Ελλάδα: Από το σχέδιο Baker στο Brady!

Από την κρίση χρέους των αναπτυσσόμενων χωρών της Λατινικής Αμερικής των 80's στην κρίση της Ελλάδας και της ευρωπεριφέρειας σήμερα, η Ιστορία δείχνει ότι η ζωή των υπερχρεωμένων χωρών κάνει κύκλους.

Δημοσιεύθηκε: 19 Μαΐου 2011 - 07:51

Dr Money

Όταν ο James Baker, υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του Προέδρου Ronald Reagan, ανακοίνωνε στην ετήσια συνέλευση του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στη Σεούλ της Ν. Κορέας, το 1985, το σχέδιό του για βοήθεια προς 15 υπερχρεωμένες αναπτυσσόμενες χώρες πολλοί θεώρησαν ότι θα έλυνε το πρόβλημα.

Το σχέδιο Baker βασιζόταν στην απλή ιδέα της παροχής νέων δανείων από τις εμπορικές τράπεζες προς τις χώρες κυρίως από τη Λατινική Αμερική, υπό την προϋπόθεση ότι θα υιοθετούσαν διαρθρωτικές αλλαγές που θα προωθούσαν την οικονομία της αγοράς και την ανάπτυξη.

Μέχρι το 1988 όπου η κυβέρνηση του Προέδρου George Bush διαδεχόταν εκείνη του "μεγάλου επικοινωνιολόγου" (great communicator), ήταν ξεκάθαρο ότι το σχέδιο Baker ήταν νεκρό.

Το συνολικό δημόσιο χρέος των 15 χωρών είναι ανέβει στα 500 δισ. δολάρια το 1989 από 350 δισ. δολάρια το 1981, με τις τράπεζες να εμφανίζονται απρόθυμες να δανείσουν νέα κεφάλαια, φοβούμενες ότι θα τα χάσουν, και τις οικονομίες των 15 χωρών να υποφέρουν.

Ο νέος Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Nicholas Brady εμφάνισε ένα νέο σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης του χρέους των αναπτυσσομένων το 1989, που βασιζόταν σε μια τελείως διαφορετική προσέγγιση.

Στην ανακούφιση των ανωτέρω χωρών από την εξυπηρέτηση του μεγάλου δημοσίου χρέους τους με την παροχή κινήτρων προς τις πιστώτριες τράπεζες να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα ανταλλαγής.

Το σχέδιο προέβλεπε την έκδοση ομολόγων σε δολάρια από τις υπερχρεωμένες χώρες που θα δίνονταν στις τράπεζες με αντάλλαγμα μια δραστική μείωση των απαιτήσεων που είχαν οι τελευταίες από παλαιότερα δάνεια.

Τα νέα ομόλογα έφεραν εγγυήσεις από διεθνείς οργανισμούς, π.χ. το ΔΝΤ και τις ΗΠΑ, για να είναι ελκυστικά στα μάτια των τραπεζών.

Επιπλέον, υπήρχε η πρόβλεψη για επιπρόσθετη χρηματοδότηση των ανωτέρω χωρών, με σκοπό να πάρει μπροστά η οικονομία τους, με την ταυτόχρονη εφαρμογή διαρθρωτικών αλλαγών από μέρους τους, που επέβλεπε το ΔΝΤ.

"Ο σκοπός μας είναι να αναθερμάνουμε την ελπίδα στους ανθρώπους και στους ηγέτες των υπερχρεωμένων χωρών ότι οι θυσίες τους θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη ευημερία στο παρόν και σε ένα μέλλον που δεν θα σκιάζεται από το χρέος", είχε τονίσει τότε ο κ. Brady.

Σε αντίθεση με το σχέδιο Baker, το οποίο πέρασε στην Ιστορία ως αποτυχημένο και λίγοι θυμούνται σήμερα, το πλάνο του Nicholas Brady θεωρήθηκε επιτυχημένο και αρκετοί πιστεύουν ότι έβαλε τις βάσεις για την ευημερία αρκετών χωρών της Λατινικής Αμερικής.

Μερικές δεκαετίες αργότερα, αρκετοί βλέπουν ομοιότητες, τηρουμένων των αναλογιών, μεταξύ του σχεδίου Baker και της πολιτικής λιτότητας που το συνόδευε και του μετέπειτα σχεδίου Brady.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, λοιπόν, εύχονται να μη χάσουν κι άλλο χρόνο για την αντιμετώπιση της κρίσης του χρέους στην ευρωζώνη, υιοθετώντας ένα κακέκτυπο του παλαιού σχεδίου Baker, που ευθύνεται εν μέρει για τη χαμένη δεκαετία των 80's στη Λατινική Αμερική, αλλά να προτιμήσουν ένα νέο σχέδιο Brady.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.