ING: Δεν βλέπει αποδόσεις στα ομόλογα το 2013

Οι περισσότεροι αναλυτές βλέπουν ότι οι αποδόσεις στα μακροπρόθεσμα ομόλογα είναι σε μη διατηρήσιμα χαμηλά επίπεδα και θα ενισχυθούν το 2013. O Ad van Tiggelen της ING εξηγεί γιατί αναμένεται να παραμείνουν έτσι.

Δημοσιεύθηκε: 15 Ιανουαρίου 2013 - 16:35

του Ad van Tiggelen*

ING: Δεν βλέπει αποδόσεις στα ομόλογα το 2013

Μερικές φορές, το πού θα επενδύσει κανείς φαντάζει εύκολο. Έτσι τουλάχιστον μπορεί να ερμηνεύσει κανείς τις απόψεις των περισσότερων αναλυτών όσον αφορά τις προοπτικές των κρατικών ομολόγων υψηλής ποιότητας.

Οι περισσότεροι σχολιαστές βλέπουν τις τρέχουσες δεκαετείς αποδόσεις της τάξεως του 1 με 2% στις ΗΠΑ και τον πυρήνα της Ευρώπης να κυμαίνονται σε μη διατηρήσιμα χαμηλά επίπεδα, επομένως προβλέπουν ότι το 2013 θα αποτελέσει ένα χαμένο έτος για τους επενδυτές σε κρατικά ομόλογα πιο μακροπρόθεσμης λήξης. Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί: Θα μπορούσε η πραγματικότητα να είναι τόσο απλή;

Ας το παραδεχτούμε, είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο ότι η μακρά περίοδος των υπέροχων αποδόσεων των επενδύσεων σε κρατικά ομόλογα ήρθε στο τέλος της. Οι αποδόσεις των βραχυπρόθεσμων κρατικών ομολόγων θα πρέπει να υποχωρήσουν κάτω από το 1% προκειμένου να αποσπάσουμε μία ακόμα καλή χρονιά από αυτή την κατηγορία κεφαλαίου.

Αυτό είναι απίθανο να συμβεί. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι παραμένει σε υψηλά επίπεδα η προτίμηση σε υψηλότερου κινδύνου, αλλά και υψηλότερης απόδοσης ομόλογα (που έχουν εκδοθεί από αναδυόμενες αγορές, την περιφέρεια της Ευρωζώνης και από εταιρίες).

Ωστόσο, εκτιμούμε ότι οποιοσδήποτε φόβος/προσδοκία ότι οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων του πυρήνα θα «επανέλθουν» στα επίπεδα του 3 με 4% μέσα στα επόμενα έτη είναι πρόωρος. Οι αποδόσεις είναι περισσότερο πιθανό να κυμανθούν γύρω ή ελαφρώς υψηλότερα από τα τρέχοντα χαμηλά επίπεδα για παρατεταμένη χρονική περίοδο.

Γιατί; Καταρχήν, δεν συμφωνούμε με την άποψη ότι οι αποδόσεις των ομολόγων διατηρούνται «τεχνητά» σε χαμηλά επίπεδα από τις κεντρικές τράπεζες. Οι τελευταίες θα ήθελαν πολύ να είχαν την ικανότητα να επηρεάζουν τόσο εύκολα και σε τέτοιο βαθμό τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Αν έχει αποδείξει κάτι η ιστορία, αυτό είναι ότι η χειραγώγηση είτε των νομισμάτων είτε των αποδόσεων των μακροπρόθεσμων ομολόγων για παρατεταμένη περίοδο είναι πρακτικά αδύνατη, εκτός αν βασίζεται από τις εξελίξεις στα θεμελιώδη οικονομικά μεγέθη.

Φυσικά, οι κεντρικές τράπεζες επηρέασαν τις αγορές μέσω της αγοράς κρατικών ομολόγων κατά τη διάρκεια των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης. Ωστόσο, μόνο ένα μικρό μέρος της προσπάθειας της ποσοτικής χαλάρωσης επικεντρώθηκε στα μακροπρόθεσμα ομόλογα και αυτό αφορούσε μόνο τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο και όχι τον πυρήνα της Ευρωζώνης.

Ένα ακόμα επιχείρημα υπέρ των υψηλότερων αποδόσεων αφορά τις ανησυχίες για αύξηση του πληθωρισμού. Στο πλαίσιο αυτό είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι οι εκτιμήσεις των οικονομολόγων συγκλίνουν προς ένα χαμηλότερο πληθωρισμό το 2013 σε σχέση με το 2012.

Ο δομικός πληθωρισμός στις ανεπτυγμένες οικονομίες προβλέπεται ότι θα υποχωρήσει από περίπου 2% στο 1,7%. Αυτό είναι λογικό, καθώς ο δομικός πληθωρισμός καθορίζεται κυρίως από την πορεία των μισθών. Με την ανεργία να παραμένει σε υψηλά επίπεδα και τη διενέργεια διαβουλεύσεων σχετικά με την πιθανότητα μειώσεων μισθών σε συγκεκριμένους κλάδους, οι προσδοκίες για τον δομικό πληθωρισμό όντως θα πρέπει να παραμείνουν χαμηλές για το ορατό μέλλον.

Και τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, οι αποδόσεις των ομολόγων αναμένεται να παραμείνουν σχετικά χαμηλές για τον απλό λόγο ότι οι υπερχρεωμένες οικονομίες μας δεν είναι έτοιμες ακόμα να αντιμετωπίσουν ακόμα υψηλά επιτόκια.

Πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι το τρέχον μέγεθος του συνολικού χρέους (κρατικού, εταιρικού, νοικοκυριών και χρηματοπιστωτικού) στον ανεπτυγμένο κόσμο αντιστοιχεί περίπου στο 350% του ΑΕΠ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 το ποσοστό αυτό ήταν μόνο 250% και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν τα επιτόκια υπερέβαιναν το 10%, ήταν μόλις 150%.

Αν οι αποδόσεις των ομολόγων αυξάνονταν σημαντικά τώρα, τα τρέχοντα επίπεδα χρέους θα γίνονταν σταδιακά δυσβάσταχτα και η αύξηση αυτή θα μπορούσε να αποδειχθεί τελικά «αυτοκαταστροφική».

Έτσι, ακόμα κι αν μπορεί να έρθουμε αντιμέτωποι με σαφώς υψηλότερες αποδόσεις κάπου στο μέλλον, αυτό πιθανότατα δεν θα είναι το 2013 ή ακόμη και το 2014.

Η ζωή δεν είναι ποτέ τόσο απλή όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά.

* Ο κ. Ad van Tiggelen είναι Senior Investment Specialist της ING Investment Management

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.