3+1 στρατηγικές υψηλής επενδυτικής προστασίας

Το επενδυτικό περιβάλλον για τους επόμενους 3-6 μήνες θα χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά χαμηλή ορατότητα, μεταβλητότητα και πολιτικό άρωμα. Ο επικεφαλής του Private Banking της Marfin προτείνει στρατηγικές για όλα τα προφίλ.

Δημοσιεύθηκε: 12 Δεκεμβρίου 2011 - 07:52

του Δημήτρη Σκαπινάκη*

3+1 στρατηγικές υψηλής επενδυτικής προστασίας

Είναι κυρίαρχη σήμερα η αίσθηση στους επενδυτικούς κύκλους ότι ζούμε ένα deja vu της περιόδου 2008.

Τότε ήταν η έκθεση των τραπεζών σε τοξικά στεγαστικά δάνεια που προκάλεσε ρήξη στην εμπιστοσύνη μεταξύ των τραπεζών και πάγωσε τις χρηματοπιστωτικές αγορές, οδηγώντας την παγκόσμια οικονομία στη χειρότερη ύφεση από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σήμερα είναι η έκθεση των τραπεζών στα «τοξικά» κρατικά ομόλογα των χωρών της ευρωζώνης που απειλεί να προκαλέσει την ίδια αλληλουχία γεγονότων, σε συνδυασμό με την προφανή (και πρωτοφανή) αδυναμία των ηγετών της ευρωζώνης να διαμορφώσουν έναν αξιόπιστο χάρτη επίλυσης του προβλήματος.

Με τις χρηματοδοτικές της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας του Βελγίου και των τραπεζών τους να αγγίζουν για το 2012 το 1,3 τρισ. ευρώ, είναι ξεκάθαρο ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν πολύ λίγο χρόνο να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους και να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για τη διάσωση της ευρωζώνης και φυσικά του ευρώ.

Το διεθνές επενδυτικό περιβάλλον για τους επόμενους τρεις - έξι μήνες θα χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά χαμηλή ορατότητα, από υψηλή μεταβλητότητα και από έντονο πολιτικό άρωμα. Εύλογα, η ανησυχία των Ελλήνων επενδυτών είναι μεγαλύτερη, καθώς η χώρα μας περνάει τη μεγαλύτερη κρίση της σύγχρονης ιστορίας της.

Προτείνουμε λοιπόν σε όλους τους επενδυτές να ακολουθήσουν προσωρινά (από 6 έως 9 μήνες) στρατηγική αυξημένης προστασίας του κεφαλαίου τους ώστε να καλυφθούν από τις έντονες διακυμάνσεις των αγορών και από απίθανα μεν, καταστροφικά δε, ενδεχόμενα (οι λεγόμενοι «μαύροι κύκνοι»).

Ένας επενδυτής με συντηρητικό προφίλ θα μπορούσε να τοποθετήσει το σύνολο των κεφαλαίων του σε μετρητά, αλλά όχι στο ίδιο νόμισμα. Ένας καλός συνδυασμός θα ήταν 40% προθεσμιακές καταθέσεις σε ευρώ, 30% κρατικά ομόλογα γερμανικού δημοσίου λήξης έως 12 μηνών και 30% αμοιβαία κεφάλαια διαχείρισης διαθεσίμων σε δολάριο.

Με τη διάρθρωση αυτήν εκμεταλλευόμαστε τα υψηλότερα του μέσου όρου καταθετικά επιτόκια στην Ελλάδα και την ασφάλεια των γερμανικών ομολόγων (με πολύ χαμηλές βέβαια αποδόσεις), ενώ ταυτόχρονα συμμετέχουμε στην ενδεχόμενη ανατίμηση του δολαρίου έναντι του ευρώ, ειδικά στην περίπτωση όπου οι αποφάσεις των Ευρωπαίων ηγετών καθυστερήσουν να υλοποιηθούν.

