειται, δυστυχώς, για την αλήθεια. Όσο πιο γρήγορα τελειώσει, τόσο το καλύτερο για τις χρηματιστηριακές αγορές.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ένας … ”γρήγορος πόλεμος” θα έχει ευεργετικές συνέπειες για τις αγορές. Αντίθετα, οποιαδήποτε επιπλοκή μπορεί να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από εκείνα που αντιμετωπίζει σήμερα η Παγκόσμια Οικονομία.

Στο θέμα αυτό τίθεται και ένα ηθικό θέμα. Πώς είναι δυνατόν να λαφυραγωγήσουμε πάνω σε χιλιάδες πτώματα; Το να υποστηρίξουμε ότι δεν προκαλούμε εμείς τον πόλεμο, είναι, μάλλον, ανιαρό και τετριμμένο.

Ελπίζουμε, λοιπόν, να συμμετείχατε στο συλλαλητήριο για την ειρήνη. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να ησυχάσουμε την συνείδησή μας. Από εκεί και πέρα η θέση μας είναι αναγκαστικά αυτή του παρατηρητή. Δεν προκαλούμε τα γεγονότα, φροντίζουμε, όμως, να παίρνουμε θέση σε σχέση με τις εξελίξεις που προβλέπουμε ότι θα υπάρξουν.

ΥΓ: Προσωπικά δεν θα είχαμε πρόβλημα να συμμετέχουμε σ’ ένα συλλαλητήριο κατά του πολέμου. Δύο είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους προτιμήσαμε την ζέστη του σπιτιού μας. Ο πρώτος είναι ότι δεν θελήσαμε να γίνουμε με οιονδήποτε τρόπο υποστηρικτές του καθεστώτος της Βαγδάτης. Ίσως θα έπρεπε το πλήθος των συμπολιτών μας να κατευθυνθεί και προς την πρεσβεία του Ιράκ.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι θελήσαμε τις κρύες αυτές ημέρες του χειμώνα να απολαύσουμε λίγη από την ζέστη των 32 δολαρίων το βαρέλι. Διότι, στα 40 ή στα 50 δολάρια η ζέστη θα είναι μία μακρινή ανάμνηση.

Σημειώστε ακόμη ότι ο καναπές του σπιτιού είναι πολύ πιο ”ειλικρινής” αξία από εκείνη που εκφράζουν πολλές προσωπικότητες που συμμετείχαν στο συλλαλητήριο και ταυτόχρονα βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό. Εκτός και αν έχουμε πάρει μία διαφορετική θέση στο ΝΑΤΟ και δεν το έχουμε ακόμη αντιληφθεί…

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.