Πλουμής: Το δίλημμα είναι τιμωρία ή δημιουργία

Χωρίς να ξεχνάμε, χωρίς να συγχωρούμε, μπορούμε στις 6 του Μάη να τιμωρήσουμε τους πολιτικούς που μας έφτασαν στη σημερινή κατάντια, αποφεύγοντας το σκόπελο ισοπεδωτικών λογικών, γράφει ο Ι. Πλουμής.

Δημοσιεύθηκε: 27 Απριλίου 2012 - 07:40

του κ. Ιωάννη Πλουμή*

Πλουμής: Το δίλημμα είναι τιμωρία ή δημιουργία

Είμαι Έλληνας.
Είμαι οργισμένος.

Η χώρα μας βυθίζεται στην ανεργία και τη φτώχεια, χωρίς ορατές αντιστάσεις και ταυτίζεται διεθνώς με την κακοδιαχείριση, τη διαφθορά και τις δημοσιονομικές ατασθαλίες.

Τα γέλια της Βόρειας Καρολίνας ηχούν μέχρι τ’ αφτιά μας αφού ο Μιτ Ρόμνεϊ δήλωσε πως δεν πρόκειται να δείτε τον Ομπάμα να στέκεται μπροστά στις ελληνικές κολόνες, για να μη θυμίζει την Ελλάδα.

Πιο καθησυχαστικός ο Τίμοθι Γκάιτνερ, ισχυρίστηκε ότι "δεν υπάρχει φόβος να γίνουμε Ελλάδα". Ο "φίλος" Νικολά Σαρκοζί φοβερίζει πως ο Φρανσουά Ολάντ "θέλει να κάνει τη Γαλλία Ελλάδα".

Ο Μάριο Μόντι δηλώνει ότι "η Ιταλία αγωνίζεται να αποφύγει τη δραματική μοίρα της Ελλάδας". Ακόμα και ο Ούγκο Τσάβες εκστόμισε, και μάλιστα πρώτος απ’ όλους, ότι "δε θα γίνει η Βενεζουέλα Ελλάδα"!

Αυτά τα λίγα σχετικά με την αναγνώριση της πολιτισμικής κληρονομιάς μας προς τον κόσμο, καθώς και με την προσμονή για αλληλεγγύη που θα έπρεπε να υπάρχει προς μια χώρα που γύρισε, με την αυτοθυσία των πατεράδων μας, τη ροή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αφού, λοιπόν, δεν έχουμε σχεδόν τίποτα να περιμένουμε από το εξωτερικό, και στο εσωτερικό είναι όλα διαλυμένα, μήπως πρέπει τώρα να τιμωρήσουμε σκληρά τα μεγάλα κόμματα που μας έφτασαν σε αυτήν την κατάσταση;

Η λογική της ψήφου-τιμωρού υπέρ των μικρών κομμάτων είναι ιδιαίτερα ελκυστική.
Έτσι θα δοθεί ηχηρό μήνυμα στους επόμενους που θα κληθούν να κυβερνήσουν ότι η ελληνική κοινωνία στέλνει στο περιθώριο τις παρατάξεις που την πλήγωσαν.

Με την ψήφο αυτήν, το αίσθημα της δικαιοσύνης θα αποκατασταθεί, προσωρινά, μέσα μας.

Και μετά; Αυτό είναι το βασανιστικό ερώτημα.

Το πιο πιθανό είναι να σχηματιστεί μια συγκυβέρνηση πολυκομματική και πολυφωνική.
Με αυτά τα δεδομένα, είναι αναμενόμενο να υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ του πλειοψηφικού κόμματος και των υπόλοιπων κυβερνητικών εταίρων της μετεκλογικής κυβέρνησης. Αυτό θα έχει ως συνέπεια την αδυναμία άσκησης συντεταγμένης κυβερνητικής πολιτικής, επειδή τα υπουργεία που θα ελέγχονται από υπουργούς, οι οποίοι δε θα ανήκουν στο πρώτο κόμμα, θα έχουν την τάση να περάσουν τις δικές τους γραμμές, και στον βαθμό που θα υποχρεώνονται από τον πρωθυπουργό να πειθαρχήσουν θα ακολουθούν τακτικές κωλυσιεργίας, είτε θα οδηγηθούν σε οριστική ρήξη, εάν θεωρήσουν ότι καλούνται να υπερβούν τις κόκκινες γραμμές τους.

