H θέα από την πλευρά των αρκούδων!

Οι αγορές συνεχίζουν το ράλι προς τέρψη των ταύρων, όμως οι αρκούδες πιστεύουν ότι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Ποια είναι τα επιχειρήματα των τελευταίων που δεν πρέπει να αγνοηθούν.

Δημοσιεύθηκε: 27 Μαρτίου 2009 - 07:58

Dr Money

Όταν η εφημερίδα «USA Today» δημοσίευσε μια έρευνα που έδειχνε ότι το 39% των Αμερικανών με συμβόλαια κινητής τηλεφωνίας σχεδίαζε να περικόψει τον χρόνο ομιλίας του το επόμενο εξάμηνο και μερικοί να μεταφερθούν στην καρτοκινητή, οι αρκούδες έτριβαν τα χέρια τους.

Η «κατανάλωση» τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών είναι ένα από τα τελευταία προπύργια που άντεξαν την οικονομική κρίση και τώρα πλέον δείχνει ευάλωτη.

Όμως, οι αρκούδες έχουν κι άλλα επιχειρήματα στη φαρέτρα τους για να αντιμετωπίσουν την απότομη έξαρση αισιοδοξίας.

Σε εκείνους που θυμούνται ότι υπήρχαν περίοδοι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 που η οικονομία αναπτύχθηκε και τα χρηματιστήρια κατέγραψαν κέρδη, οι αρκούδες υπενθυμίζουν ότι:

Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια και να έρθει το 1941 για να βρεθεί το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) των ΗΠΑ στο πρότερο υψηλό επίπεδο του 1929.

Η ανεργία ήταν στο 2% όταν άρχιζε η δεκαετία του 1930, αλλά βρέθηκε στο 15% στο τέλος της. Επιπλέον, χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 20 χρόνια και να έρθει το 1954 για να ξεκινήσει η νέα μεγάλη ανοδική χρηματιστηριακή αγορά.

Το μήνυμα είναι σαφές. Μην ξεγελιέστε από το πρόσφατο ράλι, γιατί υπήρξαν ανάλογες αναλαμπές τη δεκαετία του 1930 που δεν κράτησαν πολύ.

Οι ίδιοι παραπέμπουν στη συνεχιζόμενη χειροτέρευση των συνθηκών στην αγορά εργασίας όπου το ποσοστό της ανεργίας συνεχίζει την ανοδική του πορεία φτάνοντας σε διψήφια νούμερα σε μεγάλες πολιτείες όπως της Καλιφόρνιας (10,5% τον Φεβρουάριο).

Όμως, η ανεργία δεν μπορεί να θεωρηθεί εμπροσθοβαρής δείκτης για τις μελλοντικές εξελίξεις και οι απαισιόδοξοι το γνωρίζουν.

Όπως επίσης γνωρίζουν ότι οι ταύροι στηρίζουν πολλά στο πρόγραμμα δημοσιονομικής ώθησης του Ομπάμα και στο πρόγραμμα εξάλειψης των «τοξικών» δανείων και χρεογράφων από τους ισολογισμούς των τραπεζών του Γκάιτνερ.

Γι’ αυτόν τον λόγο δεν παραλείπουν να δώσουν τη δική τους απάντηση στο επιχείρημα των αισιόδοξων που ποντάρουν στη δημοσιονομική ώθηση.

Αντί λοιπόν να εστιάσουν την προσοχή τους στο έλλειμμα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, επικεντρώνονται στα δημοσιονομικά των πολιτειακών και τοπικών κυβερνήσεων των ΗΠΑ.

Πρόκειται για εκείνο το τμήμα της αμερικανικής κυβέρνησης που αντιπροσωπεύει το 13% του ΑΕΠ και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο μετά την κατανάλωση. Είναι επίσης εκείνο που απασχολεί 20 εκατ. ανθρώπους ή το 15% περίπου της συνολικής εργατικής δύναμης.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ απασχολεί λιγότερο από 3 εκατ. κόσμο.

Πάνω από 40 πολιτείες αντιμετωπίζουν ελλείμματα στον προϋπολογισμό τους που σωρευτικά μπορεί να φτάσουν στο ποσό των 80 δισ. δολαρίων.

Την ίδια λοιπόν στιγμή που η κυβέρνηση Ομπάμα σχεδιάζει αύξηση των δαπανών, ορισμένες πολιτείες, όπως το Ιλινόις, από όπου προέρχεται ο Πρόεδρος, σχεδιάζουν αύξηση των φόρων για να περιορίσουν τα ελλείμματά τους.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι πολιτειακές κυβερνήσεις αντισταθμίζουν εν μέρει τη δημοσιονομική ώθηση της κυβέρνησης στην Ουάσιγκτον.

Όμως αυτά δεν πείθουν τους ταύρους που ποντάρουν επίσης πολλά στη Fed και στην προσπάθεια την οποία κάνει να οδηγήσει τα μακροπρόθεσμα επιτόκια των στεγαστικών δανείων στο 4,5% -χθες υποχώρησαν κοντά στο 4,80%- για να οικονομήσουν οι δανειολήπτες πάνω από 100 δισ. δολάρια ετησίως.

Όμως, οι αρκούδες έχουν κι εδώ μια απάντηση.

Τη σταθερά ανοδική πορεία του ποσοστού της αποταμίευσης που στερεί χρήματα από την κατανάλωση.

Υπολογίζουν ότι το ποσοστό αποταμίευσης θα πλησιάσει το 7% στα τέλη του 2009, στερώντας κάπου 175 δισ. δολάρια από την κατανάλωση.

Εξυπακούεται ότι η αύξηση της αποταμίευσης και ο περιορισμός της κατανάλωσης θα στερήσουν δουλειές από την οικονομία, καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολη την ανάκαμψη.

Έχουν δίκιο οι αρκούδες;

Ο χρόνος θα δείξει. Τα επιχειρήματά τους πάντως αξίζουν προσοχής.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.