Τι ζητά το ΧΑ από την κάλπη

Το εκλογικό αποτέλεσμα που θα επιθυμούσε η χρηματιστηριακή αγορά από τις επικείμενες εκλογές. Oι κλάδοι που θα πρέπει να προσεχτούν από τους επενδυτές μετά την 6η Μαΐου. Γράφει ο Σπ. Παπαθανασίου.

Δημοσιεύθηκε: 30 Απριλίου 2012 - 07:40

του Σπύρου Παπαθανασίου*

Κοινός τόπος είναι ότι η ελληνική αγορά βρίσκεται σε πολύ δύσκολη φάση. Η πρωτοφανής ύφεση, η ανεργία, οι αποκλίσεις από τους στόχους, η επενδυτική απραξία κι η διαρκής μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της περιόδου που διανύουμε.

Εκτός των ανωτέρω,η επενδυτική ψυχολογία βρίσκεται στο ναδίρ, η «εθνική κατάθλιψη» είναι προφανής καθώς και η έλλειψη «εθνικής αυτοπεποίθησης» πασίδηλη. Συνάμα, δεν φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ, με ένα σκηνικό φοβικό και εγκλωβιστικό.

Όλα τα τελευταία, προφανώς, απηχούν στην έννοια της ψυχολογίας, η οποία είναι απαραίτητη συνιστώσα ανάτασης στη χρηματιστηριακή αγορά. Σύμφωνα με τους Shleifer (2000) και Cohen (2001), η χρηματιστηριακή αγορά είναι ένα εκκρεμές που κινείται μεταξύ φόβου και απληστίας.

Οι συνθήκες αυτές, μιας υπερτιμημένης (απληστία) ή υποτιμημένης (φόβος) αγοράς αναγνωρίζονται σχετικά εύκολα, ενώ το δύσκολο είναι να βρεθεί η κατεύθυνση όπου κινείται το εκκρεμές. Στην παρούσα φάση η χρηματιστηριακή αγορά προφανώς κινείται στη σφαίρα του απέραντου και αστείρευτου φόβου.

Το περιεχόμενο της κάλπης

Στο υπάρχον αυτό σκηνικό προστέθηκε άλλη μία νέα ουσιαστικότατη παράμετρος: οι εκλογές. Αυτές ενισχύουν σημαντικά τον υπάρχοντα πολιτικό κίνδυνο, άρα και τον κίνδυνο της χώρας. Οι εκλογές, λοιπόν, αυξάνουν τον φόβο και την επενδυτική ανησυχία σε μεγάλο βαθμό. Είναι οικουμενική αντίληψη ότι οι χρηματιστηριακές αγορές, και όχι μόνο, προτιμούν το βέβαιο από το αβέβαιο. Προτιμούν τη σταθερότητα από την αστάθεια, την προβλεψιμότητα από την έλλειψη επενδυτικής ορατότητας. Συνεπώς, οι εκλογικές αναμετρήσεις αποτελούν παράγοντα ανησυχίας, προβληματισμού και προσωρινής αποσταθεροποίησης.

Οι εκλογές από τη φύση τους είναι ακόμη ένας παράγοντας μεταβλητότητας και ιδιαίτερα σε περιόδους όπως σήμερα έχουν κομβική σημασία. Προφανώς οι αγορές επιθυμούν την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας σε περιβάλλον προβλέψιμο (πολιτικό, νομισματικό κ.λπ.). Πάνω από όλα, οι αγορές επιθυμούν βιώσιμη κυβέρνηση, η οποία θα πάρει πολιτικές αποφάσεις που είναι αναγκαίες όσο ποτέ.

Η κρίση ξεκίνησε ως πιστωτική και δημοσίου χρέους, για να καταλήξει πρωτίστως πολιτική (ευνοείται βέβαια ότι είναι και πολιτιστική). Σε αυτό το πλαίσιο, οι οικονομολόγοι αναμένουν τις λύσεις από τους πολιτικούς, δηλαδή πολιτικές αποφάσεις. Μεταξύ άλλων, ο Ευρωπαίος κεντρικός τραπεζίτης τονίζει ότι η ΕΚΤ με την παροχή ρευστότητας και περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων (το βαρύ πυροβολικό του συστήματος) κάνει ό,τι μπορεί, αλλά χρειάζονται πολιτικές αποφάσεις.

