Το πικρό «γιατρικό» της Ελλάδας…

Όταν το «φάρμακο» είναι τόσο «πικρό», γιατί να το αναζητήσεις; Δεν είναι προτιμότερο να βρεις την υγειά σου μόνος σου, αν μπορείς; Κατά τα φαινόμενα, αυτό πιστεύει και αυτό μας είπε η κ. Μέρκελ…

Δημοσιεύθηκε: 31 Μαρτίου 2011 - 07:50

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

«Δουλειά» του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, ή τουλάχιστον τμήμα του αντικειμένου του, είναι προφανώς να παρέχει και διαβεβαιώσεις.

Κάθε υπουργός Οικονομικών, ο οποίος δεν προσδοκά την «αυτο-ακύρωση», πρέπει να παρέχει διαβεβαιώσεις όπως αυτή που έδωσε χθες ο φίλτατος κ. Παπακωνσταντίνου, αποκλείοντας το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους ή ένταξης της χώρας μας στον μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ESM), από το 2013 και μετά, οπότε αυτός θα τεθεί σε ισχύ.

Οποιαδήποτε δήλωση προς την αντίθετη κατεύθυνση, εξάλλου, θα «ακύρωνε» τις προσπάθειες που καταβάλλει σήμερα η ελληνική κυβέρνηση, για την αλλαγή του ιδιαίτερα αρνητικού τρόπου με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν οι διεθνείς αγορές, και θα «διασφάλιζε» τον αποκλεισμό μας από αυτές, επί σειρά ετών.

Όταν διατυμπανίζεις ότι θα «αναδιαρθρώσεις» το υφιστάμενο χρέος σου, ουδείς επιθυμεί να αναλάβει το τυχόν μελλοντικό σου. Θα ήταν σαν να πέταγε λεφτά… στον υπόνομο.

Αντίστοιχα, όμως, ουδείς επιθυμεί να αναλάβει το χρέος μιας χώρας, αγοράζοντας τα ομόλογά της, όταν γνωρίζει ότι θα κληθεί να επωμιστεί έστω και ένα μέρος του βάρους μιας ενδεχόμενης αναδιάρθρωσης, είτε χάνοντας τμήμα του κεφαλαίου του είτε υφιστάμενος άλλη τροποποίηση των συμπεφωνημένων όρων αποπληρωμής, ήτοι του επιτοκίου και της διάρκειας, όπως ορίζει το ΕSM.

Αυτός, εξάλλου, είναι και ο ένας από τους δύο λόγους για τους οποίους η φιλτάτη κ. Α. Μέρκελ επέμενε να συμπεριληφθεί το διαβόητο «collective action clause» στον μηχανισμό ESM, ώστε να καταστήσει όσο το δυνατόν «πικρότερο» το φάρμακο που θα έπρεπε να λάβει μια χώρα της ευρωζώνης για να αποφύγει τα δεινά της χρεοκοπίας...

Ο άλλος λόγος, όπως πλέον όλοι γνωρίζουμε, αφορά στους ψηφοφόρους της, τους Γερμανούς φορολογουμένους, οι οποίοι πληρώνουν τον «τελικό λογαριασμό» ή εν τέλει μεγάλο μέρος του, και στην πεποίθησή τους ότι δεν είναι δυνατόν να πληρώνουν εσαεί τα «σπασμένα» κρατών δίχως δημοσιονομική πειθαρχία, την οποία οι ίδιοι τηρούν -πλέον- ευλαβικά, μέσω προβλέψεων όπως το συνταγματικά κατοχυρωμένο «μηδενικό έλλειμμα».

Ανεξάρτητα από την ορθότητα ή μη των απόψεών τους, το ESM αποτελεί σήμερα τη νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Μια πραγματικότητα στην οποία συμφώνησε, θέλοντας και μη, και η χώρα μας, στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει αφενός θετικότερους όρους αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ που συνήψε με την τρόικα ΔΝΤ - Ε.Ε. - ΕΚΤ και αφετέρου ένα «απευκταίο» ύστατο μαξιλάρι, σε περίπτωση όπου τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως επιθυμούμε…

Πέραν όμως των απόψεων που τρέφουν οι συμπατριώτες της για εμάς, τι ώθησε τη φιλτάτη κ. Μέρκελ να επιμείνει τόσο σκληρά, αδίστακτα θα μπορούσε να πει κανείς, στην υιοθέτηση ενός μέτρου που καθιστά βέβαιο τον αποκλεισμό μιας χώρας από τις αγορές, ήτοι από την ανάκτηση της χρηματοοικονομικής της κυριαρχίας;

Οι Αγγλοσάξονες το αποκαλούν «moral hazard». Με άλλα λόγια, ακριβώς αυτό που μας «έκανε» η κ. Μέρκελ, καθιστώντας μια πιθανή διάσωσή μας τόσο αποκρουστική ώστε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να την αποφύγουμε.

Είχε δίκιο;

Έπρεπε να είναι τόσο «σκληρή»;

Την απάντηση θα πρέπει να την αναζητήσουμε στη δική μας, προσωπική εκτίμηση, σχετικά με τις προθέσεις ή τις δυνατότητες της ελληνικής κυβέρνησης να εφαρμόσει αποτελεσματικά ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και οικονομικής εξυγίανσης.

Θα πρέπει να δώσουμε την απάντηση αυτή, θέτοντας ίσως μια σειρά ερωτημάτων:

Μπορεί η κυβέρνηση Παπανδρέου να εξαλείψει τα αίτια των σημερινών δεινών μας;
Μπορεί να εξαλείψει το κράτος αδιαφάνειας, πελατειακών σχέσεων και αναποτελεσματικότητας, που βιώνουμε σήμερα;
Μπορεί να προωθήσει ένα ευρύ πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, παραμερίζοντας τις λυσσαλέες συνδικαλιστικές και πολιτικές αντιδράσεις;
Μπορεί να αναδομήσει το σύγχρονο ελληνικό κράτος;

Αν απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά, καθώς και σε εκείνα που έρχονται στο μυαλό όλων μας, θα είναι ίσως ευχερέστερο να αντιληφθούμε τους λόγους της «σκληρότητας» που επέλεξε να υιοθετήσει η κ. Μέρκελ.

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.