Αναζητήσατε τους ανθρώπους

Στο εξωτερικό, η κατακρήμνιση των αγορών, έθεσε στο στόχαστρο ακόμη και ”ιερά τέρατα”, όπως ο Sandy Weill της Citigroup. Στις ΗΠΑ συζητούν έως και για αλλαγή προέδρου της πανίσχυρης SEC. Εμείς είμαστε τόσο... φλεγματικοί, ή μήπως το ”σύστημα” υποφέρει από... λειψανδρία;

Δημοσιεύθηκε: 4 Νοεμβρίου 2002 - 09:07

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

του Γιώργου Παπανικολάου

Σαρωτικές υπήρξαν σε πολλές περιπτώσεις, οι αλλαγές ηγεσιών σε επιχειρήσεις κολοσσούς της Ευρώπης και των ΗΠΑ, κατόπιν της καταβαράθρωσης των αγορών και των δυσμενών αποτελεσμάτων που -εν μέρει λόγω της χρηματιστηριακής κατάρρευσης- παρουσίασαν αυτές οι επιχειρήσεις.

Αλλά και στις περιπτώσεις που δεν υπήρξαν καρατομήσεις, υπήρξε καταλογισμός ευθυνών, υπήρξε έντονη και οξεία κριτική, υπήρξαν- και υπάρχουν- έρευνες.

Κι όλα αυτά δεν αφορούσαν- ούτε και αφορούν- κυρίως φυσιογνωμίες μικρομεσαίας εμβέλειας. Αλλά πρόσωπα και σχήματα που κατά τεκμήριο βρίσκονταν στο επίκεντρο των σχέσεων εξουσίας, της κοινώς λεγόμενης από εμάς ”διαπλοκής”.

Εδώ, στην Ελλάδα της χρηματιστηριακής ”φούσκας,” της κατασπατάλησης πακτωλού τρισεκατομμυρίων δραχμών, που προήλθαν από νέες εισαγωγές και αυξήσεις κεφαλαίων, στην Ελλάδα των μεγάλων υποσχέσεων και δηλώσεων που ουδέποτε πραγματοποιήθηκαν, στην πράξη δεν έχει ανοίξει ούτε ”μύτη”!!

Οι ίδιοι άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν από πάσης πλευράς στην συνολική ”φούσκα” του 1998-2000, βρίσκονται στη θέση τους (λίγο πιο δώ, λίγο πιο εκεί, δεν έχει σημασία, σε μεγάλα πόστα βρίσκονται) και καλούνται τώρα να ”διαχειριστούν” την κρίση που οι ίδιοι προκάλεσαν και άφησαν να εκδηλωθεί!!!

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά οι περισσότεροι εξ αυτών, είτε γενικεύουν αποδίδοντας τις ευθύνες στη συγκυρία, στις διεθνείς εξελίξεις, (αν μπορούσαν θα την απέδιδαν και στον... καιρό), είτε περιορίζονται θρασύτατα σε μια κριτική των... άλλων!!!

Λες και δεν είχαν την ευθύνη να προβλέψουν, να προλάβουν, να ελέγξουν, να προειδοποιήσουν...

Πρόκειται άραγε για μια συλλογική ”άφεση αμαρτιών” που προσφέρει το ”μικροκοσμικό” μας σύστημα, ένα σύστημα που ολοφάνερα εξακολουθεί να υπακούει στη λογική των ”γνωριμιών”, των ”σχέσεων” και των ”δημοσίων σχέσεων”;

Πρόκειται μήπως για μια συνειδητή απόπειρα διαιώνισης αυτών που σήμερα ”πρωταγωνιστούν” (σε ένα... δράμα, τουλάχιστον για όλους τους υπόλοιπους), καθώς μαζί τους διαιωνίζεται και μια ”βολική” για πολλούς κατάσταση;

Πρόκειται μήπως για ένα σύμπτωμα της ”λειψανδρίας”, που όπως πολλοί ισχυροί παράγοντες υποστηρίζουν... ιδιωτικώς, μας χαρακτηρίζει σε ό,τι αφορά στην πλήρωση θέσεων υψηλής ευθύνης (και υψηλών ικανοτήτων);

Μήπως έρχεται η ώρα να αναζητηθούν όχι μόνον οι ευθύνες, αλλά και τα πρόσωπα εκείνα που θα μπορέσουν να πάνε τη χώρα, την οικονομία, τις επιχειρήσεις, μερικά βήματα μπροστά;

Μήπως κάποιοι είναι οι ”αδύναμοι κρίκοι” κι απλά μας... κοροϊδεύουν, αποσπώντας παχυλούς μισθούς, κέρδη οικονομικά και άλλα, στην πλάτη όλων μας;

Στα ερωτήματα αυτά λίγο πολύ πρέπει να απαντήσουμε όλοι. Διότι από όλους μας εξαρτάται αν θα αλλάξουν ή όχι κάποια πράγματα.

Και τα ”πράγματα” τελικά εξαρτώνται από τους ”σωστούς” και τους ”λάθος” ανθρώπους, τους οποίους σε κάθε περίπτωση πρέπει να αναζητήσουμε και να αντιμετωπίσουμε αναλόγως.

Υ.Γ. Η διαπλοκή, μια έννοια συνυφασμένη ως τώρα με την ελληνική πραγματικότητα είναι ταυτόσημη με τη μετριότητα και την ”ελάχιστη προσπάθεια”. Σίγουρα, ελάχιστα μπορεί να προσφέρει στην πορεία σύγκλισης της χώρας μας με την υπόλοιπη ανεπτυγμένη Ευρώπη και στις προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.