Λείπει το όραμα...

Οι χρηματιστηριακές εταιρίες έχουν μάθει πολύ καλά ένα πράγμα: Να διαχειρίζονται την κρίση με συνεχή περιορισμό του κόστους. Είναι μία πολύ καλή πολιτική που βοηθάει την πληθώρα των ελληνικών χρηματιστηριακών εταιριών να κερδίσουν χρόνο, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει και το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής αγοράς: Την έλλειψη οράματος.

Δημοσιεύθηκε: 3 Δεκεμβρίου 2002 - 09:08

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Οι χρηματιστηριακές εταιρίες έχουν μάθει πολύ καλά ένα πράγμα: Να διαχειρίζονται την κρίση με συνεχή περιορισμό του κόστους. Είναι μία πολύ καλή πολιτική που βοηθάει την πληθώρα των ελληνικών χρηματιστηριακών εταιριών να κερδίσουν χρόνο, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει και το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής αγοράς: Την έλλειψη οράματος.

Παρά τα όσα έχουν γραφτεί και ειπωθεί (οι εφημερίδες έχουν ξοδέψει τόνους μελάνης) για τις συγχωνεύσεις των χρηματιστηριακών εταιριών, τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα από αυτό το μέτωπο είναι πενιχρά. Οι ίδιοι οι χρηματιστές έχουν καταναλώσει περισσότερο χρόνο το τελευταίο διάστημα να συζητούν μεταξύ τους, παρά να φέρουν και πάλι στους κόλπους της αγοράς την άλλοτε πολυπληθή πελατεία τους.

Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι που δεν επιτρέπουν στις χρηματιστηριακές να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα. Ο πρώτος έχει να κάνει με τους κόκκινους λογαριασμούς των χρηματιστηριακών και τους φόβους των χρηματιστών για το τι άλλο μπορεί να υπάρχει στους συναδέλφους τους, πέρα από αυτά που φαίνονται άμεσα, με μία πρώτη ματιά.

Ο δεύτερος λόγος είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει το οποιοδήποτε εγχείρημα συγχώνευσης στην Ελλάδα. Η γραφειοκρατία και οι ατελείωτες διατυπώσεις που απαιτούνται αποθαρρύνουν και τον πλέον αισιόδοξο άνθρωπο. Ο τρίτος λόγος είναι η κλασική αντίθεση του Έλληνα στα συνεταιριστικά σχήματα. Αν και το τελευταίο μάλλον ξεπερνιέται από την αναγκαιότητα που προβάλλει η ζοφερή πραγματικότητα.

Ιδιαίτερα θα πρέπει να μας απασχολήσουν οι δύο πρώτοι λόγοι. Οι κόκκινοι κωδικοί είναι ένα αγκάθι που το έχουμε ίσως υποτιμήσει και θα μας στοιχειώνει για πολύ καιρό ακόμη. Πώς άραγε να εμπιστευτεί ο ένας τον άλλον, όταν μετά τις πρώτες εθιμοτυπικές συζητήσεις αρχίζουν να βγαίνουν τα φασούλια ένα – ένα. Και τι νόημα έχει να συγχωνευτούν δύο προβληματικοί οργανισμοί; Ποιο θα είναι το άθροισμα μιας τέτοιας κίνησης;

Όσο για την γραφειοκρατία; Αυτό δεν αφορά μόνο τις συγχωνεύσεις των χρηματιστηριακών εταιριών, αλλά το σύνολο της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έχουμε διώξει από μόνοι μας σοβαρές επενδύσεις. Οι άνθρωποι ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με τον παραλογισμό και αποφάσισαν να διαφυλάξουν τα κεφάλαιά τους και την ψυχική τους υγεία, κατευθύνοντας τις επενδύσεις τους σε άλλους περισσότερο φιλόξενους τόπους.

Τι μας νοιάζουν όλα αυτά σε σχέση με το χρηματιστηριακό κλίμα; Αν στις τάξεις των επαγγελματιών δεν έχει καλλιεργηθεί η αισιοδοξία, πώς μπορούν άραγε να την μεταδώσουν στους πελάτες τους; Όταν ο επαγγελματίας αντιμετωπίζει κάθε μέρα την ίδια γκρίζα πραγματικότητα, την ίδια ακριβώς εικόνα θα μεταφέρει και στους πελάτες του. Και μην πιστεύετε ότι οι χρηματιστές δεν θέλουν να λύσουν τα προβλήματά τους. Απλά, δεν μπορούν...

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.