Ένα ακόμη πρόβλημα για το οποίο έχει γίνει πολύς λόγος τελευταία είναι η περιβόητη ”αποδέσμευση του τοπικού βρόγχου”. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τη δυνατότητα χρήσης από οποιαδήποτε τηλεπικοινωνιακή εταιρεία του ”καλωδίου” από το σπίτι του συνδρομητή μέχρι το κοντινότερο κέντρο του ΟΤΕ, το λεγόμενο Last mile.

Με τον τρόπο αυτό, ουσιαστικά ο ΟΤΕ χάνει το συγκριτικό του πλεονέκτημα να είναι ο μόνος πάροχος που έχει φυσική και άμεση πρόσβαση στους συνδρομητές του.

Όπως προβλέπει η διαδικασία, ο ΟΤΕ υπέβαλε στην Επιτροπή τιμολόγιο για όλες τις υπηρεσίες που αφορούν την πλήρως αδεσμοποίητη πρόσβαση (ο ΟΤΕ πλέον δεν έχει καμία σχέση με τη γραμμή σας) καθώς και για τη μεριζόμενη πρόσβαση (όπου περισσότερες από μια εταιρείες μπορούν να έχουν πρόσβαση στο σπίτι σας για να μπορείτε να επιλέγετε διαφορετικές υπηρεσίες από διαφορετικούς παρόχους).

Η ΕΕΤΤ προχώρησε σε αποδοχή των συγκεκριμένων τιμών τόσο για την πρόσβαση (ενοίκιο των εταιρειών για τη χρήση) όσο και για την εγκατάσταση του εξοπλισμού των εταιρειών στους κατά τόπους κόμβους (collocation), καθώς και για μια σειρά ακόμη περιπτώσεων, σε σχετική συνεδρίασή της στις 21 Μαΐου 2002.

Έκτοτε βέβαια σχεδόν κανείς από τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους δεν κατόρθωσε να αποκτήσει πρόσβαση σε τοπικό βρόγχο. Όπως αναφέρει καλά ενημερωμένο και υψηλόβαθμο στέλεχος εισηγμένης εταιρείας, ο ΟΤΕ δέχεται να τους παράσχει την πρόσβαση, αλλά δεν τους επιτρέπει να διασυνδέσουν το τοπικό του κέντρο με το αντίστοιχο κέντρο της εταιρείας με τρόπο που επιλέγει ο ανταγωνιστής, όπως, για παράδειγμα, το δίκτυο LMDS, γεγονός που θα σήμαινε σημαντική μείωση τους κόστους.

Ένα δεύτερο πρόβλημα σχετίζεται με τη φυσική εγκατάσταση των εταιρειών στα κέντρα του ΟΤΕ, ώστε να μπορούν να διαχειρίζονται τις κλήσεις των συνδρομητών τους. Η διοίκηση του ΟΤΕ υποστηρίζει ότι ”δεν έχει χώρο” για όλους τους εναλλακτικούς στα κατά τόπους γραφεία του και για το λόγο αυτό αποφάσισε ότι μόνο έξι επιπλέον πάροχοι μπορούν να συ-στεγάζονται σε κάθε γραφείο, επωμιζόμενοι το 1/6 του ολικού κόστους που θα αντιμετωπίσει ο ΟΤΕ.

Επιπρόσθετα, ο πρώτος που θα εγκατασταθεί θα πρέπει να πληρώσει το σύνολο του ποσού και να απαιτήσει στη συνέχεια τα χρήματα από τους επόμενους. Εκπρόσωποι των εταιρειών αναφέρουν ότι το κόστος είναι υπερβολικό για τον πρώτο που θα προσπαθήσει να εγκατασταθεί, ενώ δεν είναι σίγουρο με τα σημερινά δεδομένα ότι θα υπάρξει τελικά και δεύτερος ενδιαφερόμενος για να επιμερισθεί το κόστος.

Πρόβλημα θεωρείται επίσης και ενδεχόμενη καθυστέρηση των υπολοίπων ενδιαφερόμενων που θα αναγκάσει τον πρώτο να προβεί σε μια επένδυση, μέρος της οποίας θα λάβει πίσω από πιθανούς επισφαλείς ”συνεργάτες” και μάλιστα χωρίς να του αποδοθεί κάποιος τόκος για τη χρήση του κεφαλαίου του.

Στελέχη της αγοράς χαρακτηρίζουν ”τρικ” τις ενέργειες του ΟΤΕ σε μια προσπάθεια να μειώσει την ένταση του ανταγωνισμού και για τον λόγο αυτό έχουν προσφύγει στην ΕΕΤΤ.

H απελευθέρωση φυσικά έχει πολύ δρόμο ακόμη και ένα σωρό προβλήματα θα παρουσιαστούν στην πορεία. Ήδη οι Κασσάνδρες κάνουν λόγο για επερχόμενο πρόβλημα στην προσπάθεια να υλοποιηθεί η φορητότητα των αριθμών, η οποία έχει εξαγγελθεί για τον επόμενο χρόνο (ο κάθε συνδρομητής θα μπορεί να διατηρεί τον αριθμό του ακόμη και αν αλλάζει πάροχο).

Για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει να συσταθεί ένας κεντρικός φορέας διαχείρισης κλήσεων. Δύο απόψεις έχουν βασικά ακουστεί. Η μια αναφέρει ότι θα πρέπει να ανατεθεί σε ανεξάρτητη εταιρεία και η δεύτερη ότι θα πρέπει να συσταθεί μια κοινοπραξία απ’ όλους τους ενδιαφερόμενους.

Παρά το γεγονός ότι οι διαδικασίες είναι σχετικά χρονοβόρες, κανείς δεν φαίνεται έτοιμος να ανοίξει το θέμα. Και μάλλον θα χρειαστεί να χτίσουμε πολλές... γυναίκες τεχνικών δικτύων μέσα στους επόμενους τηλεπικοινωνιακούς κόμβους προκειμένου να στεριώσει η πολυπόθητη απελευθέρωση...