Τύποις, η αγορά των τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα απελευθερώθηκε την πρώτη Ιανουαρίου 2001, οπότε και καταργήθηκε το -χρονολογούμενο από τον προηγούμενο αιώνα- κρατικό μονοπώλιο. *

Όπως κάθε τι νέο, η απελευθέρωση γνώρισε θερμότατη υποδοχή από το σύνολο του επιχειρηματικού, αλλά και του πολιτικού κόσμου, που προέταξε το σύνθημα της ωφέλειας του καταναλωτή, προκειμένου να γίνει πιο... ”trendy” το εγχείρημα.

Επιχειρηματίες κάθε είδους έσπευσαν να αδειοδοτηθούν με την καθολική άδεια παροχής τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών φιλοδοξώντας προφανώς να κλέψουν λίγη από τη δόξα των υπερ-επιτυχημένων εταιρειών κινητής τηλεφωνίας (που ξεκίνησαν τη λειτουργία τους με ειδικό καθεστώς αδειών λίγα χρόνια νωρίτερα). Οι πολιτικοί έσπευσαν να πανηγυρίσουν για τα οφέλη της απελευθέρωσης με την τακτική ”ακόμη δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε”.

Ενάμιση χρόνο μετά, η ”απελευθερωμένη” αγορά διέπεται από μια σειρά ”απαγορεύσεων”, οι περισσότερες εκ των οποίων είχαν προγραμματισθεί να αρθούν εδώ και μήνες, χωρίς όμως να διαφαίνεται ακόμη ”φως στο βάθος του τούνελ”.

Αποτέλεσμα των στρεβλώσεων της αγοράς είναι να πιέζονται σημαντικά οι νέες εταιρείες, οι οποίες προσπαθούν να επιβιώσουν μετακυλίοντας το πρόβλημά τους είτε στους καταναλωτές οι οποίοι δεν μπορούν να καλέσουν ανά περίπτωση είτε στον ΟΤΕ, καθώς πολλές από αυτές φέρονται να χρωστούν μεγάλα ποσά στον οργανισμό.

Τρία είναι τα βασικά προβλήματα που φαίνεται ότι αντιμετωπίζει μέχρι τώρα η αγορά: τα τέλη διασύνδεσης, η απελευθέρωση του τοπικού βρόγχου και οι μισθωμένες γραμμές (κόστος-ποιότητα).

* Αναδημοσίευση από το φύλλο του ”ΜΕΤΟΧΟΥ” στις 18 Οκτωβρίου.