Ένας επενδυτής με ισορροπημένο προφίλ θα μπορούσε να τοποθετήσει το 40% του κεφαλαίου του σε προθεσμιακές καταθέσεις σε ευρώ, το 30% σε κρατικά ομόλογα γερμανικού δημοσίου λήξης έως 12 μηνών, το 20% σε αμοιβαία κεφάλαια διαχείρισης διαθεσίμων σε δολάριο και το υπόλοιπο 10% σε χρυσό (μέσω ETF). Η τοποθέτηση σε χρυσό έχει στόχο την αντιστάθμιση του κινδύνου απαξίωσης των νομισμάτων από πληθωριστικές νομισματικές πολιτικές που ενδεχομένως να ακολουθήσουν οι κεντρικές τράπεζες.

Ένας επενδυτής με αναπτυξιακό προφίλ θα τοποθετούσε πάλι το 40% του κεφαλαίου του σε προθεσμιακές καταθέσεις σε ευρώ, ένα άλλο 40% σε εταιρικά ομόλογα διαβάθμισης τουλάχιστον Α, κοντινών λήξεων (έως 24 μήνες) και το υπόλοιπο 20% σε ETF χρυσού.

Τα εταιρικά ομόλογα υψηλής διαβάθμισης προσφέρουν σχετική ασφάλεια, αλλά με καλύτερες αποδόσεις ως προς τα αντίστοιχα γερμανικά κρατικά. Προτιμούμε πάντα κοντινές λήξεις, ώστε να ελαχιστοποιήσουμε τους κινδύνους αγοράς - επιτοκίων κ.λπ. Εναλλακτικά, για το 40% που επενδύουμε σε εταιρικά ομόλογα θα μπορούσε κανείς να δει αντίστοιχης ποιότητας εταιρικά ή κρατικά ομόλογα σε άλλα νομίσματα, για παράδειγμα, σε αυστραλιανό δολάριο, καναδέζικο δολάριο, νορβηγική κορόνα κ.λπ. Προσοχή όμως στον συναλλαγματικό κίνδυνο.

Τέλος, ένας επενδυτής με επιθετικό προφίλ θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί από τα παραπάνω σε ένα ποσοστό του χαρτοφυλακίου του ως εξής: Θα τοποθετούσε το 65% των κεφαλαίων του όπως ο επενδυτής με αναπτυξιακό προφίλ, αλλά θα άφηνε ένα 35% για τοποθετήσεις υψηλότερων αποδόσεων. Συγκεκριμένα, θα επέλεγε στρατηγικές σχετικής απόδοσης στις αγορές μετοχών, όπως για παράδειγμα η υποαπόδοση του δείκτη Dax έναντι του S&P 500, ή η υπεραπόδοση των μετοχών του χρηματοοικονομικού κλάδου έναντι της ευρύτερης αγοράς.

Η διάρθρωση αυτή εξασφαλίζει σχετική ασφάλεια σε ένα μεγάλο τμήμα του χαρτοφυλακίου, με ταυτόχρονη συμμετοχή στις αγορές, χωρίς να μας ενδιαφέρει η κατεύθυνσή τους. Επιπλέον, ο συγκεκριμένος επενδυτής θα μπορούσε στο τμήμα των ομολόγων να επενδύσει όχι μόνο σε ομόλογα διαβάθμισης Α, αλλά και σε ομόλογα διαβάθμισης ΒΒΒ+, ή ίσως σε κάποια senior ομόλογα ευρωπαϊκών τραπεζών, ενισχύοντας περαιτέρω τις προοπτικές απόδοσης του χαρτοφυλακίου του.

Όπως είπαμε στην αρχή, η συγκυρία είναι δύσκολη και πρωτόγνωρη. Οι λύσεις στις οποίες αναφερθήκαμε παραπάνω έχουν προσωρινό χαρακτήρα, που κανείς δεν γνωρίζει πόσο θα διαρκέσει. Ένας λόγος λοιπόν παραπάνω ο επενδυτής να βρίσκεται σε στενή επαφή με τους επενδυτικούς του συμβούλους, ώστε να εξασφαλίσει ότι το χαρτοφυλάκιό του σε κάθε στιγμή αντανακλά την πραγματικότητα των αγορών.

*Ο κ. Δημήτρης Σκαπινάκης είναι Διευθυντής Επενδυτικής Στρατηγικής και δικτύου Private Banking της Marfin Egnatia Bank.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.