Ποιος πάτος;

Πιστεύετε αλήθεια ότι τα χειρότερα τα έχουμε δει; Και μην πιστέψετε ότι το χειρότερο σημαίνει σώνει και καλά μία ακόμη γενναιότερη υποχώρηση των χρηματιστηριακών δεικτών. Μία παρατεταμένη περίοδος απραξίας και απαξίωσης είναι αρκετή για να αλλάξει το χάρτη της Σοφοκλέους. Μέχρις ότου μία νέα γενιά αγνοήσει επιδεικτικά τις δικές μας τραυματικές εμπειρίες και επαληθεύσει τη θεωρία περί ”οικονομικής αμνησίας”.

Δημοσιεύθηκε: 8 Οκτωβρίου 2002 - 09:07

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Πιστεύετε αλήθεια ότι τα χειρότερα τα έχουμε δει; Και μην πιστέψετε ότι το χειρότερο σημαίνει σώνει και καλά μία ακόμη γενναιότερη υποχώρηση των χρηματιστηριακών δεικτών. Μία παρατεταμένη περίοδος απραξίας και απαξίωσης είναι αρκετή για να αλλάξει τον χάρτη της Σοφοκλέους. Μέχρις ότου μία νέα γενιά αγνοήσει επιδεικτικά τις δικές μας τραυματικές εμπειρίες και επαληθεύσει την θεωρία περί ”οικονομικής αμνησίας”.

Παρόλα αυτά, η καλύτερη συνταγή για να κτίσει κανείς περιουσίες είναι η ίδια και απαράλλακτη δεκαετίες τώρα: Να έχει εισοδήματα και χρήματα και να κτίζει χαρτοφυλάκια σε κακές περιόδους…

Τα σενάρια που κυκλοφορούν στην Σοφοκλέους είναι πράγματι εφιαλτικά. Κάτι που είναι όμως απόλυτα λογικό μετά από την καθοδική διάσπαση των 2.000 μονάδων. Τους κινδύνους ενός τέτοιου σεναρίου τους είχαμε επισημάνει έγκαιρα. Είχαμε κάνει λόγο για σημαντικά προβλήματα σε επιχειρήσεις και τράπεζες, εξ’ αιτίας των μετοχοδανείων. Οι 2.000 μονάδες που ήταν η βάση για τέσσερα χρόνια έχουν γίνει σήμερα η οροφή. Όπως ακριβώς συνέβη και με την καθοδική διάσπαση των 3.000 μονάδων, την εποχή της … αναβάθμισης.

Μέχρι πρόσφατα είχαμε την ελπίδα ότι μία πιθανή ανάκαμψη θα εξομάλυνε την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί με τα μετοχοδάνεια. Σήμερα η εκτίμηση αυτή μεταβάλλεται ριζικά. Το ποθούμενο έγινε βασική προϋπόθεση για οποιαδήποτε θετική εξέλιξη στο μέλλον.

Αν δεν λυθεί με τον άλφα ή βήτα τρόπο το πρόβλημα με τα μετοχοδάνεια, είναι εξαιρετικά δύσκολο να πετύχουμε κάτι ιδιαίτερα σημαντικό στην αγορά μας, ακόμη κι αν οι ξένες αγορές ανακάμψουν δυναμικά.

Υπάρχει και μία άλλη παράμετρος. Στις μεγάλες χρηματιστηριακές αγορές του εξωτερικού έχουν δημιουργηθεί εξίσου μεγάλες ευκαιρίες. Η διαφορά είναι ότι οι αγορές εκείνες είναι υπαρκτές, ενώ η δική μας θα χρειαστεί αρκετό χρόνο και περισσότερο κόπο για να αρχίσει και πάλι να μοιάζει με χρηματιστήριο. Εύλογα, λοιπόν, θα αναρωτηθεί κανείς, για ποιο λόγο θα πρέπει να συνεχίσει να ασχολείται με την ελληνική αγορά και όχι με μία μεγάλη αγορά του εξωτερικού. Πόσο μάλλον από την στιγμή που οι έλληνες δεν είμαστε διατεθειμένοι να στηρίξουμε την μετοχική ιδέα. Κι η παρατήρηση αυτή δεν αφορά τόσο τους επενδυτές, όσο εκείνους που είναι επιφορτισμένοι από την Πολιτεία με αυτό το έργο. Δυστυχώς, δεν είναι θέμα προθέσεων, αλλά αντικειμενικών δυνατοτήτων…

Θανάσης Μαυρίδης

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.