”Αμαρτίες”, ψέματα και... πρόσωπα

Η κάθοδος της Σοφοκλέους κάτω απο τις 2000 μονάδες φέρνει ξανά στην επιφάνεια το θέμα της χαμένης αξιοπιστίας. Ενα θέμα που είτε το θέλουμε είτε όχι, αφορά μια σειρά από προβεβλημένα πρόσωπα, που ήταν (το 1999) και είναι (το 2002) στα ”πηδάλια” των οικονομικών και επιχειρηματικών εξελίξεων.

Δημοσιεύθηκε: 23 Σεπτεμβρίου 2002 - 09:00

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

του Γιώργου Παπανικολάου

Φαίνεται οτι αργά αργά κι επώδεινα, όσο χειροτερεύει η πτώση στις αγορές, θα έρχονται στην επιφάνεια κι άλλες αμαρτίες, κι άλλα ψέματα που για μεγάλο διάστημα καλύπτονταν από το πέπλο της ευφορίας που δημιουργούν τα κέρδη, ιδίως όταν είναι εύκολα και γρήγορα.

Τόσο το euro2day,gr, όσο και το αδελφό έντυπο, ο ΜΕΤΟΧΟΣ, επισήμαναν έγκαιρα τα ολέθρια λάθη που γίνονται όχι μόνο απο τους υπευθύνους της κυβέρνησης αλλά από τις ίδιες τις ηγετικές, υποτίθεται, φυσιογνωμίες της αγοράς.

Έτσι, οι συχνοί αναγνώστες θα θυμούνται πόσο επιμείναμε καυτηριάζοντας την τακτική των Ελλήνων τραπεζιτών που τόσο στο τέλος του 2001 όσο και στα δύο πρώτα τρίμηνα του 2002 απέφυγαν να ”προειδοποιήσουν” έγκαιρα και με στοιχεία για την απότομη (για να μην πούμε δραματική) μείωση των αποτελεσμάτων τους.

Μέγιστο θύμα αυτής της πρακτικής ήταν βέβαια το επενδυτικό κοινό. Θύματα όμως ήταν και οι αναλυτές που τώρα πλέον -ιδίως στο εξωτερικό- αντιμετωπίζουν με υπερβολική καχυποψία τις ελληνικές τράπεζες και επισημαίνουν τα τρωτά τους σημεία σε κάθε ευκαιρία.

Εξίσου άν οχι περισσότερο οδυνηρή έκπληξη για τους Έλληνες και ξένους θεσμικούς αποτέλεσε βέβαια ο ΟΤΕ.

Ελάχιστο διαστημα μετά την μετοχοποίηση του 8%, έγινε ”γνωστό” το μεγάλο πρόβλημα της Ρουμανίας, ένα πρόβλημα το οποίο ουδεις πίστεύει οτι μπορεί να μην ήταν σε γνώση της ηγεσίας του ΟΤΕ, επιχειρηματικής τε και πολιτικής (καθώς η όλη ιστορία περι ανεξάρτητης ηγεσίας κανέναν δεν φαίνεται να πείθει).

Ετσι, η κυβέρνηση εισέπραξε το ζεστό χρήμα για να μπαλώσει κάποιες τρύπες στον προϋπολογισμό και οι επενδυτές εισέπραξαν την... πτώση.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, πρόσφατο τηλεγράφημα του Dow Jones Νewswire, σύμφωνα με το οποίο, το πρόβλημα του ΟΤΕ ”δεν είναι ζήτημα τιμής αλλά... εμπιστοσύνης”, προς τη διοίκηση και την ”προισταμένη” πολιτική αρχή.

Εστω και τώρα, μήνες μετά , κάποια δημοσιεύματα στον υπόλοιπο Τύπο που αναφέρονται σε αυτά σε αυτά τα συγκεκριμένα ”κρούσματα” αδιαφανούς ”νοοτροπίας και πρακτικής” δημιουργούν μια ελπίδα, έστω και αμυδρή.

Μια ελπίδα οτι οι ισχυροί παράγοντες αυτής της χώρας θα υποστούν επιτέλους ουσιαστική κριτική, οτι θα πάψουν να βρίσκονται στο απυρόβλητο, είτε καλυπτόμενοι πίσω από την προμετωπίδα του δημοσίου (ή μάλλον του... κρατικού) συμφέροντος, είτε πίσω από την υψηλή θέση και επιρροή που διαθέτουν στον ιδιωτικό τομέα.

Είναι καιρός να απομυθοποιήσουμε ορισμένα πρόσωπα (ή μάλλον ορισμένες... καρέκλες στις οποίες καθονται αυτά τα πρόσωπα) τα οποία στο κάτω κάτω ούτε έχουν, ούτε μπορούν να διεκδικήσουν το ”αλάθητο του Πάπα”.

Είναι καιρός να ρωτήσουμε, πρωτίστως τον εαυτό μας εάν αξίζει αυτή η χώρα, αλλά και οι πολίτες-επενδυτές, να πληρώνουν το τίμημα των λαθών που κάποια πρόσωπα συστηματικά διαπράττουν, χωρίς όμως να υφίστανται οιοδήποτε τίμημα.

Γνωρίζουμε άραγε πόσο μεγάλες ζημίες έχουν τα μετοχικά χαρτοφυλακια των τραπεζών, γνωρίζουμε πότε αγόρασαν και ποιές μετοχές, για να δούμε άν έπραξαν σωστά ή λάθος, ιδίως κάποιοι κρατικοί τραπεζίτες;

Γνωρίζουμε μήπως ποιούς επιχειρηματίες έχουν δανείσει, με ποιά κριτήρια, ή πότε θα πάρουν πίσω τα λεφτά των καταθετών τους; Γνωρίζουμε μήπως πόσα είναι εν τέλει αυτά τα μετοχοδάνεια;

Κι αν δεν το γνωρίζουμε εμείς, το γνωρίζουν οι μέτοχοι και οι γενικές συνελεύσεις που υποτίθεται οτι είναι κυρίαρχα όργανα;

Εν κατακλείδι κ.κ. αναγνώστες, γνωρίζουμε πως γίνεται το χρηματιστήριο να έχει καταγράψει πτώση της τάξεως του 70% και στα κρίσιμα πόστα εντός και πέριξ της αγοράς, να βρίσκονται τα ίδια πρόσωπα που έπαιζαν κομβικό ρόλο την περίοδο του 1999;

Είναι ποτέ δυνατόν με τα ίδια πρόσωπα στα διάφορα ”τιμόνια”, επιχειρηματικά και θεσμικά, να ελπίζουμε σε κάποια ανάκαμψη;

Στίς ΗΠΑ ο πέλεκυς έχει αρχίσει να πέφτει αδυσώπητος καθώς αρχίζει η κατανομή ευθυνών σε όλα τα επίπεδα. Εταιρίες αλλάζουν διευθύνοντες συμβούλους, οικονομικούς διευθυντές, επικεφαλής τμημάτων επενδύσεων και πάει λέγοντας.

Εδώ υπάρχει τόσο μεγάλη λειψανδρία, ή μήπως τόσο μεγάλη αλληλοκάλυψη μεταξύ των... συνυπεύθυνων;

Εκτός κι εάν όλα έγιναν ως έπρεπε, οπότε μάλλον θα πρέπει να... κοιμόμαστε ήσυχοι.

Εκείνοι που φρόντισαν ως τώρα, θα φροντίσουν και στο μέλλον για την ευημερία της οικονομίας, της αγοράς και των επιχειρήσεων!!!

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.