Οι ”καλές” και οι ”κακές” εκθέσεις

Επί χρόνια το κέρδος στο χρηματιστήριο ήταν συνυφασμένο μόνο με την άνοδο. Η πτώση σήμαινε ζημίες για όλους (πλην των παρανόμων που πωλούσαν ”ανοικτά”) και η άνοδος κέρδη για τους πολλούς και πλούτος για τους πονηρούς. Γι αυτό μάθαμε να χαρακτηρίζουμε ”ύποπτες” τις εκθέσεις που δεν μας εξυπηρετούσαν και να πανηγυρίζουμε για εκείνες που συμβάδιζαν με τις επενδυτικές μας επιλογές.

Δημοσιεύθηκε: 21 Νοεμβρίου 2002 - 08:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

”Καλές” εκθέσεις είναι εκείνες που ικανοποιούν τις προσδοκίες μας και συντροφεύουν τις φαντασιώσεις μας για τα μελλοντικά μας κέρδη από τις μετοχές. ”Κακές” είναι εκείνες που έρχονται κόντρα στα συμφέροντά μας. Έτσι, αντιμετωπίζουμε ευνοϊκά όσες εκθέσεις ξένων οίκων χαϊδεύουν τα αυτιά μας και με οργή όσες έρχονται σε αντίθεση με την επενδυτική μας στρατηγική. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι η κουλτούρα του έλληνα επενδυτή είναι τελικά πιο κοντά σε εκείνη του ανατιμητικού κερδοσκόπου.

Επί χρόνια το κέρδος στο χρηματιστήριο ήταν συνυφασμένο μόνο με την άνοδο. Η πτώση σήμαινε ζημίες για όλους (πλην των παρανόμων που πωλούσαν ”ανοικτά”) και η άνοδος κέρδη για τους πολλούς και πλούτος για τους πονηρούς.

Όταν ήρθαν τα Παράγωγα το παιγνίδι αυτό θα έπρεπε να ισορροπήσει. Αυτό όμως δεν συνέβη, επειδή δεν γνωρίζαμε (και εξακολουθούμε να μην γνωρίζουμε) τα νέα αυτά προϊόντα. Σ’ ένα βαθμό αγνοήσαμε ηθελημένα το ότι η υποτιμητική και η ανατιμητική κερδοσκοπία είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, της κερδοσκοπίας. Αν τα Παράγωγα πρέπει ή όχι να υπηρετούν την υποκείμενη αγορά, αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης. Κατά την άποψή μας πρέπει, όπως πρέπει να υπάρχουν και κανόνες διαφάνειας στο παιγνίδι.

Η ουσία είναι ότι οποιαδήποτε ”κακή” έκθεση την αποδώσαμε σε δόλια σχέδια σκοτεινών κέντρων, σε συνομωσίες. Όχι ότι δεν υπήρξαν περιπτώσεις που έπρεπε να τύχουν μεγαλύτερης έρευνας, αλλά θα ήταν πολύ σημαντικό –πράγματι- να συνωμοτούσαν σε βάρος της Σοφοκλέους. Η τραγική πραγματικότητα είναι ότι ουδείς ασχολήθηκε σοβαρά με την περίπτωσή μας, επειδή δεν μας θεώρησαν σοβαρή περίπτωση…

Οι ξένοι οίκοι έχουν πλέον πολύ λίγο προσωπικό για την ελληνική αγορά. Αυτά, λοιπόν, που διαβάζουμε ως εκθέσεις τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι πληροφορίες και οι εκτιμήσεις που τους μεταφέρουν ελληνικές χρηματιστηριακές εταιρίες και τράπεζες.

Ο καθένας δικαιούται να αγοράσει μετοχές ή να πουλήσει παράγωγα. Όπως και ο καθένας μπορεί να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του ή να υποστηρίξει τα συμφέροντά του. Εμείς από την πλευρά μας θα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε με περισσότερη ψυχραιμία τις αντίθετες απόψεις και να λαμβάνουμε τις εν λόγω εκθέσεις ως απόψεις και όχι ως προφητείες των γραφών.

Χτες ήταν ”κακός” ένας ξένος οίκος που τα ”έβαζε” με την Εμπορική. Σήμερα είναι ”καλή” η Merrill Lynch, επειδή προβλέπει αύξηση της κερδοφορίας των τραπεζών για το 2003.

Ο καθένας εξ αυτών θα είχε τους λόγους του για να γράψει αυτά που έγραψε. Όπως και εκείνοι που τους διοχέτευσαν τις συγκεκριμένες πληροφορίες και δεν είχαν το θάρρος να τα πουν οι ίδιοι. Αλλά, πόσο ακόμη θα ασχολούμαστε με αυτό το θέμα; Είναι δυνατόν μία έκθεση ενός οίκου να αποτελεί την αιτία ή και την αφορμή ακόμη για μία ανοδική ή μία καθοδική κίνηση στο Χρηματιστήριο;

Αν αυτό συμβαίνει –που πράγματι έτσι είναι- τότε καλά κάνουν κάποιοι και έχουν βρει το νόημα της κερδοσκοπίας στην ανάλυση των εκθέσεων που οι ίδιοι έχουν στο μεταξύ υπαγορεύσει ποικιλοτρόπως στους αλλοδαπούς συνεταίρους τους. Αν αυτή είναι η αγορά μας, τότε δικαίως και οι ξένοι την αντιμετωπίζουν με τέτοια περιφρόνηση…

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.