"H Ε.E χρειάζεται ένα Σύμφωνο Ανάπτυξης"

To φάρμακο της λιτότητας που χορηγήθηκε στις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης δεν λειτουργεί, εκτιμούν οι S. Kapoor και P. Bofinger. Μόνη λύση ένα Σύμφωνο Ανάπτυξης. Οι "έξυπνοι" φόροι που οδηγούν σε ανάκαμψη.

Δημοσιεύθηκε: 10 Φεβρουαρίου 2012 - 07:42

To φάρμακο της λιτότητας που χορήγησε η ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία στις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων ανεπαρκές, εκτιμά ο Sony Kapoor, λέγοντας ότι η επικέντρωση στην ανάπτυξη και όχι στην λιτότητα, είναι η σωστή απάντηση στην ασθένεια της Ευρώπης.

Σε άρθρο που συνυπογράφει με τον Peter Bofinger στην Guardian, ο επικεφαλής του think tank Re-define υποστηρίζει ότι οι εξελίξεις στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, αποδεικνύουν ότι η λιτότητα οδηγεί σε βαθιές υφέσεις που επιδεινώνουν τα δημόσια οικονομικά και τη βιωσιμότητα του χρέους.

Τονίζει μάλιστα ότι κάτι τέτοιο αποδέχτηκε την περασμένη εβδομάδα και το ίδιο το ΔΝΤ.

Σύμφωνα με τους δύο αρθρογράφους, το μαχαίρι της λιτότητας πέφτει πρώτα και κύρια στις δημόσιες επενδύσεις, καθώς είναι πιο εύκολο να περικοπούν από άλλες δημόσιες δαπάνες.

Αυτό όμως οδηγεί σε υπονόμευση της ανάπτυξης, μειώνοντας τα επίπεδα της οικονομικής δραστηριότητας και ταυτόχρονα θέτει σε κίνδυνο τις προοπτικές μελλοντικής ανάπτυξης. Κάθε ευρώ που περικόπτεται σήμερα μπορεί να οδηγήσει σε πολλά ευρώ χαμένης ανάπτυξης.

Το κλασικό επιχείρημα των υποστηρικτικών της λιτότητας είναι ότι το κενό των κρατικών δαπανών καλύπτεται από τις δαπάνες των επιχειρήσεων και των καταναλωτών.

Ωστόσο, όπως σημειώνουν οι δύο αρθρογράφοι, όταν καταρρέει η εμπιστοσύνη σε μια οικονομία που έχει εκτός από δημόσια και υψηλά ιδιωτικά χρέη, οι καταναλωτές και οι επιχειρήσεις δεν θα δαπανήσουν σε επενδύσεις αλλά στην αποπληρωμή των χρεών τους.

Για το λόγο αυτό, οι ηγέτες της Ε.Ε πρέπει να συμφωνήσουν στην επόμενη Σύνοδο, την 1 Μαρτίου, σε ένα Σύμφωνο Ανάπτυξης.

Το Σύμφωνο αυτό πρέπει να περιλαμβάνει πολιτικές που θα αυξήσουν τις αναπτυξιακές δημόσιες επενδύσεις στην Ε.Ε και παράλληλα να προβλέπει συγκεκριμένη στρατηγική για τη χρηματοδότηση τους.

Την ίδια ώρα οι προσπάθειες για τη μείωση του χρέους και του ελλείμματος πρέπει να επικεντρωθούν στην αύξηση των εσόδων από τους φόρους και όχι στη μείωση των δαπανών.

Ενώ η αύξηση του ΦΠΑ και του φόρου μισθωτών υπηρεσιών μπορεί να είναι αντιπαραγωγική, υπάρχουν άλλοι φόροι που έχουν πολύ μικρότερες επιπτώσεις στην ανάπτυξη ακόμα και βραχυπρόθεσμα.

Οι Kapoor και Bofinger προτείνουν την αύξηση της φορολόγησης της περιουσίας, της γης, του πλούτου, των εκπομπών ρύπων και του χρηματοπιστωτικού τομέα σε όλη την Ε.Ε.

Η διανομή των εσόδων αυτών για τις δημόσιες επενδύσεις, τη μείωση του ελλείμματος και τη μείωση του φόρου στα χαμηλά εισοδήματα, θα τονώσει την ανάπτυξη και την απασχόληση.

Παράλληλα, τα ευρωπαϊκά κράτη θα πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της φυγής "μαύρου" χρήματος.

Η Ε.Ε πρέπει να διαπραγματευτεί με κράτη φορολογικούς παραδείσους, όπως η Ελβετία και το Λιχνεστάιν, τη φορολόγηση του μαύρου χρήματος που λιμνάζει στις τράπεζες τους.

Σημαντική ώθηση στην ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομία μπορεί να προσφέρει σύμφωνα με τους δύο αρθογράφους και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Η επένδυση κεφαλαίων 40 δισ. ευρώ σε μικρομεσαίες, θα δημιουργούσε επενδύσεις 10 φορές υψηλότερες.

Τέλος, θα πρέπει να συνεχιστούν οι δομικές μεταρρυθμίσεις σε χώρες που έχουν πληγεί από την κρίση και να επιταχυνθεί η απελευθέρωση των υπηρεσιών στην κοινή αγορά.

Ωστόσο, οι πολιτικές αυτές θα βοηθήσουν στην τόνωση της μελλοντικής ανάπτυξης μόνο μέσα σε μια οικονομία που αναπτύσσεται και δεν βρίσκεται κολλημένη στο φαύλο κύκλο της ύφεσης.

"Χωρίς ένα σύμφωνο ανάπτυξης, οι κοινωνικές κρίσεις και η ανεργία στην Ευρώπη θα επιδεινωθούν. Με αυτό, έχουμε μια ελπίδα να αναδυθούμε ισχυρότεροι" υπογραμμίζουν οι Kapoor και Bofinger.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.