Μηνάς Τάνες: Εννέα διαφορές μεταξύ «αφεντικού» και «ηγέτη»

Στο προηγούμενο άρθρο μας, ήταν σοβαρή παράλειψή μας, η αναφορά στη συγγραφή του βιβλίου του Μηνά Τάνε «Το Πράσινο Κύμα» της οικονομολόγου - επικοινωνιολόγου κυρίας Κλαίρης Β. Μαντζαβινάτου, η οποία ως φαίνεται είχε καθοριστική συμβολή και στην αισθητική της έκδοσης.

Στο σημείωμά μας θα αναφερθούμε στη φιλοσοφία του συγγραφέα και επί 30 χρόνια μάνατζερ της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας στην Ελλάδα και στον ευρύτερο βαλκανικό χώρο. Επηρεασμένος από την πορεία και προσωπικότητα του επικεφαλής του ομίλου Heineken και από γκουρού του μάνατζμεντ, όπως για παράδειγμα ο φιλοσοφημένος Warren Bannis, ο Μηνάς Τάνες είχε και έχει ως αρχή τη ρήση «Οι μάνατζερ κάνουν τα πράγματα σωστά. Οι ηγέτες κάνουν τα σωστά πράγματα».

Από την άλλη πλευρά, όμως, ο συγγραφέας του «Πράσινου Κύματος» πιστεύει, και σε αυτό έχει δίκιο, ότι οι ηγέτες πρέπει να αναγνωρίζουν τους ανθρώπους που πίστεψαν σε αυτούς.

«... Οι ηγέτες...», γράφει ο Μ. Τάνες, «... πέρα από το ότι πρέπει να κάνουν τα σωστά πράγματα, κατά τη γνώμη μου, έχουν και ένα ακόμα σημαντικό χαρακτηριστικό, που τους διαφοροποιεί. Ποτέ μα ποτέ δεν ξεχνάνε τους ανθρώπους που πίστεψαν σε αυτούς, τους ξεχώρισαν, τους καθοδήγησαν και τους ευεργέτησαν με τον πιο αξιομνημόνευτο τρόπο. Κατά συνέπεια, και για πολλοστή φορά, θέλω να υπογραμμίσω τη συμβολή του προέδρου Freddy Heineken σε ό,τι έμαθα και έπραξα στον ρόλο μου ως manager και ως ηγέτη, στη μικρή αλλά θέλω να πιστεύω τόσο ιστορικά σπουδαία χώρα, που λέγεται Ελλάδα.

Ο manager, παρ' όλα αυτά, όπως η εμπειρία μου με δίδαξε, είναι θέσει ηγέτης. Έτσι, πρέπει να αποδείξει έμπρακτα, και όχι μόνο με τη φιλοσοφία του, ότι είναι και φύσει ηγέτης! Αυτή η φαινομενικά απλή αλλά ουσιαστική διαφορά, με λίγα λόγια, έχει τη δυνατότητα να σε κάνει τον MVP (δανειζόμενος τον όρο από το NBA, δηλαδή Most Valuable Player), στην αγορά που επιχειρείς.

Πρακτικά, λοιπόν, η παραπάνω ρήση μεταφράζεται στο γεγονός ότι σε όλη τη μακροχρόνια σταδιοδρομία μου και στον στόχο μου να φτάσω στην κορυφή του χώρου που επέλεξα να υπηρετήσω, δεν έβγαλα ποτέ από το μυαλό μου τούτες τις κρίσιμες διαφορές ανάμεσα σε αυτόν που λαϊκά αποκαλούμε "αφεντικό" και σε αυτόν που οι φιλόσοφοι ονομάζουν "ηγέτη".

1. Το αφεντικό "απαιτεί", ο ηγέτης "διδάσκει".
2. Το αφεντικό βασίζεται στη θέση "εξουσίας" του, ο ηγέτης βασίζεται στην εδραιωμένη του φήμη στον χώρο του.
3. Το αφεντικό δίνει "τελεσίγραφα", ο ηγέτης δημιουργεί "ενθουσιασμό".
4. Το αφεντικό χρησιμοποιεί τη λέξη "εγώ", ο ηγέτης χρησιμοποιεί τη λέξη "εμείς".
5. Το αφεντικό "χρησιμοποιεί" τους ανθρώπους, ο ηγέτης τούς "εξελίσσει".
6. Το αφεντικό λαμβάνει τα εύσημα, ο ηγέτης αποδίδει τα εύσημα.
7. Το αφεντικό επιρρίπτει την ευθύνη, ο ηγέτης αποδέχεται την ευθύνη.
8. Το αφεντικό λέει "εμπρός", ο ηγέτης λέει "πάμε εμπρός".
9. Το αφεντικό υποστηρίζει ότι "ο δικός μου δρόμος είναι ο μοναδικός δρόμος", ο ηγέτης υποστηρίζει τη "δύναμη εν τη ενώσει".

Με το ρίσκο να σας φανούν όλα αυτά αυτονόητα ή κλισέ, σας διαβεβαιώνω πως δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από το να παλεύεις με τον ομηρικό, ηρωικό σου εαυτό και να αναγνωρίζεσαι από τους συνεργάτες, συναδέλφους, θρύλους στον τομέα σου και να βλέπεις να καρποφορούν οι προσπάθειες, οι αναζητήσεις, τα ξενύχτια στο γραφείο, η ανηφόρα, η πίστη στα όνειρα και στο προσωπικό σου στοίχημα...».

Και με αυτά τα λόγια, ο Μηνάς Τάνες προσφέρει τροφή για σκέψη σε κάθε άνθρωπο του επιχειρείν, που μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι ο κόσμος όχι μόνον αλλάζει, αλλά με ταχύτητα αλλάζουν και οι αλλαγές.