Συνεπώς, χρειάζονται κυβερνήσεις που θα πάρουν τις απαιτούμενες πολιτικές αποφάσεις. Αυτήν την περίοδο, η Ευρώπη αντιμετωπίζει ένα έλλειμμα το οποίο προκύπτει από τις εκλογικές αναμετρήσεις στη Γαλλία, στην Ελλάδα, στην Ολλανδία και σε μεμονωμένα κρατίδια στη Γερμανία. Αυτό γίνεται τώρα σε μια κρίση που συγκρίνεται ευθέως με εκείνη του 1930.

Η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά αναζητά από τις επικείμενες εκλογές μια κυβέρνηση η οποία θα διαχειριστεί τη δύσκολη επόμενη ημέρα. Συνάμα, θα διαχειριστεί την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Τονίζεται ότι οι ελληνικές τράπεζες τείνουν να καταλήξουν σε αδύναμο κρίκο της εγχώριας οικονομίας, αφού ακόμη και μετά την ανακεφαλαιοποίηση θα χρειαστούν σημαντικό χρονικό διάστημα προκειμένου να επιστρέψουν σε δυναμικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να διαχειριστεί τα ακόμη λιμνάζοντα κονδύλια του ΕΣΠΑ, να επιταχύνει τις ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές, τις αποκρατικοποιήσεις και την «εκθρόνιση» του δημοσίου από το βάθρο του κυριάρχου στο επιχειρηματικό τομέα στη χώρα.

Μια κυβέρνηση που θα έχει τη βούληση να πατάξει τη γραφειοκρατία, να άρει τα αντικίνητρα στις επενδύσεις, να δημιουργήσει ένα σταθερό φορολογικό περιβάλλον, να εμπνεύσει στην πράξη, στο πλαίσιο του εφικτού, την οικονομική ασφάλεια. Όλα αυτά στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός φιλικού περιβάλλοντος για τις επιχειρήσεις. Προέχει, λοιπόν, η αποδαιμονοποίηση στην πράξη της επιχειρηματικότητας, της ασφάλειας και της προβλεψιμότητας.

Στη βάση όλων παραμένει η πίστη, η εμπιστοσύνη ότι θα υπάρξουν έργα και όχι κούφια λόγια.

Παράλληλα, αναζητείται η εκμετάλλευση με τον καλύτερο τρόπο του διεθνούς περιβάλλοντος προκειμένου να κερδίσουμε κάτι (ας δούμε και την ισπανική κρίση).

Τέλος, η αγορά αναζητά κυβέρνηση «αρίστων» σε επίπεδο προσώπων, ανεξαρτήτως συνεργασίας κομμάτων ή όχι. Αναζητούνται πρόσωπα που θα μπορούν να τα καταφέρουν σε ένα σκηνικό όπου οι αποφάσεις θα πρέπει να παρθούν… χθες.

Κλάδοι-«κλειδιά»

Οι επενδυτές μπορούν να δουν τα λεγόμενα κρατικόχαρτα δεδομένου ότι οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν περίπου νομοτέλεια.

Ανάπτυξη χωρίς έργα-κατασκευές δεν νοείται.

Προσοχή πρέπει να δοθεί σε εταιρίες οι οποίες θα μπορέσουν να υποκαταστήσουν με ποιοτικό τρόπο τα ακριβότερα εισαγόμενα προϊόντα.

Πιθανώς θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην ποιοτική πρωτογενή παραγωγή, στην ενέργεια, στον τουρισμό και στη ναυτιλία.

Τέλος, σημαντική προσοχή θα πρέπει να δοθεί στις εξαγωγικές εταιρίες, όπου εκείνες μπορούν να υποκαθιστούν την υποτονική εσωτερική ζήτηση με εξωστρέφεια και να είναι ηγέτες στο νέο επιχειρηματικό σκηνικό που θα διαμορφωθεί.

* Ο κ. Σπύρος Παπαθανασίου είναι Υπεύθυνος Επενδυτικής Στρατηγικής της SOLIDUS Χρηματιστηριακής.

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.