Μια... ”κολοβή” απελευθέρωση

Αργά αλλά σταθερά ο πρόεδρος της ΔΕΗ κ. Αθανασόπουλος αποκαλύπτει το σχέδιό του, που αποβλέπει σε μια κολοβή απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας με τη ΔΕΗ να έχει το πάνω χέρι. Όσο για τον ανταγωνισμό, αυτός μάλλον πάει περίπατο.

Δημοσιεύθηκε: 28 Ιανουαρίου 2008 - 07:53

Dr Money

Το διοικητικό συμβούλιο της ΔΕΗ καλείται να επικυρώσει την Τρίτη το μνημόνιο συνεργασίας με τη γερμανική RWE, ενώ προωθεί ανάλογη συνεργασία με τη Χαλυβουργική παρά τα περιβαλλοντικά προβλήματα που υπάρχουν.

Την ίδια στιγμή η διοίκηση της ΔΕΗ είτε απορρίπτει ανάλογη πρόταση από άλλη εταιρία όπως η Endesa, είτε με εύσχημο τρόπο την παραπέμπει στο μέλλον, όπως εκείνη της Edison, με εμφανή πρόθεση απόρριψης.

Είναι λογικό, λοιπόν, πολλοί να αναρωτιούνται ποιο ακριβώς είναι το σχέδιο του προέδρου της ΔΕΗ κ. Τάκη Αθανασόπουλου, που φαίνεται να έχει τις ευλογίες της κυβέρνησης.

Κι όμως, το σχέδιο του κ. Αθανασόπουλου είναι απλό και σε μεγάλο βαθμό είναι βγαλμένο από τα συρτάρια του υπουργείου Ανάπτυξης και της διοίκησης της ΔΕΗ επί εποχής Τσοχατζόπουλου.

Βασικός στόχος του προέδρου της ΔΕΗ είναι να προχωρήσει η ”απελευθέρωση” της αγοράς ενέργειας στην Ελλάδα σταδιακά και σε εύλογο χρονικό διάστημα, αλλά η ΔΕΗ να συνεχίσει να έχει το πάνω χέρι και επιπλέον να καλυφθεί το έλλειμμα ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, που σήμερα καλύπτεται με εισαγωγές από τις οποίες κάποιοι κερδίζουν.

Σύμφωνα μ’ αυτό το σκεπτικό η ΔΕΗ μπορεί να συμμαχήσει με μεγάλες ξένες εταιρίες του κλάδου, κυρίως ευρωπαϊκές, που έχουν know-how για τη δημιουργία νέων μονάδων παραγωγής ρεύματος, όπου θα έχουν το 51% και το μάνατζμεντ, με την Επιχείρηση να διατηρεί το 49%.

Δεν μπορεί όμως να συμμαχήσει με ξένες εταιρίες που είναι εν δυνάμει ανταγωνιστές της στην Ελλάδα.

Γι’ αυτό λοιπόν απορρίπτει την πρόταση της Εndesa, αλλά αποδέχεται την αντίστοιχη της γερμανικής RWE.

To ίδιο θα μπορούσε να κάνει αύριο με μια άλλη μεγάλη ευρωπαϊκή εταιρία του κλάδου της ενέργειας που δεν έχει παρουσία στην Ελλάδα, π.χ. τη γερμανική Ε.ΟΝ.

Άλλωστε δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες μεγάλες εταιρίες στην Ευρώπη, λένε οι γνωρίζοντες.

Μια γαλλική που υπάρχει ειδικεύεται στην παραγωγή ηλεκτρισμού από πυρηνική ενέργεια, αλλά τέτοιου είδους συνεργασία δεν μπορεί να καρποφορήσει σε μια σεισμογενή χώρα όπως η Ελλάδα, παρά μόνο σε άλλη χώρα του εξωτερικού.

Φυσικά, αποτελεί παράδοξο γιατί η διοίκηση της ΔΕΗ δείχνει να επιθυμεί τη συνεργασία με μια ελληνική εταιρία, όπως η Χαλυβουργική, η οποία δεν έχει να προσφέρει know-how.

Αυτό μάλλον εξηγείται από το γεγονός ότι δεν θέλει να κατηγορηθεί ότι συνεργάζεται με μία μόνο εταιρεία, δηλαδή την RWE.

Συνεργαζόμενη με τη Χαλυβουργική και με άλλες τις οποίες δεν θεωρεί ανταγωνίστριες, η διοίκηση της ΔΕΗ ίσως θεωρεί πως αμβλύνει τις εντυπώσεις και τις αντιδράσεις ότι δείχνει σαφή προτίμηση προς την RWE.

Όμως, αυτό το σχέδιο έχει δύο τρωτά σημεία:

Πρώτον, το Δ.Σ. της ΔΕΗ, η οποία είναι εισηγμένη κρατική επιχείρηση, επιλέγει χωρίς διαγωνισμό με ποιους θα συνεργαστεί χωρίς να μπορεί να αποδείξει ότι αυτό είναι το καλύτερο ντιλ για τη ΔΕΗ, το κράτος και τους ιδιώτες μετόχους της.

Το αντεπιχείρημα είναι ότι αν η ΔΕΗ προχωρούσε σε διαγωνισμό θα υπήρχαν μεγάλες καθυστερήσεις, που θα προκαλούσαν αντίθετα συμφέροντα τα οποία θέλουν να διαιωνίζεται η σημερινή κατάσταση με το έλλειμμα στο ισοζύγιο ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας.

Δεύτερον και κυριότερο τρωτό σημείο του σχεδίου είναι ότι οδηγεί την ελληνική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας σε μια ”κολοβή” απελευθέρωση που έχει βασικό στόχο να ελέγχει το παιχνίδι η ΔΕΗ.

Είναι προφανές ότι αυτού του είδους η απελευθέρωση ευνοεί τη ΔΕΗ, αλλά βλάπτει σοβαρά τον υγιή ανταγωνισμό.

Γι’ αυτόν τον λόγο πρόκειται για μια κολοβή απελευθέρωση που αποπνέει έντονο κρατισμό.

Αναρωτιέται μάλιστα κανείς αν οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ που εμφανίζονται να αντιδρούν στο σχέδιο Αθανασόπουλου το κάνουν για το θεαθήναι ή έχουν αντιληφθεί κάτι άλλο, αφού οι πραγματικές μορφές απελευθέρωσης, π.χ. η πώληση με διεθνή διαγωνισμό του 25% της εγκατεστημένης ισχύος της ΔΕΗ, θα ήταν πολύ πιο επίπονες γι’ αυτούς.

Η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να καταλήγει στο δίλημμα: Είτε διεθνής διαγωνισμός και χρόνιες καθυστερήσεις είτε μη διαφανείς αποφάσεις και πιο γρήγορο αποτέλεσμα.

Δεν είναι αυτό που θα περίμενε κάποιος από τον πρόεδρο μιας επιχείρησης ο οποίος έχει θητεύσει σε υψηλή θέση στον ιδιωτικό τομέα και από μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι είναι υπέρ της απελευθέρωσης των αγορών και της μείωσης του ρόλου του κράτους στην οικονομία.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.