Το διαδίκτυο "φορέας" πολιτικών αλλαγών

Μια πολιτική ανάλυση του τ. υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου λες και είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Ελλάδας - Η κρίση, οι πολίτες και οι… παρατρεχάμενοι του κατεστημένου.

Δημοσιεύθηκε: 1 Δεκεμβρίου 2012 - 09:56

του Ουράνιου Ιωαννίδη

Aν θέλουμε να ξεφύγουμε από την παρακμή ένας και μόνος τρόπος υπάρχει, το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όσο δεν έχουν τον κύριο λόγο τα διαδικτυακά μέσα, η παρακμή θα συνεχίζεται.

Είναι αλήθεια ότι οι πολίτες είναι οι μόνοι οι οποίοι αγνοούν τι τέξεται η επιούσα. Και αγνοούν όχι γιατί δεν μπορούν να επεξεργαστούν τα δεδομένα, αλλά γιατί κανένας δεν τους έδωσε τα δεδομένα. Ότι ακούσουν, όσοι ακούσουν το τι λέγεται από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις και όσα προλάβουν να διαβάσουν στους τίτλους των εντύπων που είναι στα μανταλάκια των περιπτέρων.

Όμως είναι οι πολίτες που καλούνται τον προσεχή Φεβρουάριο (προεδρικές εκλογές Κύπρου) να επιλέξουν ποιος θα διαφεντεύει για την επόμενη πενταετία την τύχη των παιδιών τους.

Αυτά που ακούν να άδονται ανά τους οδούς και τας ρύμας από αναρμόδιους, ημιμαθείς και πολλούς αδαείς, που όμως νομίζουν ή καμώνονται ότι κατέχουν την μόνην και μίαν αλήθειαν, δεν τους πείθουν. Αντίθετα τους προβληματίζουν σοβαρά αν πρέπει να ασχοληθούν έστω και για λίγα λεπτά για να απαντήσουν σ’ ένα ερωτηματολόγιο μιας έρευνας που τα μόνα που κάμνει είναι αντί να διαφωτίζει όταν δημοσιευθεί, απλώς να συσκοτίζει και κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δυσνόητα.

Όμως οι πολίτες δεν είναι όλοι αρνιά να πείθονται από τις άρες, τις μάρες και τις κουκουνάρες που τους σερβίρουν οι λογής παρατρεχάμενοι του πολιτικού κατεστημένου.

Γνωρίζουν ότι την κατάρρευση δεν την έφεραν αυτοί που δεν είχαν καμιά, μα καμιά εξουσία.

Ξέρουν καλά ότι την κατάρρευση την έφεραν όσοι είχαν ρόλο, λόγο και εξουσία σ’ αυτό τον τόπο. Ξέρουν ότι τα δισεκατομμύρια που λείπουν καλούνται να τα πληρώσουν αυτοί που δούλευαν και δουλεύουν, αυτοί που έκτισαν ένα σπίτι για να βάλουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους.

Αγανακτούν όμως και θα αντιδράσουν όταν ακούν τους άσχετους πολιτικούς να τους πουλούν φούμαρα.

Γιατί είναι μια αναντίλεκτη πραγματικότητα ότι η όποια προβολή προσώπων στην Κυπριακή κοινωνία γίνεται μέσα από τις τηλεοράσεις.

Ο μέσος πολίτης νομίζει και πιστεύει ότι αυτοί που βρίσκονται μόνιμα στους τηλεοπτικούς σταθμούς είναι οι μόνοι που κατέχουν τα θέματα για τα οποία μιλούν. Λίγο-λίγο συνηθίζουν ότι δεν υπάρχουν άλλοι που να μπορούν να ακουσθούν. Γι αυτό και όταν και όποτε καθίσουν να τους δουν και να τους ακούσουν τους γνωρίζουν και ξέρουν ότι αυτοί είναι οι ειδικοί.

Με αυτό τον τρόπο ταυτίζονται μαζί τους και θεωρούν θέσφατο ότι κι αν πουν. Το σπουδαιότερο όμως που επιτυγχάνει η τηλεόραση είναι ότι περιορίζει στο ελάχιστο, περίπου 20 με 30 άτομα, αυτούς που κάνουν πλύση εγκεφάλου στους τηλεθεατές.

Στο τέλος αυτοί καθορίζουν με τις πολλές επαναλήψεις τους το δήθεν σωστό και το δήθεν λάθος.

Οι τηλεθεατές εγκλωβίζονται αποκλειστικά και μόνο στις ατάκες που καταθέτουν οι εμφανιζόμενοι 20-30, τις οποίες ατάκες βέβαια τους τις δίνουν οι έξυπνοι επικοινωνιολόγοι.

