Προσοχή: Ερχονται τα εταιρικά ομόλογα

Πώς γίνεται κι όλα στην Ελλάδα συμβαίνουν τη χειρότερη στιγμή για τον επενδυτή και την καλύτερη για κάποιους άλλους; Μετά τις μετοχές και τα παράγωγα, η κυβέρνηση ανακαλύπτει τώρα τα εταιρικά ομόλογα. Ωχ!!

Δημοσιεύθηκε: 27 Σεπτεμβρίου 2002 - 09:11

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

του Γ. Παπανικολάου

Τρεις ολόκληρες σελίδες, συν το editorial, αφιερώνει στο σημερινό της φύλλο η εφημερίδα ΜΕΤΟΧΟΣ για το θέμα των εταιρικών ομολόγων, κι αυτό λόγω της σημασίας που έχουν μεν για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κεφαλαιγοράς, αλλά και των κινδύνων που εγκυμονούν για τον απλό καταθέτη-επενδυτή εάν εφαρμοστούν με μόνη μέριμνα το συμφέρον των τραπεζών και των επιχειρηματιών.

Και μόνο το γεγονός ότι η υιοθέτηση αυτού του θεσμού από την κυβέρνηση γίνεται τώρα, (αφού έμεινε επί χρόνια στο περιθώριο για φορολογικούς κυρίως λόγους, παρά τις φωνές πολλών παραγόντων της αγοράς) όταν είναι προφανές ότι η αναζήτηση κεφαλαίων από τη Σοφοκλέους καθίσταται σχεδόν απαγορευτική, λέει πολλά.

Η συλλογιστική είναι για μία ακόμη φορά απλή. Οι επιχειρήσεις χρειάζονται χρήμα (καθότι ανεβαίνουν συνεχώς οι δείκτες των υποχρεώσεων), η Σοφοκλέους δεν το διαθέτει και οι τράπεζες... ζορίζονται. Τί κάνουμε;

Απάντηση: Αυξάνουμε το όριο του 51% σε σχέση με τα ίδια κεφάλαια (για να... μπουκώσουμε όσους έχουν μεγάλες... ανάγκες) εξομειώνουμε τη φορολογία (για να έχει ανταγωνιστική απόδοση με τα κρατικά ομόλογα) και το προσφέρουμε στον κοσμάκη (για να πάρουν πίσω τα λεφτά οι τράπεζες που έχουν δανείσει τους χρεωμένους και θα εκδώσουν για λογαριασμό της κάθε επιχείρησης τα ομόλογα).

Τι ενδέχεται να γίνει; Πολύς κόσμος θα αγοράζει το... προϊόν χωρίς να διαβάσει τα... ψιλά γράμματα (δηλαδή το ενημερωτικό των 100-200 σελίδων που ελπίζουμε ότι θα συνοδεύει τις εκδόσεις) και θα καταλήξει με ”σκουπιδομόλογα” κυριολεκτικώς και ουχί μεταφορικώς (καθότι στο εξωτερικό υπάρχουν εταιρικά ομόλογα που χαρακτηρίζονται ως junk bonds, χωρίς όμως να είναι για τα... σκουπίδια).

Το μέγιστο βεβαίως θέμα είναι ποιός θα κάνει το λεγόμενο rating, δηλαδή την αξιολόγηση των επιχειρήσεων, ώστε να δίδονται οι λεγόμενοι δείκτες πιστοληπτικής ικανότητας.

Στο εξωτερικό υπάρχουν διεθνείς ειδικευμένοι οίκοι, οι οποίοι όμως μάλλον δεν θα ασχοληθούν με τις περισσότερες ελληνικές εταιρίες, λόγω... μεγέθους. Εδώ που έχουμε και τα γνωστά...”προβλήματα”, πώς θα εξασφαλίσουμε εγκυρότητα και αμεροληψία; Μήπως με την εγγύηση των τραπεζών που θα μεσολαβούν; (αυτό είναι το λεγόμενο put your money where your mouth is σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια).

Να μια καλή λύση, αμφιβάλλουμε όμως εάν θα κριθεί... υλοποιήσιμη (διάβαζε... συμφέρουσα).

Υ.Γ. Η αγορά δείχνει να αντιδρά ακολουθώντας τα ξένα χρηματιστήρια. Ωστόσο μην κρατάτε την... αναπνοή σας.

Το τμήμα ανάλυσης της Standard and Poors που δεν πουλάει... μετοχές αλλά... ”αξιοπιστία”, έλεγε χθες για την αμερικανική αγορά ότι ” στην καλύτερη περίπτωση θα έχουμε μια πλάγια κίνηση των δεικτών με μεγάλη νευρικότητα και στη χειρότερη, μια συνέχεια της καθοδικής τάσης που θα οδηγήσει σε νέα χαμηλά”.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.