Οι γίγαντες πάσχουν από ... γιγαντισμό

Δημοσιεύθηκε: 13 Νοεμβρίου 2002 - 09:15

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ο γιγαντισμός των επιχειρήσεων είναι μία απόδειξη ότι σε μία κοινωνία ο καπιταλισμός έχει φτάσει σε ανώτερο σημείο εξέλιξης. Από αυτή την πλευρά, λοιπόν, μπορούμε να νιώθουμε υπερήφανοι.

Όλη αυτή η διαδικασία έχει βέβαια και τα θύματά της. Εκείνους που δεν μπορούν να ακολουθήσουν το τραίνο της εξέλιξης. Κι επειδή όλα τα πράγματα στην ζωή ακολουθούν έναν εξελικτικό κύκλο, έτσι φτάνει η ώρα που και οι μεγάλες επιχειρήσεις πεθαίνουν, για να δώσουν την θέση τους σε κάποια νεώτερη. Το αστείο είναι ότι η επίσημη διάγνωση αναφέρει ως αιτία θανάτου τον … γιγαντισμό!

Ρίξτε μία ματιά γύρω σας, στο πώς έχει διαμορφωθεί η αγορά. Μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι έχουν καταλάβει όλο τον ζωτικό χώρο και έχουν οδηγήσει στην ασφυξία και στον αφανισμό τον λεγόμενο ανταγωνισμό. Μία μικρή ομάδα ανθρώπων ελέγχει οτιδήποτε έχει νόημα να ελέγχεται. Μόνο τα καταστήματα ψιλικών παραμένουν ακόμη στα χέρια υποψήφιων αυτοδημιούργητων επιχειρηματιών.

Δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, αφού αυτή είναι η παγκόσμια τάση στην Οικονομία. Αν δεν ακολουθούσαμε τον ίδιο δρόμο, τότε την θέση των μεγάλων ελλήνων επιχειρηματιών θα την είχαν πάρει οι μεγάλες πολυεθνικές.

Αυτό που μας ανησυχεί, πάντως, είναι ο βαθμός της υγείας των λεγόμενων μεγάλων Ομίλων. Δεν υπονοούμε ότι είναι ασθενείς, αλλά από την άλλη δεν μας δείχνουν σημάδια υγείας. Ίσως να φταίει η κακή κατάσταση της αγοράς. Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι αυτή τελικά είναι μία φθηνή δικαιολογία.

Ότι το ήδη θολό τοπίο της αγοράς έχει γίνει ακόμη πιο σκοτεινό, επειδή οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι δεν αντιλαμβάνονται τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται η ανάδειξή τους στο υψηλότερο βάθρο της ιεραρχίας.

Δύο είναι τα ενδεχόμενα. Είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν. Αν η σιωπή και η απραξία είναι επιλογή τους, τότε πρόκειται για ένα ολέθριο σφάλμα. Αποποιούνται τον φυσικό τους ρόλο και η άρνησή τους αυτή θα έχει αργά ή γρήγορα τις συνέπειές της στην κοινωνία και στους ίδιους τους Ομίλους.

Πιστεύουμε ότι πιθανότερο σενάριο είναι ότι δεν μπορούν. Αν όχι όλοι, τουλάχιστον ένας μεγάλος αριθμός. Δείχνουν να είναι πλούσιοι και ισχυροί, αλλά στην πραγματικότητα ετοιμάζονται να ολοκληρώσουν τον βιολογικό τους κύκλο. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι πρόκειται για μία … καρμική κατάσταση.

Ήταν μικροί, μεγάλωσαν, γιγαντώθηκαν υπέρμετρα και τώρα ετοιμάζονται να παραδώσουν τα σκήπτρα. Μπορεί να το αρνούνται, αλλά η αδυναμία τους να αντιδράσουν στις προκλήσεις των καιρών αυτό τελικά δείχνει.

Οι υπόλοιποι, εκείνοι που θα μπορούσαν να αντιδράσουν, περιμένουν απλώς να διαμορφωθεί η νέα τάξη πραγμάτων, να φανερωθούν οι νέοι παίκτες και να αποκατασταθούν οι ισορροπίες. Δεν έχουν λόγους να βιάζονται. Συντηρούν δυνάμεις για την επόμενη μάχη.

Είμαστε ένα βήμα πριν διαμορφωθεί μία νέα τάξη πραγμάτων. Πριν αλλάξει το σκηνικό. Δεν ξέρουμε ποιοι μπορεί να είναι οι νέοι πρωταγωνιστές. Το 1994 δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τους πρωταγωνιστές του 1999. Αλλά αυτοί εμφανίστηκαν. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή αυτή ήταν η επιταγή των καιρών…

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.