Υπάρχουν βέβαια κι άλλοι τρόποι εγκλωβισμού των αρνιών στο μαντρί. Όπως είναι ο φόβος, η ελπίδα, η διαπλοκή, το προσωπικό συμφέρον. Το σπουδαιότερο όμως εργαλείο εγκλωβισμού σε περιόδους οικονομικής κρίσης είναι οι υποσχέσεις.

Κόντρα στην παρακμή

Ας αφήσουμε όμως τούτα όλα κι ας δούμε πως μπορεί να απεγκλωβισθούν τούτοι όλοι και ως νοήμονες πολίτες αντί να απέχουν από τα δρώμενα να ενεργοποιηθούν για να δώσουν τέλος στην παρακμή που συστηματικά ταλανίζει τον τόπο.

Ο μόνος τρόπος είναι το διαδίκτυο. Εκεί δεν μπορεί να μην σκέφτονται και μετά να αποφασίζουν οι πολίτες, για το σωστό και το λάθος, για το καλό και το κακό και να διαγράφουν όσους αντί προτάσεων αερολογούν, λαϊκίζουν, κοροϊδεύουν αμελλητί.

Αν θέλουμε λοιπόν να ξεφύγουμε από την παρακμή ένας και μόνος τρόπος υπάρχει, το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όσο δεν έχουν τον κύριο λόγο τα διαδικτυακά μέσα η παρακμή θα συνεχίζεται.

Στις πολυκύμαντες και πολλές φορές απίθανες εξελίξεις της πολιτικής μας ζωής η προσεχής εκλογική αναμέτρηση για την Προεδρία της Δημοκρατίας μπορεί να αποτελέσει ιστορικό σταθμό.

Το τέλος μιας πολιτικής περιόδου

Σταθμό που θα είναι το τέρμα μιας μακράς πολιτικής περιόδου (1960-2012) και η αφετηρία μιας νέας πορείας που θα πρέπει να συμπέσει με την εμφάνιση και την προβολή της ηγεσίας της νέας γενιάς.

Η γενιά των baby boomers, δηλαδή η μεταπολεμική γενιά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που τα τελευταία 40-50 χρόνια άλλαξε τον κόσμο, η γενιά που γέννησε το Μάη του ΄68, στήριξε με τη δουλειά και τις ικανότητες της το κοινωνικό κράτος, έφερε την οικονομία της αγοράς, την τεχνολογική πρόοδο και την ψηφιακή τεχνολογία, ήδη στις προηγμένες δυτικές χώρες πήρε στα χέρια της τη διακυβέρνηση του κόσμου και την κρατά και σπρώχνει τον κόσμο μπροστά.

Τούτη η γενιά των 60+ σήμερα δεν είχε την ευκαιρία εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις να αναλάβει την ευθύνη διακυβέρνησης στον τόπο μας, πράγμα αρνητικό για την πολιτική ζωή του τόπου. Τούτη η γενιά σπρώχνεται προς την έξοδο της πολιτικής ζωής την ώρα που όλοι της ζητούν να παραμείνει στην αγορά εργασίας! Τι πιο παράλογο; Τώρα λοιπόν είναι η ώρα τούτης της γενιάς.

Για να ανοίξει μέσω αυτής και στον τόπο μας η είσοδος στην πολιτική ζωή της generation X, της γενιάς της δεκαετίας του 60, της γενιάς του νέου κόσμου της γενιάς των 40+, που σήμερα αποτελούν τον κεντρικό πυλώνα ανάπτυξης των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών που έκαναν πραγματικότητα την κοινωνία της πληροφορίας και της γνώσης.

Αυτά είναι τα νέα δοσμένα που απαιτούνται τώρα για τον τόπο. Ένα κράμα της πείρας των 60+ και του ενθουσιασμού των 40+. Κράματα που θα προετοιμάσουν το έδαφος για τη νεότητα μας, για τους 20+ και θα τους δώσει λόγο και ρόλο για να κτίσουν μαζί τον κόσμο στον οποίο θα ζήσουν.

Τα πολιτικά σχήματα του τόπου που προέκυψαν μέσα από συγκρούσεις του παρελθόντος τερμάτισαν ιστορικά από μακρού χρόνου την αποστολή τους. Παρά ταύτα εξακολουθούν να επηρεάζουν ή να καθορίζουν μέχρι σήμερα με διάφορες μορφές την πολιτική ζωή με μοναδική τους δύναμη το πνεύμα των παλιών συγκρούσεων και διαιρέσεων.

Είναι πια η ώρα για μια νέα πορεία, για να αντιμετωπισθούν τα κεφαλαιώδη θέματα που ταλανίζουν τον τόπο. Άμεσα την οικονομία και το εθνικό θέμα της κατοχής. Για να αντιμετωπισθεί η ανεργία, η διάλυση της μεσαίας τάξης και να οδηγηθούμε στο αύριο χωρίς βαρίδια του χθες.

* Από το κυπριακό οικονομικό περιοδικό EUROΚΕΡΔΟΣ.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.