Είναι εύκολα αντιληπτό ότι μια τέτοια κατάσταση θα οδηγήσει σε βραδυπορίες ως προς την εφαρμογή οποιουδήποτε κυβερνητικού προγράμματος και η κυβέρνηση θα βρεθεί εκπρόθεσμη ως προς την εφαρμογή των συμβατικών της υποχρεώσεων, οι οποίες απορρέουν από το μνημόνιο, αλλά και δε θα μπορέσει να εκπληρώσει την ηθική και ουσιαστική δέσμευση, προς έναν λαό που κάνει υπομονή και υπεράνθρωπες θυσίες, να πετύχει ένα βιώσιμο και αξιοπρεπές μέλλον.

Μπροστά, λοιπόν, στο ενδεχόμενο μιας προβλεπόμενης άτακτης χρεοκοπίας, μήπως είναι προτιμότερο να μετατρέψουμε την οργή μας από δύναμη τιμωρίας σε δύναμη δημιουργίας των συνθηκών εκείνων που θα οδηγήσουν σε επανεκκίνηση της οικονομίας μας, ώστε να αποφύγουμε εξελίξεις διάλυσης του κοινωνικού και του επιχειρηματικού ιστού της χώρας;
Ώς πότε πρέπει ο Έλληνας να ανέχεται τον διεθνή ευτελισμό στον οποίο μας οδήγησαν ακατάλληλοι, ανίκανοι και φαύλοι κυβερνήτες;

Με την ψήφο της 6ης Μαΐου κλείστε τα στόματα σε αυτούς που μας χλευάζουν, φέρνοντας στη βουλή νέους υποψηφίους με τεχνογνωσία και κατάλληλα προσόντα να αναλάβουν διοικητικές θέσεις υψηλής ευθύνης, επιλέγοντάς τους με βάση τα βιογραφικά και το αποδεδειγμένο έργο τους.

Η κατανομή των βουλευτικών εδρών θα πρέπει να μοιάζει με τη διαδικασία αυστηρής συνέντευξης για πρόσληψη manager, ανεβάζοντας τον πήχυ για είσοδο στη βουλή στο ύψος μιας πρωτόγνωρης πολιτικής ελίτ, η οποία θα είναι ταγμένη στο πλευρό μιας πλειοψηφικής παράταξης και θα ασκήσει υπεύθυνη και συντεταγμένη κυβερνητική πολιτική. Μια τέτοια εξέλιξη θα βγάλει γρήγορα τη χώρα από τη διεθνή οικονομική μέγκενη που μας συνθλίβει και θα οδηγήσει σε ισχυρή ανάπτυξη, δίκαια κατανεμημένη στον λαό, διορθώνοντας, όσο είναι δυνατόν, τις πρόσφατες αδικίες.

Την ώρα της κάλπης, μη λησμονούμε ότι κάθε ψήφος στο μίσος καταλήγει, μέσω ακυβερνησίας, να στηρίζει τις παλιές νοοτροπίες του ψεύτικου λόγου και της διαφθοράς, απομακρύνει την Ελλάδα από τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της και το ευρώ, απειλεί τον λαό μας με φτώχεια και δυστυχία και εγκυμονεί πολιτειακούς και γεωγραφικούς κινδύνους.

Χωρίς να ξεχνάμε, χωρίς να συγχωρούμε, μπορούμε όλοι μαζί στις 6 του Μάη να τιμωρήσουμε τους πολιτικούς που μας έφτασαν στη σημερινή κατάντια, αποφεύγοντας τον σκόπελο της ισοπεδωτικής λογικής ότι είναι όλοι ίδιοι μέσα στις παρατάξεις των μεγάλων κομμάτων.

Επιλέγοντας τους άξιους, μπορούμε να αναδείξουμε μια αυτοδύναμη κυβέρνηση, η οποία να απαρτίζεται από Έλληνες εθνικά χρήσιμους, που έχουν τη δυνατότητα να δώσουν λύσεις την ώρα της κρίσης.

* Ο κ. Ιωάννης Πλουμής είναι οικονομολόγος.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.