Μάχη χωρίς κανόνες με την κλιματική κρίση

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα.

Ο Βαρνάβας, όπως και το Μικροχώρι, η Αμυγδαλέζα, το Καλέντζι ή και τα Μέγαρα, από την άλλη πλευρά της Αττικής, έχουν ξανακαεί στο παρελθόν. Όμως όσα είδαμε χθες, καθιστούν απολύτως σαφές ότι η κλιματική κρίση είναι μία κρίση δίχως κανόνες. Είναι μία κρίση στην οποία το απρόβλεπτο είναι ο μόνος κανόνας και η οποία τιμωρεί σκληρά όταν μας “πιάνει” απροετοίμαστους.

Έτσι, λοιπόν και χθες, όπως και σε τόσες άλλες πυρκαγιές αυτό το καλοκαίρι, έγινε απολύτως σαφής η αξία της προετοιμασίας. Η αξία του να βρει μία περιοχή η φωτιά δίχως εκτάσεις γεμάτες νεκρή καύσιμη ύλη. Να την βρει με αγρούς και οικόπεδα καθαρισμένα από ξερόχορτα ή ξύλα.

Όσο κι αν αυτό ηχεί κοινότοπο στα αυτιά ορισμένων, η αξία του αναδεικνύεται την ώρα της κρίσης, ακόμη και για τους πλέον “αδιάφορους”. Από “αυτούς”, όμως, φαίνεται ότι έχουμε ακόμη πολλούς. Διότι ολόκληρη η Αττική και βεβαίως τα προαστικά της τμήματα παραμένουν ακόμη και τώρα, μεσούσης της αντιπυρικής περιόδου, πλήρη “ακαθάριστων” αγρών και οικοπέδων. Και ουδείς, ή σχεδόν, εμφανίζεται να ενδιαφέρεται για αυτό.

Για την ακρίβεια, παρά τα περισσότερα από 800.000 οικόπεδα που μας λέγει ο φίλτατος κ. Β. Κικίλιας ότι “καθαρίστηκαν” εφέτος, στο πλαίσιο των υποχρεώσεων των ιδιοκτητών τους, η Αττική, όπως και η λοιπή επικράτεια, βρίθει εκτάσεων που είναι πλήρεις νεκρής καύσιμης ύλης. Εάν δεν υπήρχαν τόσες πολλές, χθες η πυρκαγιά που ξέσπασε στον Βαρνάβα δεν θα “κάλπαζε” με τέτοια ταχύτητα, με τη βοήθεια του ανέμου βεβαίως, με κατεύθυνση προς τη Ροδόπολη, τη Σταμάτα και τη Δροσιά.

Όσο, όμως, η μάχη της κλιματικής κρίσης είναι μία μάχη χωρίς κανόνες, άλλο τόσο είναι αναγκαίο οι κανόνες που θεσπίζουμε για την αντιμετώπισή της να τηρούνται. Στην πατρίδα μας δε, κανόνας είναι πλέον να μην τηρούμε τους κανόνες και όχι το αντίστροφο.

Διαλέξτε πεδίο και δώστε μόνοι σας την απάντηση. Τηρείται η πολεοδομική νομοθεσία, με τόσα αυθαίρετα; Τηρείται η φορολογική νομοθεσία με τη φοροδιαφυγή να έχει αναχθεί σε εθνικό σπορ; Τηρείται το πλαίσιο δικαιοσύνης, με τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται στην απονομή της; Γιατί λοιπόν, να τηρηθούν και οι κανόνες περί καθαρισμών οικοπέδων;

Όμως στο δια ταύτα της ιστορίας, τόσα μπορούμε και αυτοί είμαστε. Από όσα κάνουμε κρινόμαστε και αυτά, τελικά, δίνουν το στίγμα μας. Έτσι, λοιπόν, όταν δεν υπάρχει ούτε λογοδοσία, ούτε αίσθημα και κουλτούρα συμμόρφωσης με τη νομοθεσία, τότε, προφανώς, είμαστε αντιμέτωποι με τα επίχειρα των επιλογών μας. Ακόμη χειρότερα, δε, όταν ο “εχθρός” με τον οποίον είμαστε αντιμέτωποι, η “κλιματική κρίση”, δεν έχει κανόνες στη “συμπεριφορά” του.

Όσα διαδραματίστηκαν, λοιπόν, χθες στην Β. Α. Αττική, οφείλουν να αποτελέσουν το έναυσμα του “μη περαιτέρω”. Οφείλουν να αφυπνίσουν τόσο την πολιτεία να διεξάγει ελέγχους σχετικά με την τήρηση της νομοθεσίας, όσο και να συμβάλλουν στη δημιουργία “κουλτούρας συμμόρφωσης” από την πλευρά των πολιτών. Κάτι, που συχνά αποδεικνύεται δυνατό μόνον μετά την επιβολή του προσήκοντος προστίμου.

Ας μην ελπίζουμε, δε, σε “καλύτερα”. Όσο ο χρόνος περνά τόσο εντονότερες θα γίνονται οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης και τόσο οξύτερα τα προβλήματα που θα αφήνει στο διάβα της.

Εάν μπορέσουμε στοιχειωδώς να “προετοιμαστούμε”, έχει καλώς. Διαφορετικά…