Το «όχι», η κόντρα και η Βόρεια Μακεδονία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Κατά τον Β. Κικίλια, υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, το «όχι» της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, για την ένταξη της τότε ΠΓΔΜ στη ΒΑ Συμμαχία, εντάσσεται στα «μεγάλα όχι» που έχει εκστομίσει η πατρίδα μας.

Ήταν η «σωστή θέση, στη σωστή στιγμή», όπως μας είπε χθες από τη Χίο, τονίζοντας κατά τρόπο εξόχως σιβυλλικό πως πιθανώς στο μέλλον να χρειαστεί να πούμε κι άλλο «όχι».

«Το πιο σύγχρονο και πρόσφατο "όχι" ήταν στο Βουκουρέστι, που, κατά τη γνώμη μου, ήταν και η σωστή θέση και η σωστή στιγμή. Και πιθανώς να χρειαστεί και στο μέλλον να πούμε «όχι». Και θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε από τώρα ποιες οι κόκκινες γραμμές μας και ποια είναι τα όριά μας, ποια είναι τα όρια των εθνικών μας συμφερόντων, έτσι ώστε να μη μεταθέτουμε ανάλογα με το πού φυσάει ο άνεμος αυτά τα όρια», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Κικίλιας.

Αντίθετα, η πρώην υπουργός Εξωτερικών, επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή και βουλευτής Χανίων για τη ΝΔ, Ντόρα Μπακογιάννη, εκτίμησε, πρόσφατα, ότι το βέτο που άσκησε τότε, στις κουίντες της συνόδου του ΝΑΤΟ, η κυβέρνηση στην οποία μετείχε, ήταν «100%» λάθος. Η Συμφωνία των Πρεσπών, δε, που κληροδότησε στη χώρα η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σε ό,τι αφορά το όνομα ήταν μία επιτυχία της διαπραγμάτευσης του τότε υπουργού των Εξωτερικών Ν. Κοτζιά.

Ποιος εκ των δύο έχει δίκιο, εάν δηλαδή το βέτο ήταν μία σωστή και επωφελής ενέργεια ή μία λανθασμένη και ζημιογόνα, μπορεί να το κρίνει ο καθένας, στη βάση των κριτηρίων του. Οι λόγοι, όμως, για τους οποίους αυτή η υπόθεση επανέρχεται τώρα, που το ζήτημα της ονομασίας της Β. Μακεδονίας έχει πλέον κριθεί, έχουν το ενδιαφέρον τους.

Πρόκειται για μία ακόμη πτυχή της μακράς «ενδοοικογενειακής» κόντρας στην κυβερνώσα παράταξη μεταξύ των δύο βασικών «στρατοπέδων» της ΝΔ, καραμανλικού και μητσοτακικού, ή αφορά ευρύτερες εξελίξεις στην εξωτερική πολιτική, για τις οποίες κρίνει σκόπιμο να μας «προειδοποιήσει» από την ακριτική Χίο ο υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, ατενίζοντας τα απέναντι παράλια;

Εάν η υπόθεση αφορά την πρώτη εκδοχή, μικρό το κακό, καθώς είναι παλιά αυτή η κολόνια, η οποία αφορά βεβαίως και τον πρώην πρωθυπουργό Α. Σαμαρά, ο οποίος δεν αμέλησε να καταφερθεί για ακόμη μία φορά κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, λέγοντας ότι στα Ίμια και στις Πρέσπες «αισθάνομαι ότι προδώσαμε γενιές και γενιές αγώνων».

Ωστόσο, εάν όντως αφορά στη δεύτερη εκδοχή, τότε οφείλουμε να δούμε σύννεφα στον ορίζοντα και να επαναφέρουμε τη συζήτηση για την ανάγκη μεγαλύτερης διαφάνειας -και εντέλει συναίνεσης- στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής.

Όταν ένα μέλος της παρούσας κυβέρνησης δηλώνει ότι «... πιθανώς να χρειαστεί και στο μέλλον να πούμε "όχι". Και θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε από τώρα ποιες οι κόκκινες γραμμές μας και ποια είναι τα όριά μας, ποια είναι τα όρια των εθνικών μας συμφερόντων, έτσι ώστε να μη μεταθέτουμε ανάλογα με το πού φυσάει ο άνεμος αυτά τα όρια», είναι βέβαιον ότι διανύουμε, αν μη τι άλλο, ένα κρίσιμο στάδιο…

Υπό το φως όλων αυτών, ποιο είναι το μήνυμα που πρέπει να αντλήσει ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας;  Στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;